Netgedichten

netgedicht (nr. 13.326):

Denemarken (2)

Op 't eiland Funen is
de zee een bruisend blauwe vlakte,
met aalscholvers die wachten op vis,
daar verrijst het oude slot Waldemar eenzaam
temidden van ruw boerenland, stille straten,
Deense haring, velden met pompoenen.

Verlaten liggen daar stenen in alle kleuren en maten,
op het strand, waar wij zonder woorden, met een regenboog
hoopten op nieuwe dagen,
op avontuur van onbepaalde duur,
op appels die niemand plukt,
in de oude tuin met het ingezakte huis.