Alle inzendingen over ziekte

Ik sta midden in mijn land Achter mij ligt een grens De grens van mijn willen Daarachter bevindt zich een wereld Van pijn, op bed liggen, en afhankelijkheid Ik sta midden in mijn land Vóór mij ligt nog een grens De grens van mijn kunnen Daarachter bevindt zich een wereld Van lang werken, sport, en tillen Ik kijk naar mijn buurlanden Ze…

op een avond kwam je thuis mama: " ik ben ernstig ziek" ow ja muis zeg eens "mama ik heb kanker" waarom ik mama, ik ben pas 23 jaar je wereld stort in je begint aan een nieuw begin van verdriet en pijn waarom moest het juist "mijn jongen" zijn je valt in een heel diep gat je zweet je bent drijfnat je wilt het niet begrijpen…

Hij moest altijd maar weer presteren Wilde steeds de beste zijn. Maar kon de rekening presenteren Want ze kregen hem wel klein. Altijd honderd procent gegeven Alles laten staan voor die drukke baan Voorgoed en voor altijd afgeschreven Zijn hart kon het niet langer meer aan. De arts zei dat het een waarschuwing was Hij wilde te veel onmogelijke…

adem hijgt in droge dorst verslikken giert in boventoon koorts spookt in gedachten geluiden praten ongewoon lippen breken fluisteren woorden die verijlen in de nacht ogen dwalen zoeken liefde voelen dat de handen zijn gevat rood gloeit nu nog ongebroken, maar stilte heeft in rust de genezing al besproken…

Mam, Je bent zo anders geworden niet meer degene, die je was. Als een bloem, die langzaam verdorde als ogen, die tuurden in as. Een schim van zoals ik je kende; ik zie een masker op je gezicht. Ik zie weer wanhoop en ellende, schaduwen en veel te weinig licht. De strijd, die in het duister woedt het daglicht niet kan verdragen het onderkruipsel…

Geïrriteerd leg je alles verkeerd uit en in je gevoel dat zegt, ik doe 't niet goed, wordt je geïntimideerd! Gewalst wordt er over je gevoelens van eigenwaarde, je voelt je gemanipuleerd, maar of je van al die nare opmerkingen nu nog wat leert? 't Maakt je toch alleen maar bang, dat niemand dat toch ziet, de onzekerheid straalt van je lijf…

Ik vergeet soms dingen Onbelangrijk nu In deze drukke tijd Je onthoudt niet alles Hebt nu en dan vergeetachtigheid Je denkt: Het zal zo'n vaart niet lopen Ik ben nog jong, alert en snel In mijn brein zit nog geen sleet Tsja, nu nog wel Maar toch.. Je leest soms over mensen Niet eens zo oud Maar zo ontheemd Die alles kwijt zijn in…

Als een stoomlocomotief zonder vuur Geen kracht om voort te gaan Zonder power zul je blijven staan Elke meter vooruit is extra duur Geen stoker die je haard kan vullen De laatste energie in je gang naar de remise Het onvermogen is niet meer te verhullen Neem nog wat water in, als dialyse Iedere techneut denkt het probleem te fiksen Niet…

Hij kruipt weg op de zolder Zit daar heel alleen met zijn shag en met zijn stemmen Ja, mijn broer is schizofreen... Hij was altijd hoogbegaafd En de beste van zijn klas Nu kijkt hij in kinderboekjes En weet niet meer hoe hij vroeger was...…

Het lot al wetende Toch vliegende naar beter Levend als een tijdbom Neem je elke meter Je vleugels zijn zo teer En de zon die je graag zag Met je lot dragende Ga je ten onder op een dag De reis na het hiernamaals Ooit zal je hem maken Met je vleugels gesmolten Zal je ons allen diep raken Te weinig herinneringen Je bent nog zo jong…

Ik kan niet meer, wil soms ook niet meer. Laat me toch, want het enige wat ik wil is mijn gezondheid weer. Maar ik heb alleen nog maar angst en verdriet verborgen achter een masker, zodat niemand het ziet. Mijn leven brokkelt steeds meer af. Ik weet dat ik steeds korter ga naar mijn graf. Zeker had ook ik met mijn gezin mooie dromen…

Van de prins geen kwaad, geef je iedereen de schuld, van het feit dat jij dingen vergeet. Als jij zegt gisteren, was het vorige maand, wanneer je over vanmorgen praat was het vorige week. Vanavond zei ik, je bent zo stil en jij zei, ik heb niks te vertellen. Je bent een ander aan het worden en toch ook weer niet. Maar ik heb heimwee naar…

gevangen in twee werelden in toen en nu je weet niet goed wie je bent of waar je bent je bent angstig je hebt verdriet en je wilt weg iedere keer weer naar huis woorden worden vergeten want je zit gevangen in twee werelden ondanks jouw verdriet kun je ook wel genieten een aai over je bol een arm om je heen heel veel jaren…

De grijze massa van je brein, dat gedeelte wat geheugen heet, kan aardig met je op de loop gaan. Dat geheugen kan enorm groot, maar ook angstig klein zijn. Op het moment, dat je dingen vergeet, is 't niet zo, dat je het niet meer weet?! 't Is dat het niet belangrijk genoeg is om te blijven onthouden, dus wie ben ik dan, om je op je…

We gaan met de familie bij een zieke op bezoek we geven hem wat appelsap en een gevulde koek We zitten met zijn allen te zeuren aan zijn bed van voel jij je al beter hoe maakt de zieke het? En als de tijd weer om is en we moeten gaan dan is de zieke opgelucht en lacht dan heel voldaan.…

In de doolhof van gedachten raak je steeds meer geheugen kwijt. Dementie is een nare ziekte en een nog naarder woord. Jij en wij, kunnen en weten niet wat te verwachten of je nog wel een beetje jezelf blijft. Als jou in een vlaag van helderheid opeens weer wat te binnen schiet, dan gaat het niet over jou toch en is er niks met je aan de hand…

In 't woord dementie, zit een deel 'demon'. Een demon is een duivel, die in dit geval overwon. Hij 'won' het van geheugen, en 'overwon' z'n eigen, ik wou dat ik dat ook kon, ik zou dat kreng wel krijgen.…

doodziek binnenkomen woorden bereiken je niet lijkt op een van je kwaaie dromen je pa huilt van verdriet je denkt dat het wel meevalt maar niks is minder waar infuus, spuiten en pillen leven in het ziekenhuis valt me zwaar moe van het vechten en ziek zijn spuugzat zijn van je leven dank de dag dat ik er weg mag gaan en weer kunnen lachen…

Nu ik weer zonder afschuw in de spiegel durf te kijken, niet meer achteruit deins voor chocolade en ijs, niet langer 'geen honger' veins, en afkeurend naar mijn lichaam wijs, besef ik wat ik allemaal gemist heb door mezelf ziek te maken al die tijd. Verstrikt in mijn eigen web was ik de draad van het leven kwijt en vergat door alle honger…

De spiegel was rond, zo was ook haar evenbeeld. De spiegel was rond, zo dacht ze, de spiegel was rond, zij zo broos, zo bleek. De spiegel was rond, in haar gedachten. De spiegel zo breekbaar, ... net dat ene tikkeltje te veel, te weinig scherven van verdriet want... de spiegel was hol, maar... hij was rond, in haar gedachten…

Leven in de schaduw van het verleden Deel van het schimmenrijk van geblokkeerde gedachten Op de tast door de brokstukken van de geest Gevangen in de schemering van een betekenisloos bestaan Prooi van rafelige herinneringen Het verleden als uitzichtloos perspectief Het leven gedoofd opgebrand een spook in de nacht Een misschien nog levendige…

niemand kan het lijden van jouw lijden begrijpen als je het al zelf niet begrijpt maar niemand lijdt alleen zij die jou liefhebben lijden in hun liefde voor jou nog het meest hou van ze keer de spiegel in jezelf toon ze jóuw liefde en respect kijk niet lijdzaam toe…

’t Is goed ’t is best ’t is beter dan de rest maar goed dat ik het weet. En moest ik het vergeten wil jij ‘t mij laten weten op de dag dat ik het nodig heb. Maar toch hoe meer dat ik ontdek ben ik op zoek naar die ideale plek zeker als mijn ogen plengen mij even tot rust brengen het houdt mij recht maar waarom dat voel ik echt is…

Pijn overheerst, Neemt de overhand Pijn eet je van binnen op. Pijn maakt je onbeheerst, berooft je van gezond verstand. Pijn zet je leven op zijn kop Pijn die je geest beheerst Je energie helemaal opbrandt Pijn zet je normale leven stop…

De luchtvaart laat de lucht vaak circuleren. Als passagier zit dit me danig dwars vanwege zeer reëel gevaar voor sars, daar iemands adem mij kan infecteren. Het is een luchtreis, die me zorgen baart, wanneer die in een ademtocht ontaardt.…

Ieder jaar opnieuw zal ik bij de eerste sneeuw jou voor me zien totdat de vertrouwde sleur van het dagelijks bestaan de scherpe kantjes van mijn verdriet heeft afgeslepen en tot een draagbare dofheid zal hebben gereduceerd maar zelfs dan nog zal ik je voor me zien bij de eerste sneeuw…

Jeetje Jan, wat doe je nou, ben je ziek, heb je een kou, da's snel genoeg weer over, tenzij 't wat anders is, in dat geval tover, ik een lief rijmpje voor jou in elkaar. Ik denk namelijk dat je je veel te druk maakt, en als dat de reden is, nou dan zeg ik je Jan, da's niet mis, want weet je Jan, ik wil wat aan je kwijt. Die toren…

Ranzig, onzin, vetmakende troep, dat is wat de duivel in mij roept. Waarom zou ik het nodig hebben, ik kan het zonder ook wel redden. Kom op, eet nou wat brood je wilt vast niet zo jong al dood. Het kan echt helemaal geen kwaad, zegt de engel die in mijn praat. Ach joh, steek gewoon je vinger in je strot, je moet slank zijn, tot op het…

Ik wil een klein gedichtje voor je maken, over het licht, de warmte en de zon ik weet dat ik je niet meer kan bereiken, omdat je leeft vanuit een andere bron dan de onze, kinderlijker, misschien stiller je leven is, de koffie, en bezoek een beetje aandacht en een beetje zingen teruggaan in de tijd van spel en koek... Ik wil een lief gedichtje…

Bijna niemand begrijpt wat ik voel, bijna niemand begrijpt wat ik doormaak. Bijna niemand voelt wat ik voel, zoiets gebeurt niet vaak. De pijn die ik voel, is niet te verdragen. Geen mens die dit voelen wil, dit duurt langer dan een paar dagen. Het lijkt of ik weinig pijn heb, maar ik bijt mijzelf er gewoon doorheen. Ik probeer vrolijk…