Alle inzendingen over actualiteit

er zaten gaten in de lucht die in vrolijke vlucht lente vierden met een eindelijk ontklede zon die in de lichtste tinten begon aan het mooiste seizoen waarin de nieuwe kleuren zich nog moeten meten met het laatste hagelwit en sneeuw waar het prille groen als ondertapijt prijkt voor de vroege voorjaarsbloem ik heb jouw signalen…

ofschoon deze wereld mij constant in een verbeterde staat van Zijn wil zien, verzet ik me onvermoeibaar om mijn gesettelde aanwezigheid te behouden telkens wordt de ruimte in de binnencirkel afhankelijker van hen die zich bij me hebben geschaard, daar wij bij een horde horen die schijnbaar ” wakker “ is merkwaardig, mijn slaap is niet…

Volwassen vraagstukken op kinderen plakken is vergelijkbaar met een bloem in de knop knakken…

zacht speelde lucht met de laatste vlucht witte wolken raasde schaduw in contrast met grote snelheid langs de aarde zonder te vertragen alleen door donker te dragen mensen waren niet bang hadden door fatalisme al een hang naar destructie er was al teveel gebeurd dat onverklaarbaar was gebleken nog nooit hadden zij…

de golven kennen geen naam onthouden en vergeten niets dromen spoelen aan al duizend jaar en nog langer de ark der verworpenen werpt zich op de rotsen een reis die begon als enkeling tussen ontelbaren enkele maanden oud en morgen weer…

zacht is je ontwaken vingers zijn al bezig stukjes van de dag te maken nog heeft tijd niet dringend op de deur geklopt want alle duister is nog niet verstopt waar licht al jouw contouren schuint vallen kleuren op hun plaats en praat de klok wat luider je kunt niet meer verdwijnen weg van de realiteit die uit je handen…

streelzacht waaide de lentebries zijn kleuren langs je al getint profiel je lach oogde lichter rood dan je had gewild op het buitenpalet dat met de frisse voorjaarskeus paars geel en pril groen rijkelijk gevuld was en ons omringde zover het oog reikte zelfs de onverwachte warmte van de zon liet ons buiten het boekje van…

Wanneer mijn klok gezellig ‘TikTok’ doet Kalmeert dat zelfs de grootste zenuwpezen, En misschien ook wel kezende Chinezen, Want ‘TikTok’ klinkt vertrouwd en dat is goed. Maar gister deed mijn klok ineens van ‘Ping’, Waarna het ook niet meer van ‘TikTok’ ging.…

zoals spraak geen inktontbreken stapelt, zo sneeuwt een oorlog ook geen stilte toe. strooikwistig met gekregen rot wrijft er gebenedijd haar code in. en gras sterft af. en foptonen benadrukken het gammele van de mensdijken. en hollands plat de ramen neigen openlijk naar hun kader. en geen lust wekt het besef van de algehele ontoereikendheid…

zij wist niet van die andere ogen hun kijken en haar mogen de acceptatie en het tikje jaloezie zij zo lang licht en blond een echte griet zij dacht niet op te vallen tussen duizenden maar ieder met gevoel voor warmte herkende haar zij twinkelde meteen blik vol lieve sympathie haar lach heeft allen voor haar ingenomen met…

wij wilden elkaar maar de wereld was vol regels wat allemaal wel en niet mocht of soms kon beloofd moest worden en vooral goed nagekomen zelfs in de meest eigen dromen tot in lengte van dagen of langer geringd door normen en waarden van de maatschappij voelde het niet vrij in verplichtingen met verantwoorde- lijkheden nu…

je keek me aan en ik stond perplex naar jou te staren proberen te begrijpen hoe regelmaat zoiets beeldschoons zo fraai kan belijnen op de achtergrond speelde magie met licht en donker tekende mystiek de stippellijnen tussen waan en werkelijkheid van ziel en realiteit haar vluchtige lichtvoetigheid was een verademing om…

de woorden ‘lelijk’ en/of ‘dik’ verbannen? wie dat bedenkt is van de pot gerukt en denk maar echt niet ‘onze opzet lukt’ censuur-gedreven vrouwen en/of mannen! ik zal voortaan die woorden vaak herhalen want dik en lelijk vullen volle zalen…

zij is een natuurlijke geefster als zij binnenkomt is daar de lach in de blik van die ogen wordt alle aandacht naar haar gezogen in een volmaakt liefdevol natuurlijk proces langzaam bouwen spanning en enthousiasme een sfeer van feest en plezier want zij is gekomen voor de mensen hier zij praten vaker lachen luider…

in het vaag gele licht van een streepje maan zag ik jouw gezicht hoorde ik jou ademhalen was jij zo dierbaar dichtbij er was geen stilte in het vele leven bij rust en om jou heen in de kleine bewegingen naar willekeur ik zag je dromen in nachtelijke expressie de stereotypes van angst en bang zijn ook plezier en druk met…

Het parlement heeft veel geïnvesteerd In het rapport, vandaag gepresenteerd De winst en het verlies, eindrekening Gevolgen van de winning van het aardgas Van zestig jaar ten bate van de staatskas Waar Gronings jeugd een toekomst heeft ontbeerd Laat dit rapport begin zijn van herstel Van maximalisatie van die bel Na stelselmatig Groningers…

jij bent een hype die het scherm vult met een ongekende sensuele spirit waarbij erotiserende muziek de bedding is waarin het weerloze publiek zich laveloos laat meanderen tot costa’s hun snelheid opzwepend verhogen naar een orgastisch hoogtepunt van volledige overgave en de komende clash down elkaar ontmoetend…

De groenteprijzen zijn niet meer te doen Komkommers, paprika’s en ook tomaten Kan je het beste in de schappen laten Eet net als vroeger mee met het seizoen Zet maar een maaltje stamppot op het gas De boerenkool met spek spekt zo uw kas…

ik wist dat jij goud had aangeboord een fantastische hoeveelheid pure liefde en energie alleen al jouw aanwezigheid deed alle ellende teniet nog voelde ieder de spanning in afwachting van je komst de eerste schittering van je ogen de lach om je mond voelde zacht het welbehagen de tijd vertragen ik zag jouw vingers projecten…

Ik moest wat ooit oké was door gaan strepen, Het schuim had elke woker op de bek. Besmeurd werd ik met veren en met pek, Correctievloeistof was niet aan te slepen. Mijn rijmpjes zijn weer aanstootvrij en ‘clean’, Ik vrees dat ik ze elk jaar moet herzien.…

Er is een hedendaagse inquisitie Als taak heeft deze het herzien van woorden Om daarmee tal van teksten te vermoorden Verbloemender wellicht klinkt woordpolitie Pas op, snel ligt bij zulk geouwehoer Een Acte van Verdrijving op de loer…

Elk gevoeligheidje bij 't uitgeverijtje in literatuur wordt nu gladgestreken er rest taal noch teken door de zelfcensuur. (Vrij naar Jacqueline van der Waals)…

weer schreeuwen anoniemen hun mantra’s in vele talen die zonder te herhalen hun menselijk handelen laten falen toch worden ook zij misbruikt door lieden die ook van hun ellende profiteren en leven in sferen van geld jij bent de enige die zich verheft in de grauwzwarte menigte die schuifelend tergend langzaam…

wist dat het orkest door jou werd gedragen zag in de slagen van je armen het vertragen door pols en hand hoe beweging in de ooghoek verband legde met het instrument om de partijen te synchroniseren in samen spelen jij zeepkistte met lengte en reach het gareel niets is voor jou te veel om de tsunami van klanken in goede banen…

wie heeft in godsnaam de gesel op deze wereld losgelaten het boek met genetische blauwdrukken uitgegeven als geschiedschrijving ja dat van de apocalyps met het menselijke als leidraad eet of wordt gegeten van micro naar macro waarbij de grote soorten al verdwenen zijn en het grut listigheid in virale en bacteriële vorm…

De aarde schudt, het stervensuur Van menigeen heeft vorm gekregen Een wooncomplex, een klachtenregen Verschuiving naar miniatuur Problemen met een nieuw bestuur Met samenwerking, nieuwe wegen De aarde schudt, het stervensuur Van menigeen heeft vorm gekregen Waar is die ooit zo goede buur? Het is hem naar het hoofd gestegen Veranderingen staan…

Wat een tampon al niet teweeg kan brengen Als ze niet wordt gebruikt waarvoor bedoeld Dan word je door de goedmens uitgejoeld Terwijl ze krokodillentranen plengen Dus riep men Tiger Woods weer op het matje Die zei: “Tampon? Hij speelde als een watje!”…

met een merkwaardige klik schuift mijn werkelijkheid naar een andere ik alsof de hologrammen niet meer passen of dat de tijd bezig is het fotografisch geheugen aan te tasten wij zijn de straat opgegaan maar met geen mens te bekennen zijn wij naar vreemde verdiepingen afgedaald waar ze enkel kunstlicht kennen in hun wit fluorescerende…

in het zacht kubisme waaraan jij lijdt ben je de ronde lijnen kwijt rechtlijnig lijkt het leven zich te stapelen van groot naar klein in de wisselende schijn van licht en schaduw waarin koorts fluctueert die gerelateerd is aan inhoud en grote in strakkere elementen huizen de gevoeligheden waarbij hoofdlijnen zorgen voor…

Prachtige witte wolken weerspiegeld in gerimpeld water waarin de kalmerende en verzachtende geluiden van golven in een vooruit schuivende of trekkende beweging me meevoeren tot wanneer ik de ultieme bestemming heb bereikt. Begeleid en ondersteund door onbekende liederen die mij naar hogere sferen brengen, zintuigen geprikkeld Hun klanken vol…