Alle inzendingen over religie

Mensen willen graag weten wat Onze Lieve Heer ofwel de Voorzienigheid met hen voor heeft ze verlangen naar een lijn vol grote sterke wasknijpers die dure jurken deftige jasjes stoere sportkleren taaie werkpakken vastklemmen waar een frisse wind door waait Hemels zingend en raad gevend het komende voorspelt hoeveel aangenamer is het…

Wij zijn een zieltje. Vergeten zijn wij het. Oh hemel en duisternis, we zijn en blijven zielen! Wij zijn zielen zolang wij knielen voor het Verhevene,voor het Raadselachtige Wezen boven ons. Wij zijn zielen die dolen in een nare wereld verdronken in tranen. Van miljoenen vrouwen en miljoenen mannen…

En zo is zondag weer voorbij, de avond valt langzaam in Kerkgangers kwamen en gingen, al dan niet in zwart kleed gehuld De hoedjes kwamen in vol ornaat, weer in soorten en maten voorbij. Maar mijn zieltje bleef thuis. De avond valt, de kerk is dicht maar wat me opvalt, is, dat de kerkgangers met een vrij beroep, slechts 1 minuut…

Kijk als man naar een vrouw wat is Ze mooi je ziet haar andere mannen zien haar ook en zij wil zeker dat ze haar zien en jij wilt dat niet want je bent een man die andere mannen die haar altijd willen zien zou je beter kunnen doden of zorgen dat ze haar nooit zien ze blijven kijken dus dood ik haar liever maar zelfs…

De recitatie als je die eens hoort van de Koran is een bedwelming de oproep tot gebed in de zinderende hitte van een woestijnstad alles in woorden die niet te verstaan zijn maar het bloed begint te stromen en fris staat men weer op in de allervroegste ochtend en kijk naar iedereen die naar de moskee gaat vergeet evengoed…

De profundis! klonk de bede, De profundis! zuchtte 't huis, 't huis, en al die knielden mede, in godvruchtig stemgedruis. Uit de diepten roepe ik, Heere, hoor, ik bidde u, naar mijn stem! wil uwe oor te mijwaart keren, die om bijstand biddend bem! Sloeg gij al mijn zonden gade, Heer, wie 'n zou niet ondergaan? Neen, bij u daar is genade…

Der eeuwen eeuwigheid zweve, eeuwig grensloon, voort; Door hare oneindigheid wordt, Kruis! uw lof gehoord, En worm en seraf juicht, en rijst door u in waarde, Waar immer leven werd verspreid, Verhoogt ge, o Kruis! de zaligheid, En zonnen tanen bij uw heerlijkheid, o Aarde! Wat zien wij, stof, van u op onze donkre baan? - Slechts wat…

Onder het drinken door van sterke koffie welk mijn brein doet openen naar hen die gevlucht zijn naar bloedhete bergen en snikkend waken of daar het sterven wacht door het hakmes van religieuze goddelozen die bezeten zijn door duivels die in hun vuisten lachen en ik mij bij het laatste nieuws maar steeds weer afvraag, waar zit God nou weer?…

Onze Kracht die onze Hemel is. Heilige Moeder in ons geboren. Heilig als het leven zelf. Leven dat in mensen geschiedt, zoals in alle levende wezens. Laat ons heden ons voedsel delen. Laat ons elkaars egoïsme vergeven. Laat moed onze angsten overwinnen. Laat vrede blinde haat verdringen. Want U bent de Kracht en de Moeder. En liefdesbron tot…

De grijze huizen staan er niet meer gevlucht zijn ze naar een kleurloos land met zinloos daglicht voor blinde kinderen waar de donkere avonden zich vullen met leeggelopen principes en holle twistgesprekken waar alle ware goden zich voeden met het bloed van hun dode volgelingen ik blijf achter bij de God van dit vlakke lege land een…

Bier is passie. Toch is bier zoveel meer dan passie. Meer dan water, graan, hop en gist. Brouwers zijn geur- en smaakdichters. Edele bieren zijn woordloze gedichten. Genieters geloven in vriendschap. In de aanwezigheid van naastenliefde, in een glas bier. Trappisten geloven in het goddelijke. In de tegenwoordigheid van God, in een…

In de stralende morgen glijden verdwijnend purper en pas geboren platina naast elkaar voort worden samen verdreven door alles verwinnend goud blijde glans spreekt van een nieuwe dag met God waarbij Zijn kind liefdevolle zorg kan ervaren de moed zal hebben het kwade uit te dagen tot voortdurende strijd moge een ieder het Hemelse Koninkrijk…

als ik nog eens met die jongens zou praten zou ik zeggen jongens God bestaat helemaal niet denk na ga naar de zee en luister naar de golven die aankomen kijk naar de rivieren die stromen door het land nergens is er iets heiligs maar ik begrijp dat je verlangt…

Mij zingt het al een lied dat God geschapen heeft: de klaver en het riet en alles wat er leeft. De winden zingen ook en zelfs de avondlucht; Wat plots in ’t water dook en wat onhoorbaar zucht, de vogels in hun spel, de bloemen in de wei, zij allen weten wel als ’t purper van de hei dat alles zingt zijn zang, heel dankbaar om ’t bestaan…

'het zondigen tot deugd gemaakt' daar durfden wij vroeger slechts van dromen hoewel zondigen het zijn uitsluitend de kleine geneugten waarvan je soms stiekem met ziel en zaligheid kunt genieten en laten we eerlijk zijn wie wil dat niet…

We werden geïndoctrineerd Hadden het niet zo in de gaten. De bewaakster die de ogen sloot We werden in de steek gelaten. Wie kwam toch op dat idee Wie heeft dat uitgevonden? Want doe je een doodzonde elke dag Is het toch een dagelijkse zonde!…

Je bent nog maar een vormpje in golvend grijzig zwart, een klein wit stipje toont ons je kloppend hart, ‘k bespeur in wie ik in mij droeg en die jouw moeder wordt een vleugelspreidend oergevoel voor wie zich in haar vormt. Er welt in ons een vreugdegolf, een omahart in bloei, door Zijn genadig Vaderhart beleven wij jouw groei.…

Een schijnbaar onbreekbare dag maar.. tussen fleurige parasols die als tropische eilanden op het vroege marktplein drijven en terwijl zwierige banieren oranje prinsen bezingen sterft er een kind een rijzige gestalte wandelt - ogenschijnlijk zonder om te zien - met de handen in de zakken de beschaduwde steeg binnen weg van het plein…

Hoe buigt zich, met verdwaald gebaar, D' Afgoderij voor 't blind Altaar! Hoe zwaait ze wierookvieren, Wier stank de ware God verveelt, Terwijl men zijne glorie steelt, En schenkt aan stomme dieren! Zo doolt men zeker al te wijd. Dees godvergeten dolheid smijt De wet uit Mozes' handen. Ontzinde mensen, laat u raên: Gij stookt de helse…

Ik geloof in mensen zoals ik in mezelf geloof. Ik vertrouw ze zoals ik op mezelf leer te vertrouwen, maar ik wantrouw mijn medemens zoals ik evenzeer mezelf soms wantrouw. Ik houd van een ander zoals ik mezelf liefheb en ik haat de ander, zoals ik ook mezelf wel eens haat. Bij alles weet ik echter: achterlaten doe ik niet en een kans…

Wat mij vrij maakt is me los te maken van alles wat mij vastketent. Wrok, haat, jaloezie, ergernis, hebzucht, hartzeer en egoïsme, als ballast gaan ze overboord. Geleid door het licht, heilig licht , ontdoe ik me van mijn boeien. Leven in het moment, waarin Hij naast mij staat. Mij Zijn levensgeest schenkt, Hoe meer ik met Hem verbonden…

Welkom in mijn hart. Mijn hart is jouw huis. Hier viert de liefde hoogtij, hier komt het huis zelf tot leven. Zijn wij de levende stenen, wat ons bij elkaar houdt is de vereniging in liefde. Liefde, venster voor onze blik op de wereld. Liefde, dak waaronder wij samen wonen. Liefde. Een muur, kou en verbittering buitensluitend Liefde…

Hij was anders dan anderen Op school werd hij vaak gepest Ook al deed hij nog zo z’n best Hij kon zichzelf niet veranderen. Ze vonden hem te stil en te dik Hij had ook weinig te vertellen Had met niemand wat te stellen En had in spelletjes geen schik. Voelde zich eenzaam en verlaten Omdat hij nu eenmaal anders was En niet zoals de jongens…

Een gedicht zou altijd over het voorjaar moeten gaan. Is het voorjaar de nieuwe schepping? Of worden wij door het voorjaar opnieuw geschapen? Opnieuw meegenomen naar dat jonge, onbedorven frisse begin dat ons bemint en bezielt. Waarin we zo vol zijn van de belofte die aan ons gedaan wordt, we er zelf deel aan worden. Zozeer dat we alle goedheid…

Er waren vele liefdes er bestonden kleuren namen zonder namen, plaatsen zonder tijd maar alles verbleekte, in het zicht van dat éne Licht.…

Vertel het me, moeder. Wie ik ben, wie ik was. Vertel het mij, mijn allerliefste zus hoe je mij zag toen ik klein was en hoe ik veranderd ben. Zeg het mij, papa, wie was ik voor jou... en wie ben je, nog altijd, voor mij niet verloren! Zeg het me dan, geliefde van de bron vertel welke zin in jouw hart klopt... vertel mij en zeg me wie ik…

Ze maakte me wijs met mooie christologisch filosofische termen dat God altijd in het centrum staat om zich over mens en wereld te ontfermen een soort levenspolis de hemel in het verschiet als een soort hoofdprijs maar zolang de mens in vrome religie steeds vluchten gaat met opgewekte liederen en spirituele gebeden doet…

God, ik kan het Licht niet zien, het Duister is te zwaar. Ik weet wel dat het Licht er is achter de donkere Duisternis blijft het verborgen voor mij.…

Op een ochtend word ik wakker. Door de gordijnen ontwaar ik licht, diep in mij een immense duisternis die mij doelloos lijkend verstikt. Alles om mij heen ademt beweging. Dynamisch de wereld buiten mijn bed met ontluistering in mijn hoofd, stilstand in rusteloze gedachten. In de verte slagen van een klok die mij oorverdovend luid wekken…

Wij mensen willen graag gelukkig zijn Willen het liefst blij door het leven gaan En geen erge ziekten hoeven te doorstaan Maar toch is er zo veel verdriet en pijn. Er is vaak veel leed in ons leven te dragen Vreselijke dingen die ons persoonlijk raken De dood van een geliefde moeten meemaken Dit roept op tot heel veel “waarom” vragen.…