Alle inzendingen over haiku

God wil bekoren behangt bosrand met wit kant gevormd uit sleedoorn…

Heerlijk nageuren – de regen uit de aarde, het gras om mij heen.…

De wereld vraagt: Heb je naaste lief als jezelf – Het is het antwoord.…

Die bosviooltjes met hun diep paarse tinten, fijn dat ik ze zag.…

De zee sluit me in zodat mijn schreeuw terugkeert – hij kan niet zwemmen.…

Boven mijn verdriet zwenken zwaluwen gezwind – in lachende wind.…

Iets kleins dat groot wordt: je ziet een schroefje liggen – dat ergens ontbreekt.…

Een muis in het gras Hij denkt er het zijne van De torenvalk duikt…

Doe je schoenen aan, de mensen denken zo gauw – dat je afluistert.…

Gedichten zijn teer, lapis-lazuli dromen – van betekenis.…

Golven kun je horen handen voor beide oren kokkels verstaan de zee. Hond, die onzin blaft tegen ontvreemde manen, gingen hem voorbij. Boot, die een land verlaat, gevoel die op een toekomt lijkt, gevlucht zonder doel. IJverige mier ze sjouwt met dode vliegen wordt een centaur. Naast mijn schouder loopt mijn vriend die niet meer…

(haiku) de klok tikt maar door tel na tel hakt ze tijd in te dragen stukjes…

wollige schapen geven hem flink van katoen die schapenscheerder…

bijna lentefeest - geluid van een grasmaaier - dansende muggen…

verstedelijking weg is het landelijke niets blijft zo het is…

Op een slechte dag geef dan al van de liefde die je in je hebt.…

een luiaard is niet lui maar uiterst voorzichtig hij heeft hoogtevrees…

Mama ziet alles wat ik doe, ze let op mij – en leent soms ogen.…

mijn nieuwe auto - ze rijden er elke dag mee op de teevee…

de vlinder is zoek bloemen die missen de wei en ik allebei…

Ik ben niet normaal, want ik heb geen geheimen. Vertel het niet door!…

een vleugje voorjaar geeft de treurwilg weer wat kleur het gaat goed komen…

Sneeuwvlokken zweven tussen de appelbomen – als bloesemblaadjes.…

onder donsdeken in een wiegje - smakkend tutgenot…

vanachter het raam tracht de zon mij te warmen van binnen steenkoud. de boom tooit haar tooi schuchter maar nog niet volop dood blad dwarrelt neer. winden waaien flink dreigend zwelt het blazen aan stilte nà de storm…

Een witte trilling, van de bloesems, ik huiver – voor wat komen gaat.…

jij bent niet jij, want jij bent mij en ik ben jij - eeneiige tweeling!…

De wind kent geen rust jaagt en jaagt constant maar door achter wolken aan…

Wolken gekneusd licht bloed stroomt uit gedichten als het doek weer sluit. Dag en dauw laaft zich aan het schemer, duisternis absorbeert schaduwen. Groots en wreed de mens meeslepend grillig lot de grootste dwingeland. Slepend teloorgang volmaakte zinneloosheid van geleende tijd. Het aardse spasme ruist in zilte branding als swingend…

het zonlicht spiegelt zich in een koffielepel - kan het niet pakken…