Alle inzendingen over taal

Zonder de vloeienderwijs wijze waren van woordwezens verdampt een emotie slechts naar de buitenlijke blauwheid. Niet te beweren, noch een innerlijk object te bewaren alleen te weren met gevoel. Zonder woorden een zonde voor zinnen. Zonder woorden, zinloos zo zinneloos.…

Zo heb ik dan zeven woorden geschreven Daar is het niet bij gebleven Ik schrapte de eerste vier Die waren hier niet nodig En je begrijpt het al zeven als getal was nu ook overbodig Woorden geschreven Daar kan ik mee leven Maar moest het zijn dat “geschreven” je stoort Houd het dan bij dat ene woord…

vleugels van woorden strelen ogen oren proef letters door lippen gekust Bloei!…

De cijfers zijn soldaten, in een tred Marcheren ze en passen op hun tellen. Hun tafels liggen vast op rekenvellen. Ze volgen orders, bieden geen verzet. Heb je een vraag, dan weet een cijfer het. Ze zullen nooit naar één kant overhellen. Kil calculerend spelen ze hun spellen. Keihard en onverteerbaar; een skelet. De letters echter, lopen…

dat ieder woord gezegd een eigen leven leidt blijft iets wonderlijks om je over te verbazen het licht heeft weer een golfbeweging gemaakt het is een ster van ver of een brandende meteoriet opnieuw maakt zich een gedachte los het spreekt zich uit, trilt na en slist van gespleten verhemelte naar gehemelte knippen vingers, houden…

poëzie laat mij niet staan keer mij de rug niet toe laat mij niet in leegte van woorden verlos me van mijn taalverlies interpreteer me in de schors van je ziel geef me passende schoenen zodat woorden kunnen dansen in vloeibare lijnen op het puntje van mijn tong laat me bladeren in notities een hint is dat mogelijk…

poëzie, zegt de dichter tegen mij is het licht dat het duister ontsluit is het vuur dat jaagt langs mijn huid is de vrouw die ik begeer is het kind waar ik van leer poëzie zegt de dichter in mij heeft geen woorden nodig verdraagt alleen het woord dat stilte spreekt…

finzen yn myn eigen syktocht om neie fersen te skriuwen foar in elkenien op disse wunderlike ierde soms ferfelend mar de honger gnauwde oan it djipste ferlangen om nei de leste siken gapjend in utwei te jaen suntjes want stille wurden hawwe de grutste kreft Vertaling: gevangen in mijn…

In Mierlo zag ik de Dichter des Vaderlands. Voor vier jaar maakt hij het bont. Hij reist de hele wereld rond. Hij komt ons echt te nader thans. Je wordt geestelijk rijk, verdient weinig poen. Het is een rotbaan maar iemand moet het doen.…

op een ochtend word je wakker midden in klank met vocaal en klinker en diftong als voelspriet met aarzelende zorg stem je de geringste beroering van licht en verlies in klank af onmiddellijk zie je jezelf geknield aan de hoorbaar kloppende wand van een woord – zoekend naar het precieze moment waarop een versregel volloopt in klank wanneer…

Aan de vooravond van mijn ontdekking roepen vlammen beelden op zoals het haardvuur van Kekulé u weet wel, van de benzeenring. Serendipiditeit of zoiets lijkt bijna op seniliteit maar dan verbonden met 't serene of de verlokking van de sirene. Mijn broer is reeds dood maar hij geloofde in woorden; in iedere letter zag hij God. De geestelijke…

het was eeuwenlang balen alle andere talen hebben er twee woorden voor een godgelovige zondige een menselijke meer mondige die voor de grote kunst der kunsten het onbezwaarde voluit gaan door de ander aangedaan stapje na stapje liefde adoratie omzetten met volstrekte toewijding in gepaste ambachtelijke verleiding niet gehinderd door…

wensen wie heeft ze niet van jong tot oud bij vreugde maar ook verdriet het gewicht in goud uitdrukkingen, we kennen ze allemaal er uitdrukking aan kunnen geven dat is een ander verhaal ik laat mijn gevoel spreken als stem op papier steeds weer een goed teken schrijven, met alle plezier…

myn mûle yn leafde immen op jacht yn swierrichheit fan libben yn wurgens fan tiid hja is myn kreft yn besinnen dochs ik sparje myn wurden net ik get myn wurden ut yn floed fan poëzij ik leafje myn tael lit my mar yn myn wêzen ik romje stil in plak foar myn fers myn finzen yn frije geast yn rykdom boppe alle…

Wees dan poëzie in stemloos gejuich iets moois, iets onbestaanbaars in tongval van klare stem Vervloeiend in een dwaze roes der zinnen – ingebeeld in zoete adem van verbijstering letters in dromerige aandacht Schrijf me nu, schrijf me nu verhef mijn woorden in sprakeloosheid van taal…

het hoge woord is er uit maar ik schrijf haar niet mijn verzen staan volgevreten als een dikke buik dichtgeslibd als een vijver met eendekroos ik laat haar eerst rennen totdat ze zich leeg braakt en wanneer het schuim van overbodige zinnen weggetrokken is een opspattende golven ja dan ja dan zullen mijn weinige gedachten zich…

Haar been skop afkeid verby my ver. Een houtslag in een sloot geswaai sloopt dit toneel weens my vertoon. Sy speel een stewig ewig trou. Die deur lui terug in my gesig. (een rukkie paradys op aard.) Ek smeek God aldeur straf skreeu sy en enigiets met bly daar in. Ek byt iets sondig geen oorweeg knoop daarna gou skattie as sal daardie woord…

Woorden Stapelen Ontwijken elkaar Zien zinnen Te maken Zinnen Gaan evolueren Woorden Individualiseren Veranderen Binnen de Bestaande context Zo kan het Dat gedichten nooit Stil staan Stil staan Stil stan Staal stin Zo kan et Dat gedichten noit Stil stoan Stil staan Snaal stit Slaan tist…

zo wil ik mijn taal lichtzinnig van zinnen door mijn angsten overwonnen getemd door mijn mannelijkheid en mijn woorden indrukwekkend opduikend in een poëzie die wetten breekt ondanks plaatselijke gebruiken zinnen die voorbijvliegen als een zwaluw die lente maakt in het venster van alle seizoenen en al cirkelend haar sporen nalaat…

Een vlotte oma wilde jeugdtaal leren en luisterde naar jongeren op straat, waardoor ze razendsnel en accuraat van A tot Z de woorden kon citeren. Maar toen ‘gramma’ het huis liet decoreren werd het gebruik ervan wel delicaat want haar bevatting bleek onder de maat en wist een ieder flink te amuseren. Behalve dan de schilder… die verbleekte…

bakstenen slorpen beloftevol de woorden op letters maken halt hier hangt een groot verlangen gestolde beelden spreken een zwartwitte taal het beenmerg van de stenen hunkert naar de dromen die aan de muur zijn blijven kleven…

mijn lief dicht niet hij opent mijn ogen als dichters ze toe willen schilderen ik lees ze graag de fluwelen tongen maar proef toch het allerliefst mijn eigen talend kunstenaar aan zijn lippen blijf ik hangen tot de laatste zin geblust is…

Als je hoogstwaarschijnlijk juist splitst Hoogst-waar-schijn-lijk Zou jij dan dat woord de betekenis geven van bijna zeker? Ik wel Naar alle waarschijnlijkheid…

ik liever mijn wereld in dwalen van gisteren waar dromen weerkaatsen op grond waarin tijd veel te snel draait geschiedenis , ze is niet bij te benen bekende woorden in stilte hebben mij gevormd het gedicht dat staat deels geschreven onbelemmerd schrijf ik voort in de hartslag van tijd een klein briesje schudt mijn zinnen…

Hij had gestudeerd Ooftkunde Je moet het maar doen Met kunde heb je ‘t al half gemaakt Daarbij beweerde hij dat pomerans een bittere oranjeappel is Ik streed dat niet af in het Nederlands Nochtans biljarten heeft me altijd geboeid Ik kon het niet goed en dan stop je er mee Maar pomerans is een dopje op de biljartkeu Dat wist ik zeker…

er is een groot verschil tussen napraten en napraten je kunt napraten over napraten maar ook napraten napraten zo was er eens een nageprate naprater die ook napraatte wat hij napraten kon zodat de naprater die hém napraatte feitelijk niet wist waar zijn tekst begon toen ze daar later samen over napraatten hadden ze niet eens in de gaten…

ik ben dichter van het eerste uur nog sterker, van het eerste kwartier of twintig minuten dus niet een noeste werker of gedreven poëten dier nee, ik zit en handel en de woorden, zo die komen, gaan met mij aan de wandel het is niet de romantiek die u verwacht van langhaar en snor, een afgezakte bril en sacherijnig geknor het…

thea kon t niet laten om te zeiken op andermans deels vrouwelijk falen haar stokpaardjes doubleerden palen daar mocht van haar geen lijn van wijken een stip kon nooit een komma blijken dat zou leestekens achter halen ze bleef daar keer op keer op malen dacht nota bene juf te lijken door tekst op punten in te schalen en steeds een eender…

Met woorden zeg je alles, woorden zijn o zo sterk, maar wat sterker is dan woorden, is de kracht van de lach. Want de kracht van de lach, het maakt niet uit waar je bent, de kracht van de lach is overal hetzelfde.…

ik loof je beminnelijke hand het is altijd afwachten wat je doet soms lig je te rusten,en dan ineens moet je weer aan de bak stilte verbroken door woorden uit mijn brein gehoorzaam en nauwgezet help je mijn zinnen onfeilbaar zijn securiteit is je waarborg je schrijft in verbeelding, met daarbij horende aarzelingen…