Netgedichten

netgedicht (nr. 16.691):

Geluk

Je ogen spreken
een eigen taal
als we lopen langs beken
genieten van een goed maal
in friese weiden,
waar de koeien,
voorgebogen, zich verspreiden
terwijl ze naar ons loeien.
Je handen, fijn en zacht
glijden over het gras
nooit geweten of gedacht
dat geluk zo was.

Schrijver: tatjana das, 26 juli 2007

tatidas220

yahoo.com

Geplaatst in de categorie: liefde

geluk

koeien

2.0 met 5 stemmen

510

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Tatjana
Datum:: 13 oktober 2007
Email:: ttatidas2002yahoo.com; In het gedicht staat nu voorgebogen maar moet zijn voorovergebogen, de bedoeling is, eerst staan ze voorovergebogen, daarna verspreiden ze zich (omdat ze ons zien) en daarna loeien ze. Bedankt voor de reactie.

Naam:: hannah rozetta
Datum:: 29 juli 2007; graag gelezen, dit gedichtje, maar.. koeien die voorovergebogen staan te grazen kunnen niet tegelijkertijd loeien.

Geef je reactie op deze inzending: