Alle inzendingen over liefde

Wat kan één oog zien zonder het tweede? Het dieptezicht ontbreekt. Men botst alleen. Wij zijn de noten van een majeurakkoord, neem één weg en gehuil is wat rest van harmonie. Wij zijn klinkers en medeklinkers die voorkomen om taal te blijven. Hoe klinkt liefde zonder: lfd iee. Het slaat nergens op! Onze liefde draagt kussen over…

ik zag gras je voeten zoeken zij steelden madeliefjes in het strelen van je huid zonlicht straalde daalde en speelde met vleugjes wind je blonde lentekind haren je danste de pas en het uur van de dag bewoog op het ritme van woorden in je aantrekkelijke lach was een verschijning als ultieme voorjaarsverfijning in oplichtende kleuren…

jouw zinnetje van zo even wat dat bewerkstelligen zou ze deed een hele kille miezerige regen opeens ervaren als een nooit eerder ondergane zalige zegen in de zware donkerte van de nacht zie ik een maan warm en liefdevol schijnen als nooit gedacht onderga ik emoties die de diepte van mijn sombere hart lichtvaardig ontstegen met een kracht…

Vingertoppen gegoten in levend dons vertragend zichtbaar slow motion in gewicht die met gevoel verplaatsen rillingen zonder koorts een huivering die loopt over treden van de ruggengraat dansend in het licht lopen via meridianen naar het diepste van de bron odyssee door de geest, verleiding tokkelt op de snaren van dwangmatige…

Ben jij het die dit leest? Heb je net je astrakan muts afgezet, en vallen nu je zwarte krullen warm naar het papier? Slaat het licht van deze bladzij op in de goudspikkels van je ogen, glimlach je gelukkig, nu je merkt dat ik dit weet, en breng je ook je donkere lippen zo dicht bij de woorden da het lijkt of je ze gaat kussen? Leg je, toch…

Vierde Verdeling 't Staat vast: ten ware door een Goddelijk bewegen, De grote Baaierd had noch ongeschikt gelegen. ..........................*...................... De verse melk, gestreeld uit volle prammen Stremt, door een stadiglijk geroer, Tot gele boter, die de Boer Ter marte veilt, waar stedelingen op vlammen. Zo karnt, zo…

Jij en ik gaven een hand jij en ik hadden een band jij en ik geloofden in elkaar jij en ik waren een paar jij en ik hadden vaak plezier om het absurde om het vergankelijke omdat we konden relativeren Jij en ik wilden altijd leren konden goed wandelen waren afhankelijk wilden elkaar niet veranderen hadden een verhaal samen beleefd…

zacht liep ik achter je lach wist dat jij op mij had gewacht de paden kleurden zich gedachtenrood meanderend in gras dat spontaan verschoot uit het ruisen van bomen kwamen vage stromen bladmuziek die neerdaalden als lentelied ik zag de sprookjes al van ver en wist dat jij de sleutel had om ze hun ziel terug te geven hand in…

Staren in de koude op deze eenzame dag. Het vasthouden van het houden van, van jou, het licht, dat jij steeds weer liet schijnen. Vervlogen in jaren en jaren met ons beiden. Jij gaf jou hart en ik het mijne. Aan het einde van ons pad nemen wij elkaars ziel om voorgoed in liefde te verdwijnen.…

jij was de lach die ik in gedachten zag cirkelend tussen uitbundigheid en passionele intimiteit met in je ogen de horizon als lief perspectief we doken naar liefde in eindeloos diep kozen de verte want dichtbij was bezet overbrugden problemen die zo niet bestaan wisten elkaar in dit raken toch gelukkig te maken…

Niemand neemt het van me af jouw glimlach iedere ochtend jouw vertrouwen in mijn soms onbehouwen gedrag jij bent altijd naast mij door vallende woorden heen jij vangt ze voor mij en voedt mijn schrijven wil je alsjeblieft bij mij blijven dan durf ik op je te bouwen.…

ik zag het bewegen zelfs de wind was niet tegen in een zacht warm wiegen de vlaagjes accentueerden het rond vrouwelijk schoon dat als droom zomaar passeerde haar aura trok veel bekijks kleurde in lach en vrolijke ogen een zonnetje open in weerbarstig grijs dit gebeuren gaf de magie van lentegeuren al prijs in een flow…

liefdevol zal ik mijn vingers door jouw haren halen met mijn kussen over jouw heuvels met mijn handen ze verkennen jouw dalen in het donker van de nacht zal ik mij een weg banen door die eenzame verlaten schacht op weg naar het licht dat daar ergens op mij wacht…

Ze hebben de tijd gekaapt en zogenaamd nuttig volgebouwd met hoge torens vol ongein en met zinloos tijdverdrijf, zoals herrie schoppen met bladblazers. Zij sluit de azuurblauwe ogen en het zwarte rondje tussen haar roodgestifte lippen belooft het onbreekbare koord van de liefde. Een Armeens gezin zoekt toevlucht in een kerk en zolang…

Leven is delen deel ook je visie en dromen de eenzaamheid wordt me te veel alleen bij jou kan ik huilen zonder liefde was ik nergens jouw naam komt in het boek des levens jij was mijn vangnet positieve mensen leven langer het leven is een spons het zuigt en verzwelgt ik kreeg gelukkig de tijd om te denken en na te denken ik had wel…

in niks te doen momenten denk ik vaak aan jou. passeren dan die fragmenten ik denk dat ik van je hou. soms wil ik met je spreken maar ik kan je niet bereiken. misschien mijn kans verkeken je blijft me steeds ontwijken. ik zal je blijven zoeken door ruimte en door tijd... in diepe spleten of kromme hoeken, ja, zelfs tot in de eeuwige eeuwigheid…

het vuur bevroedt niet eens hoe ze zich zal voeden, zonder mensenhanden is ze de kou die van het genot is ontvreemd en zie, hij de mens die blaakt van een wellustig denk patroon wijl een schapenvacht gelegen voor het aanstormend vuur zich ontkreukeld voor het komend lustig avontuur en op de hoek van de mantel floreert een fles wijn met…

Het was nog vroeg die zondagmorgen, in blije spanning wachtte ik onbewogen tot ik haar in de verte zag komen, slank figuurtje stevig stappend een lachend gezicht met mooie ogen. In stille bewondering keek ik haar aan toen ze daar zo voor mij stond, en het was alsof de warmte van haar lach van haar afstraalde en de zon doorbrak, warmte…

ik ben zo graag bij jou zelfs al is het even stil bij jou voel ik me goed we hoeven niet te praten het kijken zegt genoeg bij jou voel ik me goed er zijn de kriebels in mijn bloed mijn hart gaat wild te keer bij jou voel ik mij goed want die twinkel in jouw ogen van liefde, vrede en begrip verspreiden een zo'n warme gloed ja ,…

Deze kerstnacht, zoals alle nachten, is zwanger van prachtige verhalen, die door mensen niet verzonnen zijn. Wat onmogelijk lijkt wordt mogelijk. Wat toevallig is krijgt bedoeling. Onzin wordt diepzinnigheid. Het is een heilige geest die waait. Dromen vallen als oude verhalen, van diepgewortelde bomen. Prediker spreekt en schrijft weer…

Jij brengt mij in vervoering bij iedere beroering gaan sterren fonkelen jij maakt me gek van verlangen naar de streling van je stevige handen jij brengt me in dromenland als je lieflijke woorden in mijn oor fluistert en ik geloof je zinnen alleen jij bent in staat mij zo te beminnen als ooit een liefde levend was.…

Je bent het hoge noorden de laagstaande eeuwige zon het land van zangerige woorden waar de liefdestaal begon Je bent het diepe zuiden de oase voorbij het eindeloze zand waar broeierige muziek voor ons luidde we in koortsdromen waren gestrand Je bent het verre oosten de beken met de wilde stromen fonkelende glazen waar we mee proostten…

in jouw ogen zie ik granieten bergen waarvan lawines dalen zie ik woeste rivieren naar hun monding dwalen zie ik de stormachtige wind die altijd de juiste richting vindt naar het dal en naar de zee van liefde voor mij is het zaak dat ik door het zand niet verblind raak ik zie en wacht af…

je lach smeulde zachtjes rood in het aanblazen van plezier gaven lippen kleine vlammetjes bloot hier wakkerde later het vuur van een zorgenvrij feest met een opgetogen heerlijk ontspannen geest als altijd bewogen je ogen als aanjagers van wat er ging komen in het oplichten van tipjes uit illustere dromen vol geestdrift stortte…

zonnestralen vermaalden dipjes ongemak verdampten laaghangende donkere gedachten klaarden op naar een hoger energetisch niveau waar de lach haar positieve spanning weer gaf ogencontact zonder kortsluiting zijn afspraakjes had ik mijn hand terug vond tussen jouw warme vingers die mij lieten weten dat vandaag zonnig zou…

Wanneer ik in de richting, van het Hoge Noorden vaar, verdampen mijn illusies. Mijn ambities worden er lachwekkend. Angsten zie ik oplossen in moed. De schoonheid van de horizon, leert me hoe ik leven moet. Voorbij de illusies van de winter, wanneer tegenslag en pijn regeert, en de zon niet langer schijnt. Voorbij de illusies van de zomer…

Wat zijn we nog meer dan twee oude mannen twee oude zielen met een kilogram oud zeer twee oude knijpers die elkaar langzaam het leven uitzuigen alles wat we pogen te behouden valt in duigen twee oude mannen die elkaar het licht in de ogen niet gunnen en dan toch iedere avond de laatste woorden waar heb jij nog zin in zonder jou nergens…

Als je met elkaar kan lachen door elkaar maar even aan te kijken als zijn of haar hand je even aanraakt even die arm om je schouder die korte maar hartelijke kus die geur, zo bekend, zo aangenaam als je een half woord genoeg is om iemand echt te begrijpen dan heb je een ‘ hele’ relatie werken de zintuigen visa versa optimaal als je dan…

als ik niet meer ben mijn jasje heb moeten afgeven laat mij dan toch als je wilt de natuur beleven laat mij voelen met jouw huid neem me op je tochten mee aan de hand van jouw mond en ogen onderga kijk ruik proef en voel voor ons alle twee hoop dat we haar schoonheid als vanouds samen ervaren mogen ik weet ‘t is moeilijk maar het zal…

zij wiegen zon waaien warmte in alle kleuren rondom een stukje paradijs in twee daagse reis niet ver van het ijs onder dezelfde lucht dromen ook zij het volmaakt later zien wolken als golven water in blauw hoge zee nemen in samen bestaan verbinden mee hun cirkel is in het groene beginnen ook rond van binnen wil melker…