Alle inzendingen over individu

Een handwijzing verder dan een voetstap groot is sluimert de wil te blijven hangen in de aanraking je lief te hebben voor het schamen de eindstreep haalt een handwijzing eerder dan mijn voetstap groot is een handwijzing verder als de omhelzing je verlamt de aanraking een feit is zonde bloeit in duizendvoudige kleuren een handwijzer…

Zochten wij de maan zagen wij de sterren zochten zij de stenen hun stenen hun ster Zijn zwijgen de wind zijn twinkelen zijn stem deze maanloze nacht zijn stilte zal de onze zijn Stenen tranen op zijn eeuwig bed behoedzaam neergelegd Blijft hij eeuwig boven staan Timo was zijn naam. ------------------------ uit:'Roodvocht', 2003…

Ik moet het los laten ja dat is het beste ja het leven gaat door ja gisteren ging goed ja vandaag noppe nee het ging niet f..k nee ik kan het niet aan nee ik wil het wel maar nee weet 't gaat niet lukken dus.... ik laat gewoon niets los, neem me voor dat ik gewoon mijn eigen weg ga met jou in mijn gedachten mijn soulmate…

Ik zeg u, hoed u voor zijn tong scherper dan de schaar van een kleermaker die door loden stoffen glijdt snijden zijn woorden uw vers aan flarden en likt hij zijn lippen vast voor het volgend commentaar op het slipje van de meid of de dwerg in ’t boudoir.…

O nachtlied van de eenzaamheid noodlot leidt naar droeve wegen hemeltergend zijn de angsten die uw God mij heeft gegeven duister wurmt zich door de nacht een woord raakt blind, door mij geschreven ik poog en tracht, probeer steeds weer woede en angst, ze doen mij beven O nachtlied van de treurigheid ik beschrijf, vertaal, mijn ongerief…

mocht ik ooit je naam vergeten en je tranen aanzien voor een lach weet dan dat ik heb geweten dat jouw gezicht naast het mijne lag…

hij glijdt weg bijna ongemerkt zonder sporen van herinnering geen besef van dan alleen nu telt heel even…

Zijn adem waait de woorden stuk als in een draai van ongeluk de glans zijn oog verlaat en koud zijn hand gesteente breekt er laveloos de draak mee steekt als in verharde kramp de droom slaapt zich aan diggelen waarin het wonder zoekt naar ‘t antwoord die de vraag niet weet omdat het boze vloekt Met handen uit de was gekneed wordt…

Wat doe ik met mijn leven? Uitstellen. Ik denk lang en diepzinnig na, stel dezelfde vraag, krijg hetzelfde antwoord en denk weer na. De zon komt op, een merel zingt. En als ik het nu eens niet meer uitstel... denk ik. Die gedachte is onverdraaglijk. Er schuift een wolk voor de zon en in de verte slaat een klok - ik stel mijn vraag,…

Wat zijn/waren jullie? Wie zijn/waren jullie? Waar zijn/waren jullie? Hoe zijn/waren jullie? Hieruit maak ik op, dat jullie altijd aanwezig zijn dus steeds in mijn omgeving verblijven mijn gedachtewereld als maar bevolken hier kan ik van medemens spreken leef ik dan met jullie in die grote kille wereld waarin ik geen afstand wil doen van…

De grenzen van het territorium heb je niet zelf zo uitgedacht er was ratio zonder opperwezen en gevoel zonder verstand je begon ergens te wandelen zag een oude pop in een sloot vroeg officiële papieren aan voor het nieuwe huis dat vol met water stond naast kleurrijke schilderijen bracht je woorden in beeldentaal je herkende het grensgebied…

(de traagheid van het onvermijdelijke) ze volgt de ogen van de wind wanneer het regent op zijn rug hij deelt verhalen als het meest nabije in hoeken van vreemde huizen ik hoor haar gaan en graaf de maan uit ze is de nacht, de schaduw waaruit het licht kinderen baart dichter bij de waarheid en liefdeswoorden die de stilte…

Wie ben/was ik? Wat ben/was ik? Hoe ben/was ik? Welke rol speel/speelde ik? Een hele opsomming ligt in mijn levenslijn in dit alles altijd evenwicht te creëren goed te weten welke rol je op welk moment moet spelen rust en uitgebalanceerdheid zijn daarbij aan te bevelen de vele facetten, die ik in het leven doormaakte gaven de kracht, dat…

hij heeft een goddelijk geloof in zichzelf als dichter maar als mens is hij als u een twijfelaar... een zeiler laverend tussen bakens kwetsbaar als het wankel bootje in de branding van het bestaan hoe anders de dichter als dichter die houvast vindt aan lettergrepen en verzen schrijft op de fundamenten van het geloof in zichzelf…

Ingetogen tonen vermagerd door de nacht schaduwen van brak licht drijven mee op het ritme van een onmerkbaar gevoel in de wachtkamer van leegte waar de drukte van de ochtend wacht. Een voorbijganger is onwetend immers gehuld in nachtelijk koel ’t gezicht verborgen in een waas van blauw een geboorte gloort als een zoom langs asgrauw. Een…

Geluk zit in de kleine dingen, geluk zit in een zucht, geslaakt van opluchting, geluk zit in ’t minimale, geluk zit in weinig, geluk zit in niets, behalve in een glimlach. Geluk zit in een hoekje klein weliswaar maar als je oplet, dan zie je dat minimale kleine stukje geluk, tenminste daar!…

Wie de rust zoekt in zichzelf Kijkt niet naar anderen Die zijn immers rusteloos Wie de rust zoekt in zichzelf Kijkt naar binnen ipv naar buiten Wat je van binnen voelt zie je niet altijd aan de buitenkant Wie de rust zoekt in zichzelf Droomt over morgen, maar beleeft het vandaag Wie de rust zoekt in zichzelf Snapt niet wrom anderen…

Onder een grijze massa zinspeelt een roerloosheid van welbehagen vluchtend naar de velden huilend van angst verwilderd van verwachting snakkend naar verlichting verreweg hangt een droom dansend op de asem van de zon lost op in het niets hij huilt de regen kwam in veelheid van overvloed en voedt het glooiend land verkoelt zijn aangezicht…

Ik ben een duisterling geworden in zwijgende stilte van jouw dromen ver weg op het eiland in woeste zee voel ik soms jouw verlangen in ochtendgloren strijk ik de plooien van mijn overhemd weg opgewekt, goed gehumeurd, en renteloos beweeg ik stilte naar gedroomde bergen maar die zijn er niet op het vlakke land van jouw onbeweeglijke, stoute…

Wat hij ook twintig winters is geweest, nu is hij heer en meester van het bad, schoont tafels, zet de stoelen recht, veegt blad. Maar dat is nog het minst. Zijn werkelijke taak ligt hogerop: hij jaagt de vogels naar het zwerk, wijst met gestrekte arm de berg terug, de zon terecht, terwijl een rilling door zijn lijf heen trekt. Zo…

Net als ik zeg: er is niets meer, ik ben niets meer, hoor ik wat. En het begint weer helemaal opnieuw: daar heb je mij weer. Als ik het zelf niet was, help jij mij dan zeggen wie ik ben. ------------------------------ Uit: 'Verzamelde gedichten', 2010.…

Wat je niet allemaal bestaan hebt, onteigend omhelsd hebt, geweest bent, nu zit je op wacht aan je bed je bladert het boek door, bevingert de woorden wantrouwt je gereedschap, stofgoud cicaden het brood is verlegen, wil niet verstenen het horloge maalt meel en weet het nooit zeker diep in de tuin dooft het buitenste binnen altijd die vogels…

Wanneer Ging je eens lekker tekeer. Ging je ook over de rooie, Dat is juist het mooie, Elke keer weer. Maar ga altijd weer Als een dame/heer tekeer!…

dat ik zee en zout proef en mag dromen, dat ik oplos in water en wereldstromen, dat ik in stilte mag verdwijnen, dat ik niet meer hoef na te denken, dat de tijd mij alle ruimte geeft, dat ik niet meer hoef te aarzelen, omdat er geen grenzen zijn, dat ik vrij mag zijn en denken, omdat niemand lastige vragen stelt, dag ik mag stoppen wanneer…

Ik vermeng me met de geur van persoonlijke lucht waar een stroom van achtervolgers fluisterend waaiend in mijn richting en het aanruisen van hun aderen mijn schuilhoek verdroogt al was ik te lang in het zonlicht geweest onvoorstelbaar hard roept de werkelijkheid om genade…

Mijn leven, glipt mij als zand door de vingers, voel ik daarom zoveel voor het strand?…

Beslist, er begint iets in mijn hoofd dat mij als kind allang was beloofd, want als blozend ei, vers bevrucht, bereikte mij al een gerucht maar nog aarzelt het zich, maar nog is het te vroeg, ik versta het, ik lig nog niet stil genoeg Fort Worth, 23 oktober 2010 ----------------------------------------- 'Beslist' verschijnt…

Soms moet 'n mens even stil bezinnen, om daarna je gedachten te herbeginnen. Gedachten van eenzaamheid en voelend gemis, dan lijkt je innerlijke wel 'n wildernis. Ontspiegeling van elke zuivere diepe wens, daar ginder heel ver aan de zuidergrens. Zeldzaam fladdert 'n nog verborgen vlinder, met wat gemakzuchtige moeite in eigen hinder. Vlinders…

Als druppel van een regenbui wist ik mij te herpakken voordat wij allen op een geduldig tegelbed te pletter sloegen. Had ik dat niet gekund, dan had ik nooit kunnen verhalen van hoe te pletter slaan voelt. Was ik te licht bevonden voor de zwaartekracht, dan was ik verdampt of verwaaid, nog voordat de aarde ooit mijn deel zou zijn.…

Ik mis mijn vader En mijn hond Soms mijn ex En soms ook niet Ik mis de dagen Die ik had Los van depressie Of verdriet Ik mis de zachte handen In mijn haar Al het gevoel Dat er toen was Ik mis mijn jeugd Zo ook mijn buurt Mijn oude school Mijn leuke klas Dat besef ik nu pas En het werd nog erger Al dat gemis Toen ik dit gedicht Wat…