Alle inzendingen over overig

vrouwen ach die vrouwen hoor ze klagen hoor ze kraken hoor ze steunen hoor ze kreunen en echt het is zeker waar menig vrouw heeft het in haar leven heel erg zwaar terwijl die man maar geniet van het volle leven maar is dat eigenlijk wel waar? Wacht es even het is al jaren lang een vaststaand gegeven dat vrouwen hun mannen meestal weten…

Ze fladderen wat, de pasgeboren vlinders – radend naar bloemen.…

De keuken en het brede bed zijn van mama, Pippi en ik wonen in heel het huis waar alles op zijn plaats moet staan ik ben er elke dag mee bezig net als mama, en lief muis Kees hangt aan zijn staart hij kijkt mee en snuffelt dan aai ik hem, dat vindt hij fijn Ik was twee, nu ben ik zeventien mijn kamer is van mij, en Trini is van mij,…

Een boze fee in mama maakt het mij moeilijk: school, zakgeld en zoveel regels van opstaan en op tijd thuis komen. Boos kan ik ook zijn, alle feeën nog aan toe! Papa vindt mij maar lastig hij luistert niet. Ik heb een bril nodig en de oogarts zegt van niet net als mama die altijd alles wil weten, want ze gelooft me niet dus waarom zou…

Mijn thuis als het nog bestaat in de rimpels en grijze haren waar ik uitrust Mijn lijf stram van de jaren, alles zo lang geleden, ook jij mijn lieve onbekende Mijn ziel vol tranen, herinneringen aan jouw zoete lippen om nooit te vergeten Mijn lied mijn adem, die nog zingt waar ik ophoud terug te komen…

Het woord is onverwoestbaar gestort, aangeveegd en bewaakt het heeft puisten en poliepen van keien en bomen geëffend neuzen rechtgezet en oren gewassen met regels en schaamte want niemand mag verdwalen daar is geen plaats meer voor in de Straat van het Volk want het Boek der Veranderingen leert dat er niets valt te ondernemen bij verdeeldheid…

Zeeën stromen zoals wij stromen. Landschappen van water worden geknecht. In de verte rijzen obstakels. Van zeewering tot dam tot dijk Het water beukt schuimbekt spat. De smaak van zout dringt door tot op de lippen, tot in de huid. De geruchten over uitverkochte vis in het dorp spoorden ons aan. Laat schaarsheid mensen hard lopen? We zeggen…

zie ze eens wijzen zeg ik mezelf al lopend door het serene bos ze wijzen strak naar de hemel nooit wijzen is me geleerd als je iets niet zeker weet dus … verdikke … sla ik nou toch erg aan het twijfelen en dat door enkele half kale eigenwijze sparren die suggereren meer te weten van wat daarboven huist dan ikke ……

Met mijn vingertop vaar ik diep onder water – door verre wolken.…

Voor de ogen van 't volk rondom een engelenschaar in een wolk omhoog geheven in de hemel onze Here en Heiland zittende aan de rechterhand van God de Vader en straks als de bazuin weerklinkt op dezelfde wijze terug komen zal…

Hij zet twee bekers klaar en water op het vuur waaraan ik me warm zegt lieve woorden en zegt dat ik niet ongerust hoef te zijn veilig kan gaan slapen en zeker niet moet schuilen tussen muren van angst omdat omdat we vrienden hebben alles wat we weten bestaat al lang alles wat we geven is niet van ons maar gekregen, omdat wij er zijn voor…

ik geloof dat we beter niet te veel in hokjes zouden moeten geloven om echt te kunnen geloven wat is de werkelijke waarde van elk politiek systeem dat ons van alles doet beloven beseffen ze dan niet we hebben maar een aarde moeten we nog wel op partijen stemmen om eerlijk te kunnen kiezen omdat die juist de saamhorigheid die nodig is…

een ontbrekend woord in het vers een onderbroken kus door de reddende engel de niet verzonden brief aan een liefde de losse eindjes van een mooi verhaal het ademloze talmen van het onvoltooide lied het rusteloos zoeken naar een vergeten dag het vergeefse wachten in een maanloze nacht de gemiste ontmoeting op een verlaten perron…

Ik wilde een taart bakken voor mijn verjaardag maar ik had geen toekomst meer. Ook in de winkel was het schap leeg, iemand mompelde dat hij niet wist of toekomst wel in het assortiment zou blijven. Op weg naar huis zag ik een meisje lopen, de handen vol morgen. Ik vroeg waar die nieuwe uren vandaan kwamen maar ze mocht niet delen met vreemden…

Winter in mijn tuin: witter zonder voetstappen – naast mijn voetstappen.…

tik tak de wereld draait om mei tik tak de zomer waait in mij tik tak ik stuur de wolken aan tik tak alles raakt mij aan tik tak zonlicht vangt mijn haar tik tak mijn hart klopt en tintelt maar tik tak ik roei van heg naar steg tik tak boot en water drijven me zachtjes weg tik tak de zee wast mijn oren tik tak alles…

De reiger wijkt weg met een trage vleugelslag – de zon gaat onder.…

Verloren wat er niet is mezelf misschien, alleen tussen niets, geen voor, geen na Alleen mijn lief, en de gedachte dat hij genoeg kan zijn, maar hoe dan, hoe lief hij ook is, geen vader die mijn geluk laat zien aan mijn moeder te vroeg gestorven, of niet nu dat niet gebeuren zal – een toekomst verloren aan een andere toekomst waarvoor…

bovenop de berg zo sober en koud lag onveranderlijk eeuwenlang de sneeuw zo stil en oud ze kon het niet langer lijden en ging zachtjes heel zachtjes verglijden vormde zichzelf een sneeuwbal op zoek naar het verlossende alles belovende welvarende dal daar beneden lijkt alles veel beter de bal wordt al rollend groter en groter steeds dichter…

Herakles, halfgod en sterke held, door Zeus verwekt en door Hera fel gehaat, een leven lang op zoek naar vergiffenis voor onbedoelde zonden en soms domheid, zijn tragisch luisterrijke lot: Als baby bijna doodgebeten, adders, ze hadden levens kunnen sparen door Herakles onschadelijk te maken; oh, ging z’n bovenmenselijke kracht maar samen…

we hebben ruimte nodig om te kunnen wandelen oude gedachten op te graven ze in kleine stukken scheuren met zachte handen herplanten en nieuw jong leven in te blazen we hebben wandelruimte nodig om in onze hoofden opnieuw ergens heen te kunnen gaan…

Er zijn, dat is het, glimlacht de tuinman, een tuin – leeft en is nooit af.…

Niet onbewogen, stil zitten, staan, het lukt niet zo lang in dezelfde houding, maar het lukt me eindelijk, zonder bemoeienis gaat alles buiten me om door, het licht, de wolken geuren, planten en dieren ik weet ongeveer wat er zal Afwachten volstaat, wachten op wat terugkomt, als herinneringen die zich herhalen, de geluiden elke…

Geef me vleugels om te liegen geef me vinnen om te vliegen geef me woorden om in rond te zwemmen en vaste leidsels om mijn fantasie te temmen geef me al omvattend water bij het doorklieven van de lucht en ook ik zal me bedienen van gesnater weerspreek daarmee elk vals gerucht en een ieder zal toch zeggen later hierom was hij immers…

In de kronkel van de beek zakken mijn gedachten weg tussen zonvlekken verglijdend water en zwevende tinten groen. Er drijft niets tegen de stroom in. Ik voel onder de waterspiegel ruimte voor geheimen schuilplaatsen van wat de toekomst wordt, misschien Mijn vriendinnen steken kaarsen op en zullen op de terugweg praten over de jongens…

Hij glimlacht alsof ik echt wel leuk ben in mijn – belachelijkheid.…

Mijn hart zet zich schrap in mijn oren: Tuut Tuut Tuut – bang van geen contact.…

gedichten komen voort uit oude bronnen ook al geeft men dit nooit toe het blijven altijd optelsommen van wie of wat of waar of hoe nooit worden ze prijs gegeven want je wil als nieuwe dichter overleven wat geldt in deze tijd - blink uit ontsta als het kan uit originaliteit uit inspiratie: een door god gegeven ‘zegen’ maar…

Ik was het vergeten maar nu weet ik het weer op de stoel gezeten ging het binnen even te keer zo weg gesmeten zonder sfeer zonder medeweten niet eens een sneer hoef niks te weten leg me er bij neer niet door godvergeten gedraag me als een heer en zonder te zweten zeg ik het nog een keer: dingen in geniep uitvreten verpesten…

ik heb stenen platgeslagen bergen opgepompt vulkanen aan - en uitgeblazen doe het niet meer raak hiervan zo afgestompt ga nu vlinders behagen zie kikkers krabben aan hun kont ga al kietelend brandnetels plagen bijt in de vinger die zich om mij wond als je dat dan hebt gedaan valt niets meer uit de toon als een gans een aria fluit is…