Zeelui
Hij stond aan de kant
en op de golven dobberde Marie
en hij riep maar: Stop!
Hou ze! Hou ze tegen!
Keilde stenen voor haar boeg.
Maar ja, wat wil je,
na zeven jaar windkracht tien
was haar ankerketting geknapt,
zwaar aangetast door roest.
Daar dreef ze verder weg
even ontroerd als blij.
Hij bleef snikkend achter op de wal
en werd schouderbreed getroost
door de kapitein van het zusterschip:
Stil maar, we vouwen wel een nieuwe,
er is papier genoeg ...
Geplaatst in de categorie: ex-liefde