Netgedichten

netgedicht (nr. 23.906):

Amsteldorp

Daar in het dorp aan de Amstel
lopen we door de straten van mijn jeugd
snoepwinkel op de hoek,
schepen op de trekvaart,
kikkers in de sloot,
schaatsende kinderen op de vijver,
schaduwen van vroeger lopen met ons mee,
in de rustige straten,
nu - zonder winkels, touwtje springende kinderen,
zigeuners op het parkeerplein.
Mijn dromen en fantasieën zijn er nog,
de bomen, de vogels en de stilte ook,
de troubadour die wilde reizen van herberg tot herberg,
de operazangeres die de hoogste aria’s kon laten horen,
de regisseuse die toneelstukken instudeerde met haar poppen,
het meisje dat gedichten schreef bij een kaars.
Daar bij het dorp aan de Amstel
staat nu de Rembrandttoren,
zijn de tuintjes vervangen door huizen,
is de snelweg goed te horen,
maar de bomen staan er nog.