Alle inzendingen over ouders

kinderen van jezelf daar groei je mee op je herkent de karakters hun sterktes en hun zwaktes wat ze nodig hebben dat ontdek je gaandeweg andermans kroost opvoeden vraagt om lef en vertrouwen jouw veilige wereld te openen om vallend en opstaand samen ontdekken te kunnen wat een fijn thuis kan zijn wie zich zo wil laten raken heeft de…

Dacht dat je ver was, vader, een ander land was, mijn stem daar niet kon horen, dat je grijs gestold als steen, grimmig als een oude boom nors omschorst was. Ik kijk naar het omlijst gezicht, de stroeve blik langs mij gericht. Wat, als binnenste zich buiten keert, harde kernen fijn dooraderd blijken, nerven teer glanzend blootliggen, ik…

Moeder, 'k ben wel ver van 't land Waar me 't leven werd geschonken, Waar mijn eerste tranen blonken, Waar ik opwies aan uw hand. Waar uw moedertrouw der ziel Van de knaap haar zorgen wijdde, En hem liefdrijk stond terzijde, En hem ophief als hij viel. Schijnbaar scheurde 't lot de banden…

Hoi pap, ik heb rode ogen maar niks gerookt nog Mijn handen ze trillen soms Net zoals mijn lippen En de rimpels op mijn kin dan Vandaag deed ik maar geen make-up Zoals je me nog nooit hebt gezien Mijn haar is alleen hetzelfde, goud Het is mijn vacht Ik mis je, elke dag, Te vaak Hier en daar Een traan Als ik kijk over het water Weet…

Ouderschap is Leiderschap Leiderschap is Wilskracht Wilskracht is Liefde Liefde is nalatenschap…

Ik begrijp je niet Je hoort je altijd spreken Alsof je de wereld anders ziet En wat vroeger is gebleken, Niemand die het zag Je masker was een lach Geen woord tekort over het beeld Verklaringen voor wat er scheelt Heb jij recht op wat er speelt? Is het mijn waarde die je steelt Ik lach ook, een echte charme Omarm me Met hun zicht…

ver terug in de tijd liet jij je brieven na zijn het impressies van jouw binnenruimte een onverwachte diepte in wie je eigenlijk was lees ik je waanzin het diepe litteken verzonken in je huid jij schreef de brieven wie ben jij dan het onmiskenbare handschrift zet aarzelingen in draf voor lange tijd maak ik jouw brieven zoek…

de kinderen in ons leven komen bij ons om een reden voor een seizoen soms even vaak ook voor het verdere leven elk van onze kinderen is een gift die met begeleiding en ondersteuning fysiek, emotioneel of spiritueel wij groter groeien mogen laten een godsgeschenk zijn zij die ons aan het lachen maken net zo goed als een uitdaging als…

Hij slaat me, en zij voelt de pijn niet ze kiest liever zijn kant Ik lach erom, ik ken het ritueel, ik ben alleen maar de laatste in de rij Niemand hoort het, niemand ziet het Wie zou me helpen? zo hard schreeuwt en slaat hij niet Hallo Aarde, Hier Siera ik ben een rode duivel ontvangt u mij? Kom Binnen, Toekomst ik wil leven en…

Papa, jij weet waar het pijn doet ook al was je er niet bij Jij vraagt altijd precies naar iets belangrijks dat anderen niet hebben gemist in mijn verhaal, een terzijde van het pad, een diepte waar ik omheen vertelde gevoelens die ik mijd omdat ze jeuken in mijn hoofd en littekens die ik bedekt houd Jij begrijpt het allemaal al voor…

BOTTENLIJM Wat we niet willen: een oude vader met hamertenen Dat komt nooit meer goed hoe hard je er ook mee slaat Hoogstens de hoeren in de straat kijken er nog van op Wat de mogelijkheden zijn in het interactieve verkeer…

[Iemand vroeg mij hier een gedicht over te schrijven.] Oudere mensen In Nederland worden de mensen steeds ouder, maar houden we daar eigenlijk wel rekening mee? Ouderen mensen, die ons land hebben opgebouwd, daar wordt niet goed naar omgekeken. Als ze iets met hun gezondheid gaan mankeren zijn ze vaak niet, meer in tel. Er wordt…

Soms is nadenken moeilijk maken wat eenvoudig is, maar ongemakkelijk om toe te geven en toch zijn de kinderen blij met wat hun ouders uitleggen bijvoorbeeld dat ze moeten leren om Het Kwaad te wantrouwen het heeft praatjes en geeft vrijkaartjes die je na het leven zult bezuren Je weet wel dat het niet waar is Het is niet eens van horen…

Zo dichtbij voel je de doden en hoewel ze weg zijn verstopt achter een bocht aan de andere kant van het hoofd ze zijn er nog Je hebt op je eentje tweehonderd miljoen maal geademd genoeg lucht verzameld om een zeilschip vijfmaal om de wereld te blazen zo dichtbij voel je zijn adem nu leeggerookte longen en hoewel hij weg is lopend door…

Nu kom ik elke nacht, Moeder, slapen bij u thuis: Geen afstand in de avond scheidt mij van uw liefdelichte huis. Voorgoed uit al Gods sterren ken ik de eigen moeder mijn: Daar is niets in de wijde heemlen als uw ogenschijn. Hoe vindt de schaamte mijner ogen, Moeder, u onveranderd schoon; Hoe bleef gij trouw en goed, Moeder, voor de ontrouwe…

Bloei grote bloem met hoge steel ik bewonder haar kleur zonnebloem…

Mama wat ik tegen jou zeg wat ik tegen niemand zeg wat er gebeurd is wat niet valt uit te leggen wat we maar zo moeten laten ik heb geen idee hoe het anders kan of het anders moet mama we houden het leuk we kunnen praten over iets anders praten onze woorden insmeren ze luchtig laten glijden langs de schurende muren om het ongemak…

“Ik ga nu naar een flatje dan naar m’n doodsbedje dan in een lijk-kist” zo voelt het nu ze een klein appartement hebben gevonden het grote huis, te groot is verlaten, kinderen weg man dood, te eenzaam ik slenter nog eenmaal door de huisruimtes van verleden leven & dood soms voel ik iets of wat ook in mijn donder, ziel, hart mijn…

Vandaag las ik 'Het vooroudergevoel', ter hand gesteld door drie geleerde broeders, over bet-overgrootvaders en -moeders, de dagen tellend zittend in hun stoel die kenden Onze Lieve Vrouwedag Maria Hemelvaart en Paulusdag en vierden Heilige Joachimdag - dat hóórde bij het vooroudergevoel maar ook al leefden ze van dag tot dag hun…

Dit is het lied over een heldhaftige moeder gedecoreerd met wasspelden, door openzwaaiende handdoeken driekleurige lof toegewuifd. Bewierookt door keukengeuren beheerst ze de snelkookpannen. Tussen vier muren weerklinkt haar "God save the Queen", een kakofonie van strijkijzers, fluitende stoomketels en drummende, knetterende braadpannen…

Gekromd, zacht momplend, stromplend met haar stokje Ontkomt zij ’t wreed gevaarlijk straatgewoel. Bereikt is de oude bank, haar troostrijk doel. Ze ontvlood de broeiing van haar zolderhokje, Waar hing de lucht beklemmend zwaar en zoel. Van ver een kerk tampt vroom een bedeklokje. Vaalzwart de mantel over ’t rosbruin rokje, Rust ze op haar plekje…

Zijzelf was als de zee, maar zonder stormen. Even blootshoofds en met een brede voet. Rijzend en dalend op haar vloed, als kleine vogels op haar schoot gezeten, konden wij lange tijd haarzelf vergeten, rustend en rondziend en behoed. Haar stem was donker en wat hees als schoven schelpjes langs elkander, haar hand was warm en stroef als zand.…

Als ik je beetje bij beetje laat gaan blijf met beide benen op de grond staan Je hebt dat al bewezen door jezelf te wezen Ook raak je mensen in hun hart want ze wachten op je met smart Als ik je beetje bij beetje laat gaan beloof me dat je voortaan jezelf altijd zal blijven en je het kwaad zal mijden Dat je belevenissen met mij…

Jij, omdat jij er bent je mij dus kent help me Zie je, heel de dag ben ik van slag van alles klopt er niet Ik heb geen fut, geen zin ik heb haren op mijn kin en vlekken op mijn bloes Er is geroezemoes het maakt me zo moe ik ben er slecht aan toe Ik droom fragmenten ik heb geen overzicht help me…

het huis heeft geen deur en één klein raam papa is groter dan het huis zijn hoofd reikt tot de wolken boven het dak wapperen zijn lange handen het zwarte pad een rechte lijn tussen zijn schoenen van huis naar schuur schuur naar huis AqAq in spiegelbeeld heb ik je geschreven getekend sta je op de muur de nagels…

Ik begrijp papa niet maar meer dan hij mij en de wereld die niet zo klein is en niet zo simpel als hij haar ziet door een snorbril onder de wilde haren van zijn jonge pruik Ik wil meer dan wandelen met de hond kaas raspen, en thee bij mama, thee bij oma meer dan later zoete herinneringen…

Onzichtbaar is mijn hand, waarin de aarde ligt, ik streel en sla haar trek er vuur uit, stapel ijs op ik breng haar hagel, sneeuw en regen: Houd van mij! Ach, houd van mij! .....De mensen hopen mij te zien .....en uit mijn mond te horen wie .....ik ben en wat mijn plannen zijn .....ze zoeken de geheimen .....van het leven, ze vragen:…

ik vat je tere leven samen in een notedop het broze kan daar talmend toeven tot vermoeide stormen de luwte vinden en jij in een scheepje de zee opgaat vat ik je tere leven samen in een notedop…

mijn vader is zo juist vertrokken op zijn pak lag een beetje stof in zijn borstzak zat een schrijfblokje waarin hij al veel geschreven had hij leek gelukkig en zeer tevreden was zich nergens meer van bewust zelfs de storm over het strand plooide niet zijn verweerd gezicht ik bevond mij dikwijls in zijn kamer keek door het raam naar de…

wat nu als je alleen de vage witte vlek het klompje cellen en niet de magie van het fragiele leven op het scherm had gezien? wat nu als je toen wist dat weerloos leven aan een zijden draadje hangt en liefde met vleugels het instinct overstijgen kan? als je het daarbij gelaten had?…