Alle inzendingen over taal

Het verschil tussen nodig zijn en nodig moeten is best wel groot, hoewel het nodig is om nodig te moeten en het veelal nodig moet om nodig te zijn, wil niet alles onnodig zijn.…

soms wil ik hórizontaal met overzichtelijke einders en bergen cliché’ s kaarslicht dat niet alleen flakkert om belichting te dichten maar puur voor zuivere romantiek afgezaagde boomstronken gewoon om op te zitten ze mogen origineel van vorm doch niet te ergonomisch zijn languit luisteren naar je slagvaardig hart zonder me af te vragen…

help, onse spelling wort verkragt, ons moje nederlants koelbloedug omgebragt! vraag je mij naar ut waarom, dan is maar een antwort mogeluk: men vint ons kollektief te stom om onse taal te lirren, laat staan de reguls te hantirren: sgrijf maar soals je allus segt, dan komt ut best teregt. weg met de geregelumentirde vurstarring, op naar…

er moet een vrije spelling komen van het geschreven woord heeft u wel eens het verschil tussen hei en hij gehoord ? zo'n vrije spelling is goed voor de taalinventiviteit een spel "wel of niet gesproken" een leuke strijd als je schrijft: "ik keik wel beeter uit mijn doppen" is dit gesproken woord toch een spel om nooit te stoppen de…

De originaliteitsprijs zal ik nooit winnen Dacht Peter toen hij ja zei Zijn huidige vriendin Stemde in, wat heeft Originaliteit met geluk te maken Voorspelbaarheid voorstelbaar Niet mogelijk, natuurlijk Het ongeluk tarten met de keuze Gehoorzaam aan de wetten De thema’s van weleer, Liefde, geluk, knus Het aloude happy end Basale…

Ik loop te koop met woorden Zie je, ik ben de gedichtenman En ik zou je willen vragen Of ik hier wat verzen slijten kan Wat stukken zoete poëzie Een knallend rijm of een sonnet Het kost je enkel maar wat tijd En als je wilt iets in mijn pet Zie je, ik ben de gedichtenman Daar staat mijn oude caravan Want als je niets verkopen kan Dan…

Taalkunstenaars zijn meesters in het verkrachten van eenden ontluizen van kamelen met zere hoofden het krabben van katten en krullen zetten bij kaalgeplukte kikkers het opnieuw insteken van veren in de kont van het paard Zij vreten zich vol met letterbrij van opgeklopte verhalen en verdichtsels vol ongezouten klappermansnoten om…

Bij nader inzien dicht ik niet maar poog juist dit te rijmen wat mij zoal te binnen schiet ga ik tezamen lijmen het leest als zijnde een gedicht tóch anders dan u denkt en zie de blik op uw gezicht u bent reeds volgetankt?…

de baljuw bekend van de PeeCee Hooft schreef in zijn Nederlandse Histooriën 'aen die kaecke of int pellorijn setten' is gewoon een hoofd in een halsring aan de schandpaal sluiten vel echter nimmer een oordeel zonder schouw van haken en ogen zo was geschreven op een Oud Raedhuys 'ziet rechts de kaak op het bordes' daar was echter geen…

ik verhaal van taal tonen en toetsen van rustige rijm uit pennenvrucht een pagina poetsen een wuivende wevende hand schept in een scheve letter door kille kool geholpen een prille parade op blank blad, nog onbeholpen een gretige geest vreet vroege verzen waar woorden worden, spichtig of sproeiend, tot wat u nu leest…

op het slagveld van poëzie waar inspiratie word gemangeld woorden blijven hangen in opperste onbenulligheid waar zinnen aan flarden worden geschoten in grenzenloze onmacht gedichten sterven in echo van adem uitgeperst in huivering van gezichtsveld maar gapend met mijn mond open en in mijn simpel verlangen en met mijn muze op schoot…

het Groene Boekje van de Nederlandse Taalunie het Witte boekje van kranten en tijdschriften de spelling wordt een speling van het lot waarin we ongewild verplicht (?) meeliften de Taal-"unie" met onnodige ongerijmdheden door helemaal niemand meer te snappen uiteraard wel door haar eigen taalagogen die "we zullen doorgaan" nimmer kappen…

onzichtbaar maakt ze haar tongen los taaldekens die de poëzie bedekken in verzen die uit haar jas groeien in kleuren van vermiljoen en lichtzwart ze draagt haar rok steeds korter het zal wel zo horen in wilde dromen - ging ze op dezelfde voet verder soms doet ze haar kleren af en loopt ze op haar tenen tussen de letters…

tenen krommen in stukgeschopte schoenen zoeken een uitweg dwars door versleten zolen scheve tongen wrijven dunne huid in stukken ingesnoerd door veters -te hooggespannen- ogen hebben glans verloren ongeringd rafelen ze de bijna uiteengereten flarden bij elkaar ongepast barsten vellen in blaren uit…

heden zal ik voor je rijmen niet om jouw wijsheid te vlijmen neen, ik haal het uit diskrediet alsof het onze taal al lang verliet waar kennelijk niemand nog geniet om in vorm zinnen te lijmen als beelden niet worden vervlochten tot intieme hartstochten of satans gedrochten geen duisternis bezochten in wederkerende klanken wat is dan een…

Het leek zo’n veilig opgeslagen verhaal, dat nooit meer kon verdwijnen; een kunststofschijfje zwart en vierkant keurig gelabeld in een doosje. Maar als na jaren de diskette het verlangde document tracht op te roepen, helaas, dan meldt het beeldscherm tartend: error. Resten in mijn hoofd de beelden, eer zij toen woorden, zinnen werden…

woorden vallen woordvallen kiemen in lieden aanzienlijk of arm of beide liederlijk gekleed in dwarse afscheidingen uit het geslacht der paardestaarten avond aan avond wordt er gezongen gewoon zonder gedachte aan klein- of kortheid om de positieve affecthouding tot de zaak uit te drukken de zege duurt niet lang men speelt vals ratificatie…

bijbelvaste lieden bewezen de paddestoel is niet te lezen in het Goddelijk Scheppingsverhaal en wat Hij niet noemt heeft geen recht van bestaan heksenkring is dus de naam de zwam zit in de verdomhoek door dit Heilige Boek in Stonehenge verzorgen ook ondergrondse zwamvlokken centraal aangestuurd door kokers boven de grond zulke onbijbelse…

Pen, papier en vrijheid van gedachten associaties, details en woorden om je verzinsels te verwoorden de auteur zijn kunstzinnige krachten. Een brandkast vol letters, woorden en zinnen het is veel werken, hard zwoegen en goed zweten als de schrijver zich van zijn taak heeft gekweten wie zal hem dan uiteindelijk beminnen? Geldingsdrang vormt…

Verdraaide woorden pogen klare beelden te scheppen met verleidelijke contouren, letters zoeken dribbelend een weg om zich te schikken tussen het witte cement, dragende stiltes worden ingelast zodat de zinnen ramen krijgen om het innerlijk te verhelderen, punten twijfelen nog even over hun mannelijkheid maar de vrouw heeft hier beslist…

waarheid gaat doorgaand schuil achter duimels ener bladwijzer in oude boeken als legger groen grijze groezels tonen eerbied van lezers voor orde in bewaring op bladerbare zijden schrijvers' taal in één maal voor alle tijden…

Ze zijn van een ruige vastberaden schoonheid, de gedichten van Albertine Soepboer sneed iemand ooit eerder zo het universum in stukken om het daarna in een bizarre schoonheid die verbijstert opnieuw in elkaar te zetten?…

op het wad komen woorden samen van anderstaligen deinend dobberend in golven van hoog hoogtelijnen scheren door ons achterland uit de fles wordt geschonken berenburg of hooghoud woorden in half vergane taal bekoren ons op bogen van wilgenhout krassen wij onze gedichten eb drijft letters uiteen wat blijft zijn de pieren die…

los dat haar eindelijk los dat haar het vlecht zich eigenharig tussen de toetsen handig vingers ontwijkend die willen ontwarren neuzen vrij wroeten in regels opengesperde vleugels bespeuren oud schrift geijkte normen willen vernieuwen een verse punt prikt scherp inzicht slijpt zachtheid zonder verlies en lippen…

Jullie, Woorden, Zullen verschijnen Plotsklaps verdwijnen Omgezet in stem Overgaan in lucht En blijven niet Langer Bestaan Dus schrijf Ik Jullie snel op Voordat jullie Voorgoed Vergaan…

Zoals je leefde met al je vingers lente sprak je ogen plukten bloemen waarin de zee mij overspoelde, de taal waarmee je zwijgzaam de tijd deelde, vermenigvuldigde.…

onscherp mijn potloden mijn puntenslijper eveneens een nieuwe zo gekocht en met de wulpse ronding van punt wordt de leegheid van papier gevuld tomeloos tastend worden woorden in drift op papier gesmeten in de ranke rijpheid van lyriek in een rol weggelegd in liefde van taal…..…

Een pen van het diepste blauw Ontmaagd het gelige blad Tekent sierlijk de bouw Van haar fantasiestad Waarin mensen slapen in wiegen kindjes die hen in slaap sissen De vissen kunnen vliegen En vliegen vredig vissen Tot een plotse pennentrek Het geluk in de kiem smoort Zo bouwt de dichteres een plek Waar alles is zoals het hoort…

geheel vooraan: een eenzame meneer berustend in het mopperen en snauwen de lange zinnen weet hij in te houden zijn aandacht is vereist voor het verkeer voorin is het gebleven bij het oude hier klinkt de taal van thuis en van weleer men zegt: de tijd van toen komt nimmermeer en klaagt over de prijzen en de koude de taal centraal is kleurrijk…

Mijn honderdste gedicht op deze plaats, temidden van de vele verzen van de dichters die beter kunnen schilderen met taal, die sierlijker vertellen, een beter oordeel vellen of fantasievol vinden een verhaal. Het honderste gedicht op deze plaats: ik werd niet wijzer, milder, bleef een zoeker, maar nu en dan kwam plots een licht en wist ik…