Alle inzendingen over natuur

De stad doet gewoon, maar de vogels vliegen op – zo geel kleurt de lucht.…

Bij het vallen van de bladeren ontwaar ik het najaarskleurenspel in het rond. De aarde geurt heel anders. Muffe lucht stijgt op van de grond. Bij mij zuchten van verlangen ontsnapt mij een gevoel dat ik besta. Toch is de herfst een beetje sterven; en doet mij denken aan het leven hierna. Bij het verdriet om een afscheid voel ik rouw om…

September, blauwe zondagmorgen. Een wijde wereld wentelt zich in het grauwe grijs. Net nog geen winter, maar toch al geborgen maakt de wereld zich op voor zijn winterse reis. Over de velden dwarrelen de bladeren. Maken de rivieren zich op voor kruiende ijs. Het groen is reeds gevallen in grote getallen. Onder de bomen tovert zich een waar kleurenparadijs…

het was een boer die met zijn zeis de bloei platlegde van bloemen die jij hebt gezaaid waarvan wij de groei hebben gekoesterd in diverse nuances groen waarbij het palet seizoen getrouw van kleur verschoot nog oogstte wei zijn volle herfst blij tot zij vielen door scherpte aan de voet in hun dodelijke laatste groet zonder misbaren…

onder een luifel van bamboebladeren rekt de tijd zich uit als elastiek vanuit het schemerduister vindt zij het bleke licht daarbuiten ze gist naar diffuse geuren in de koele ochtendlucht een mens verzamelt verhalen de arend tekent cirkels in de lucht…

Hoe wonderlijk was vergeten Nu keren in en uitzicht terug Eb en vloed mijn eigen brug Als aandachtig tijdloos weten Stromend in verhalen Staat de weidsheid stil Maakt wijsheid geen verschil In mijn verbijsterend vertalen Wolkenpaadjes in het buitengebied En het meedogenloos moment Spoelen door en maken schoon Geborgen zingt het levenslied…

Ergens op de wereld ontluikt een roos. Het rood van de bloemvorm nog door vijf groene bladeren in een knop omsloten. Omhoog richt zich zijn levensader; een stengel voorzien van vele doornen, die zich onbuigzaam naar het nieuwe leven richt. Onverschillig voor wat er om die schoonheid aan bloed zal moeten worden vergoten. Ergens op de wereld…

Winderig was het in het bos. Menige bomen waren gespleten door de harde windvlagen. De wind bewoog zich voort, in mijn adem. Langzaam kwam er een stilte toen de wind zachtjes, leek uitgeraasd. Enkele verwelkte bloemen lagen kriskras over elkaar. De zon liet haar licht schijnen toen de wolken lichtelijk verdwenen…

jij wist de zomer ongemerkt met wat herfstig rood te kleuren door het intenser worden van de geuren aromatiseerde de oogst zelfs je lach streelde de volheid van een lange dag waar leven eindeloos was nog plakken draden web restanten van wat eens een copieuze maaltijd was de overvloed was overal nu schraalt herfst…

De dageraad begint te blinken, De roosjes zijn aan 't open gaan; De nucht're zon komt peerlen drinken, De zuidenwind speelt met de blaân: Het nachtegaaltje fluit, En 't schaapje scheert het kruid; Hoe zoet Is een gemoed, Met zulk een vreugd gevoed!…

De bomen werden sinds eeuwen terneergedrukt. De lucht is te dun voor vuur. Geen stad Tornt als onweer tegen de hellingen op. Geen vleugel, geen vin verroert zich hier. Niemand Graaft zich in, niets vermenigvuldigt. Zilverkoud spat soms schitterende regen uiteen. Continenten schaven onafgebroken aan de schaal van het water Dat inscheurt…

goudgebronsde bomen langs m’n overpad en een kind dat vraagt omdat ze het wonderbaarlijk vindt hoe is dat toch mogelijk hoe kan dat ‘t is de ondergaande zon m’n kind die ze met een kusje raakt mijn allerliefste schat…

De zee is sterker dan een ijsbeer en groter dan bladzijde twaalf van de Bosatlas zij spreekt horizontale taal zij kent vele geheimen, slecht en goed haar opstaan en slapen gaan noemen wij eb en vloed. En het leven is een golf geen boven, geen beneden eb en vloed is een kwestie van tijd en tijd is als de wind of een pasgeboren kind dat…

Het werd een mooie zonsondergang, in combinatie met de harde wind. Hierdoor kwamen de golven schuimend het strand op. Het zou fraai geweest zijn als er een "cappuccinolaag" over de zee zichtbaar was geweest. Een verpletterend einde van de zonsondergang, was in volle gang. Het is fantastisch, als de rode zon met zijn…

vallende regen is als een zomerse douche die ons het licht steelt om het in bloemen te verbergen die als tijdelijke zijrivieren groen uit de grond stromen vallende regen is tegelijk zegen en vloek voor wie het land bewerken omdat het precies nooit genoeg dan wel altijd teveel is als zij zich ter aarde stort vallende regen is in kleurrijke…

ik heb op de mooiste plaats gezeten een vergeten steen bij het einde van de pier om ongestoord naar het concert van de wind te luisteren in grandioos akkoord geen bladgeruis of brekende takken als vallende dissonanten verstoren het watergeluid dat in zijn robuustheid dijk en waterkering heeft gekend en hen heeft verwend met alles…

De ochtend is nog vroeg, wind en regen houden de gemoederen bezig. Krachtig is de wind en windvlagen blijven onvoorspelbaar. De bladeren zijn nog mooi groen, maar enkele zie je al zichtbaar vallen. Aan de kust is het stormachtig en moet je jezelf in bedwang houden. Op de pier zie je enerverende golven, die klotsen…

zag voetjes gaan voelde weer hoe schelpen jaren geleden in mijn benen sneden ik mocht niet kinderachtig zijn heb toen die pijn verbeten maar niet in vergeten plastic schoentjes heb ik in de tas maar niemand die ze dragen wil ze komen niet van pas zelf het voorbeeld geven is geen goed idee zie mezelf niet met die grote schuiten…

ze vinden hun mogen zijn blijkbaar zo ontzettend fijn en om God ter wille te zijn en hem dankbaarheid te tonen gaan ze hem met een kerkgang belonen allen trekken in het zwart samen op naar de eredienst even verderop in het vaste vertrouwen en hoop het water te bereiken voor hun eerste doop ~~~~ *De eerste keer…

De eeuwige zee altijd in haar ritme. Golven bepalen zelf de richting. De vrijheid heb je er en soms lijkt het of de zee je wat wilt vertellen. Haar schoonheid, is van wezenlijk belang. Het is een realiteit, dat de zee je kan beïnvloeden in je gedachte. In je aanwezigheid, zijn er prachtige momenten, die onverwachts…

De zonsondergang brengt een mooi zonneharpenspel tussen de lichtblauwe wolken. Een duistere sluimerende avond begint steeds vroeger. Zomeravond met gevoel, je moet dankbaar zijn dat die er is. Met rust in de aanloop naar de nacht, is het prachtig dat de zon op een mooie manier onder mag gaan. Foto Dick Voogd…

Ik loop Eindeloos Langs alles wat ooit was Mijn horloge Zie het nu pas Wie schilderde er klokken Zo de tijd onzichtbaar alsof hij stilstaat Vraag het zaad Hoe vruchten hetzelfde zijn En kijk de plant aan Zijn wortels weten Zo heeft mens Geleerd te kweken Zon gaf eten En plant kon staan Tijd stilstond Net als de maan Trok…

Het zomert op deze prachtige zondag. De zon levert haar bijdrage in optima forma. Vogels fluiten hun beste lied. Zondag is een rustdag en daar mag je van genieten. Als het stil is lijkt het of er vrede is op de wereld, maar helaas is dat niet de waarheid. Rust en stilte is optimaal leven, in welzijn en in vrijheid.…

Een gouden lente een zilveren meeuw op het hoofd van een bronzen beeld dat uitkijkt over zee.…

ik dreef op een zee van geschreven woorden de aflandige wind opende een blanco a-vieren strand daarboven de zon vol ludieke ideeën in zomerstand ik lachte om de creativiteit van koud watervrees na deze eb ben ik gaan springvloeden met gouden grepen uit het goede wij stormden buien voorbij in een extreem calamiteiten tij…

de lente voorbij is zomer genieten van vrij zijn en plezier van strand bos en park met ‘s nachts helder de maan aan heldere hemel terwijl warmte briesend het stof van de dag verwaait door blad en bloem van luisterrijk zomergroen waaruit liederen ritselen vliegen vogels en bijen een wolkje eerst alleen vormt zich tot menigte met…

Een kleurenpalet, daar hoop je soms op als je op het strand bent. Waanzinnig kleuren deden de lucht breken. Magnifieke beelden draaiden in korte momenten tot echte waarheid. Een gaaf kleurenspel, kwam ten einde toen de zon langzaam onder ging. Foto Dick Voogd…

voor de een is het makkelijk voor een ander juist weer niet van dag tot dag te leven zoals het komt en gaat waarom weten wij mensen het leven te verrommelen door telkens weer te kiezen voor net die verkeerde weg als blinden gedragen wij ons voor de gevolgen van het doen dat de grond onder onze voeten langzaam zeker doet verschroeien…

Regen en onweer trotseren de vroege morgen. Kleurrijke lichtflitsen maken de mensen waarschijnlijk vroeg wakker. Het geeft wel een bevrijdend gevoel, want de warmte was enorm. In de lucht speelt het zich allemaal af en dondert en bliksemt het voorbij. Tropisch blijft het wel, maar het ergste lijkt over te zijn. Zomer…

het water krimpt en krimpt dag na dag week na week terwijl de duivelse droogte tot op het kurkdroge bed langzaam zuigend het leegdrinkt als zinderend de zon ondergaat stoomt dan de avond tot nacht waarin langzaam onweer vleugelt tot in licht flitsend de donder rolt terwijl het overstromingen regent dan kwaken uit tientallen kelen in het…