inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 16.791):

Geluk

Je ogen spreken
een eigen taal
als we lopen langs beken
genieten van een goed maal
in friese weiden,
waar de koeien,
voorgebogen, zich verspreiden
terwijl ze naar ons loeien.
Je handen, fijn en zacht
glijden over het gras
nooit geweten of gedacht
dat geluk zo was.

Schrijver: tatjana das, 26 juli 2007


Geplaatst in de categorie: liefde

2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 579

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Tatjana, 18 jaar geleden
In het gedicht staat nu voorgebogen maar moet zijn voorovergebogen, de bedoeling is, eerst staan ze voorovergebogen, daarna verspreiden ze zich (omdat ze ons zien) en daarna loeien ze. Bedankt voor de reactie.
hannah rozetta, 18 jaar geleden
graag gelezen, dit gedichtje, maar.. koeien die voorovergebogen staan te grazen kunnen niet tegelijkertijd loeien.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)