Alle inzendingen over dieren

ekster al baltsend staart omhoog over het gras zeker geen groentje…

wat me verbaasde was het onbekende dat zo vlug veilig voelde waarna alles meer werd dan een oogopslag zoals jij en ik gisteren toen ik nog naar je foto keek en naar morgen, de dag vol zag met heerlijke momenten beelden die we speels volbrachten; verlangend naar het beter verstaan in ons verschillend leven alles ging snel : je glanzend…

Ik ging niet wandelen met de hond, de hond ging wandelen met mij. Kijk, zei hij, kijk, zo doe je dat: je snuffelt wat, je kruipt eens onder groen, je doet daar wat je daar moet doen, je kwispelt - nee dat kun je niet - loopt achterna wat vleugels heeft, je rolt je op je ene zij, je andere zij, je ene zij, je mond staat op de tocht, je zoekt…

Deze zwaluwen gieren door de lucht zij maken van het vliegen hun werk gierend razen zij door het zwerk vandaar dat ik ze als gierzwaluw merk.…

verstoten en door mensen grootgebracht de stiefzoon van vreemdsoortige primaten gevreesd, maar in hun wereld toegelaten gevangen op een eiland, door een gracht gescheiden van de bruid die naar je lacht die elke dag als mens met jou wil praten je wilt haar en je raakt in alle staten ontsnappen zal je, nu, je moet op jacht je toont een veel…

wat kijken ze toch naar mij die apen achter het raam wat dragen ze voor stoffen zie waarin hun voeten staan kijk eens naar die ruimte wat is hun wereld groot zal ik de sprong eens wagen dat moet lukken met die sloot ik zal ze eens flink op stang jagen "de boom in" zogezegd heb geduld mijn apenvrienden wat ik denk meen ik echt…

Je slaat je vleugels uit Zo vrij, een vlucht over de volken Wit verenpak, een bruid Met als bruidegom de wolken Jij zwaan, jij vogelkoning Vol kracht je vrijheid nemend De mens een schertsvertoning De lucht adembenemend Jouw macht, niets houdt je tegen Maar heel in het geniep Krijg je moeite met bewegen Je sterft aan vogelgriep…

Zonder afgrijzen werd je ouder hond fries stabij van ons wat heb je veel gegeven deel van ons leven ongecompliceerd lief wezen het verdriet gemis geen mens kan zeggen dat dit gemis geen rouwen is.…

De koeien in de weilanden grazen geduldig de lammetjes staan met hun ouders een grasland verder in de hoogte op die paal daar zit warempel een nest van een ooievaar. Na de volgende omrastering staat een koppel paarden geduldig te grazen, een veulen dartelt om de moeder heen. Vreedzaamheid in al zijn eenvoud Zet een groep mensen…

hoe grondig de kraaien het zaaigoed belagen de akker weer zucht onder het zwarte juk…

het ziet er niet uit stel je ziet hem of haar in aquaria je schrikt je een ongeluk vraagt wie ligt te sneven zie dit laatste teken van leven die vishouder ging zeker stuk drukkend op zijn duimdiploma neem een bundel zakken ieder met acht kamers die het allemaal apart doen in en uit één eigen zakgaatje omringd door acht tentakels om…

wie maakt zich nu nog niet klaar voor de daad waar geen maat op staat de vuurjuffer die normaal al onverpopt vroeg vliegt doet het nu al nog vroeger dus in het voorjaar ik zag haar aan de scharrel iel vlammen en wierp de dame elegant en fragiel een handkus toe het is slechts een tel dat deze tere libel uit nevelen en wazen…

tegen het venster klinkt een doffe klap, ik loop verschrikt naar buiten zie een jonge merel op zijn rug die - nog warm in mijn hand - geen wiekslag meer laat horen zijn deuntje nooit meer fluiten zal ik leg hem in een droef gegraven kuiltje, er waait wat bloesem op het zand…

zich van geen mens en wereld bewust scharrelt hij wat rond in de tuin pikt er de kruimels van het tafelkleed ik volg een vlijtige huismus vanuit het keukenraam is het omwille van zijn simpel bestaan dat ik hem bij vlagen zo hevig benijd?…

zo vele jaren keken boer sperwer en havik in Amsterdam eenstemmig naar exoten neem de groene halsbandparkiet als onbekenden uit tropen vraten zij die lawaaiplaagpapegaai spilziek en omnivoor mooi niet maar de roofvogels hebben eindelijk de smaak te pakken nu kan worden afgewacht wanneer de eerste stadsagrariër eens over de dam komt…

Een oog, een lus, een hoge rug, dat onaanzienlijk takje vlees dat lopend op zijn tenen stokt. Een reuzenrad in miniatuur, een viadukt, een ereboog, zo vordert hij op weg naar groen. Als iemand uit het midden leeft dan hij, hij heft zijn lichaam op, zijn houten huid kan op zijn kop en op zijn achterbenen staan, hij boogt op stilstand…

Het brommen van een vlieg is in de kamer. Ik kan niet werken door dat domme brommen. 'k Sla met mijn waaier, links en rechts, vergeefs. De Keizer houdt niet van mijn hekeldichten. Hij heeft soldaten om mij uitgezonden. De Hemelzoon stoort mijn gezoem de rust. Ik ben naar deze schuilhoek uitgeweken…

Als ik naar een schildpad kijk of soms naar een slak dan denk ik die zijn goochem die nemen hun gemak. Dan denk ik bij mijzelf die nemen fijn de tijd voor wat enkele meters zijn die een daggie kwijt. Ze lopen niet te stressen ze doen heel rustig aan hoe kan ik van ze leren om ook zo kalm te gaan?…

De paardenvijg wordt gedropt, het mulle zand stuift op, midden in het bos, het paard gaat in galop. De mestkevers worden wakker, ze ruiken een feestmaaltijd, wie er het eerste is, blijft de eeuwige strijd. In hordes trekken ze er op uit, hun grote schild op de rug, heel veel zwarte pootjes rennen vliegensvlug. In de mest leggen…

Een vogel is een vis die niet kan vliegen. Een vogel is een vis die niet zonder water kan en op het droge snakt naar lucht. Een vogel is een vis die hoog moet omdat hij lijdt aan dieptezucht. Een vogel moet landloos balanceren op de horizon tussen verlangen en vlucht. Een vogel is een vis die tegen de hemel kleeft, een beest dat zijn…

Het liefst ligt hij op z'n rug voorpoten koddig opgetrokken soms zijn ogen ermee luikend alle sores buiten sluitend. De bolronde buik gekeerd naar de verwarmingsspijlen de achterpoten lui languit de staart kuis ertussen. In knorrend gespin valt de bek iets open tipt het ruwe tongetje tussen gewapende tanden. De snorharen wijd in…

Plof op het kleedje: zo’n dertig meter (voor hem dan) naar beneden gedonderd van het zwarte plafond van de finca. (even vergeten je vast te houden?) en zo snel als hij viel met al zijn voetjes weer de witte muur opgerend roetsj naar boven tot ja, precies de plek waar hij zat. Niet gevallen, niks gebeurd. Kleine gekko grote…

ik zie mijn verloren verte in schemer gehuld en droom van gazellen, rank en gracieus, door lichte nevel omhuld zij springen tussen struiken van liefde luisterend naar een vlijende tederheid die hen als vanzelf kwetsbaar voorwaarts begeleidt ik wil hun dorst laven met zachte zuchten; kom maar, lijk ik te zeggen jullie zijn mij…

Als ik met mijn hond zit en met dat beessie praat dan moet je toch eens kijken hoe of zijn staartje gaat. Hij zit daar mee te zwabberen zijn tong iets uit zijn mond hij draait dan ook een beetje zijn togus in het rond. En als ik er mee stop dan en niet meer praten wil dan gaat zijn tong naar binnen en valt de boel weer stil. Uit mijn…

Alsof de dood niet zwaar valt bouwt ze haar leger tegen de schemer, daalt gehoorzaam door de pijn. En zij ging rusten in mijn handen, wachtend op de uitslag van de witte naalden - Maar god wat nietig, geen geronk meer in het mechaniek, geen draadloze met moeder.…

een echte gnoe die zegt geen boe zoals een koe maar gnoe wanneer hij zich terecht terdege afvraagt hoe een koedoe daarentegen ziet men koedoes welbespraakt te zijn geweest daar men tegen gnoe in talen meestal nog zegt wildebeest…

Als in een flits, zeg maar in een waas, lag in het gras een dode haas aangereden was hij als haas dus het haasje.…

Als ik lig te spinnen ik als kleine kat dan trilt mijn hele buikie en dan voel ik dat. Ik voel het dan zacht trillen bij mij in mijn maag daar ergens bij mijn borsie maar dan iets meer omlaag. Ik vind dat eigenlijk raar en eigenlijk wat zot dat ik zo steeds ga trillen bij vreugde en genot.…

zij snuffelt in de ligusterhaag ik neem de rododendron we zijn een team als er een reu aankomt zij kwispelt ik blijf rododendron ze trekt me de hoek om aan het lijntje…

Hij liet z'n tanden zien, alsof ie nog wat zeggen wilde, voor 't eerst wat zeggen wilde, een laatste groet bijv. Toen bloedde uit 'em het wonder der dieren, en er kwam een verlangen naar de smaak van pas gedolven aarde, de nestgeur van een kuil.…