Alle inzendingen van Tatjana Das

Zij kijkt mij aan Met haar heldere ogen. Zij maakt haar witte haren schoon Met haar zachte tong. Ze ligt op haar rug Vol vertrouwen. Ze lijkt te slapen Maar is altijd waakzaam. Als ik haar naam noem Miauwt zij en kijkt naar mij. Na een uitgebreid maal Gaat ze voldaan naar buiten. Een wit licht In de donkere nacht.…

De zomeravond is stil, We liggen schijnbaar in volledige rust. De katten slapen in het gras, Takken bewegen zacht in de wind. We zwijgen na alle gesprekken, Laten de gedachten gaan. De stoelen staan onbeweeglijk in de tuin, Boven is de heldere lucht. De beelden van de dag Gaan over in de zomernacht.…

Niets minder, niets meer dan een bliksemschicht met angstige woorden in donkere bossen grijpende handen. Vlees dat langzaam verteert een holle blik van verdriet, een ziel die je omhelst zo innig en sterk als de bomen in de verte. Een glimmend gezicht stralend van licht dat van niemand en iets zegt te houden maar eigenlijk alles en iedereen…

Daar in het dorp aan de Amstel lopen we door de straten van mijn jeugd snoepwinkel op de hoek, schepen op de trekvaart, kikkers in de sloot, schaatsende kinderen op de vijver, schaduwen van vroeger lopen met ons mee, in de rustige straten, nu - zonder winkels, touwtje springende kinderen, zigeuners op het parkeerplein. Mijn dromen en fantasieën…

Wat kwam ging zonder drukte voorbij aan je hart dat steeds maar weer zocht maar niets zag, bedekt door materie en geroezemoes. De dagen gingen, zonder opmerkelijke veranderingen en gebeurtenissen, woorden vormden bergen, waardoor de betekenis verloren ging, de essentie lag verborgen in de ogen van de eend, die je onderweg…

Met vleugels vliegen vogels vlinderlicht van ver en vol vaart van verlangen. Verlichte veren van vrijheid voeren de vaandel van vriendschap en vrede. Vage vormen veranderen vliegensvlug, vanuit vensters vragen vogelogen bij vorst om voeding. Vogels voeden zich met veel, verhalen van vroeger verbinden zij met vandaag.…

In dit bos staan bomen schots en scheef aan de grens van Nederland en Duitsland. Er liggen dennenappels, mos op de grond, het bos lijkt eindeloos, vogelgeluiden, bomen die knarsen. Onze voetstappen vermengen zich met onze gedachten, er lopen geen andere mensen, wel loeit er een koe, dit is een plek van rust en onbegrensde mogelijkheden…

Je ogen spreken een eigen taal als we lopen langs beken genieten van een goed maal in friese weiden, waar de koeien, voorgebogen, zich verspreiden terwijl ze naar ons loeien. Je handen, fijn en zacht glijden over het gras nooit geweten of gedacht dat geluk zo was.…

Bootjes, vissers, fjorden, zicht op eindeloos kabbelend water, waar meeuwen als heer en meester visjes vangen, van de ochtend tot de avond, met hun krijsende doordringende gezangen. Terwijl wij in de stilte zitten, brood delen met de zwanen, aan de overkant houten huisjes op de radio noorse klanken, iemand vraagt of we geloven in Odin!…

Meeuwen boven een verstild landschap waar ooit monniken sla verbouwden, en getooid in pij, met monnikskap - de eerste kerk hier bouwden. De ganzen, de meeuwen en de grutto's wonen hier al eeuwen, ze voelen zich thuis, omgeven door water en rust aan de schiermonnikoogse kust. Schapen, geiten en koeien, eenden, tjiftjafs en zwaluwen omringen…

Lente op Funeneiland, waar groen, geel en blauw de kleuren zijn van het land, het koren en het strand. Waar je blonde zachte haren dansten in de wind, waar onder een heuvel een vikingboot, waarin een koning, zijn honden en zijn paarden zijn begraven, met alle eer en door allen bemind. Waar stilte nog bestaat, waar mannen met lange baarden…

Ik voel me soms een boom met mijn kruin reik ik naar boven adem vrijuit als in een droom ik wil graag in de liefde geloven. Met mijn takken zoek ik de vrijheid, alleen of samen met andere bomen reis ik door de tijd, zonder ooit ergens aan te komen. Met de aarde ben ik door taal en cultuur verbonden mijn wortels hebben hun eigen verhaal…

Ik leef in het bos, eet bessen en paddenstoelen, onder mijn voeten het mos, een zacht natuurlijk kleed, op de takken trippelen vogels, tussen de bomen staat een schichtig hert, bang voor de herfstkogels. De dennenappels en de bladeren bedekken de grond. Soms sta ik stil tussen de bomen uit mijn hoofd groeien takken op mijn huid zie ik…

Amsterdam is de stad waar ik mijn eerste ontdekkingen deed op de fiets met een brief van mijn vader naar onbekende straatjes en duistere huizen, waar ik de nozems zag rennen voor de politie, de lucht zag veranderen, verliefd en verloren droomde over rusland, over verre reizen, waarvan ik steeds weer terug kwam om me door de oude grachten te…

Op 't eiland Funen is de zee een bruisend blauwe vlakte, met aalscholvers die wachten op vis, daar verrijst het oude slot Waldemar eenzaam temidden van ruw boerenland, stille straten, Deense haring, velden met pompoenen. Verlaten liggen daar stenen in alle kleuren en maten, op het strand, waar wij zonder woorden, met een regenboog hoopten…

Door de steppen en de bossen, omringd door wolven, beren en vossen, heeft hij zich staande weten te houden, In gevangenschap en in de ijzige Siberische kou, opgejaagd door de Russische politiekorpsen, schuilend bij de boeren in de houten dorpen. In grote onbekende steden, met miljoenen mensen, leerde hij de levenswetten, wanneer te plaatsen…

Jouw ronde zachte wangen zijn als engelengezangen de glans van dansende figuren weerspiegelen de fijne structuren van jouw gedachtewereld. Jouw helderblauwe ogen lijken nooit iemand te hebben bedrogen - zuiver Russisch goud, het aardse zout - door een fijne geur beneveld. Uit jouw roze krullende mond komen de woorden afgerond…

Daar aan de Deense kust waar het geluid van water en boten ons maande tot rust keken de zwarte vogels op houten poten naar ons eenvoudig geluk. Geen lange romantische verhalen, maar sprookjes van Andersen waar nachtegalen en kikkers dwalen en mensen elkaar 'morgen' wensen, koe, varken, ezel en paard samen lopen in de wei.…