Liefde en ouderdom
Niets minder, niets meer
dan een bliksemschicht
met angstige woorden
in donkere bossen
grijpende handen.
Vlees dat langzaam verteert
een holle blik van verdriet,
een ziel die je omhelst
zo innig en sterk
als de bomen in de verte.
Een glimmend gezicht
stralend van licht
dat van niemand en iets zegt te houden
maar eigenlijk alles en iedereen in zich draagt.
De traan in het linkeroog,
dat huilt zonder het te weten,
de diepte is onpeilbaar
de liefde ook,
al is zij misschien niet verwerkelijkt
maar maakt dat wat uit?
Is het niet een lange eindeloze droom,
afgewisseld door nachtmerries,
door warmte, hoop, tederheid, verwondering,
schoonheid en passie.
Geplaatst in de categorie: liefde