inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 14.057):

Zeelui

Hij stond aan de kant
en op de golven dobberde Marie
en hij riep maar: Stop!
Hou ze! Hou ze tegen!
Keilde stenen voor haar boeg.

Maar ja, wat wil je,
na zeven jaar windkracht tien
was haar ankerketting geknapt,
zwaar aangetast door roest.
Daar dreef ze verder weg
even ontroerd als blij.

Hij bleef snikkend achter op de wal
en werd schouderbreed getroost
door de kapitein van het zusterschip:

Stil maar, we vouwen wel een nieuwe,
er is papier genoeg ...

Schrijver: Jan Mast, 11 januari 2007


Geplaatst in de categorie: ex-liefde

2.4 met 8 stemmen aantal keer bekeken 1.126

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)