Alle inzendingen over ziekte

De verschijning die je bent, laat mensen je onthouden. Het vertrouwen dat je geeft, laat mensen van je houden. Mensen bewonderen je om al je kracht. Dat je zelfs op vandaag de dag nog lacht. Jij zit boordevol levenslust en vrolijkheid. Dat is waarom je opnieuw begon aan deze zware strijd. Hopelijk zullen onze innige gebeden niet voor niks…

Eerst was er het vergeten van kleine dagelijkse zaken die langzaamaan verergerden en jou verdrietig maakten Daarna ging het wat sneller en kreeg de ziekte vat op jou, onze sterke moeder die nooit een ziekbed had. De pijn om toe te moeten kijken toen jij nog met vlagen wist dat je geheugen minder werd op den duur zelfs werd uitgewist.…

Jij huilde vaak in stilte uit onmacht of uit woede wij huilden met je mee maar konden niet vermoeden dat jij met je verdriet en pijn toch nog de sterkste bleek te zijn en ons zo heel bewust voor nog meer verdriet behoedde.…

Ik wil u iets vertellen Over de weduwe van Nelle Ruim 60 jaar ben ik haar trouw gebleven Maar nu heb ik het roken opgegeven Lang was roken een genot Maar helaas mijn longen gingen er aan kapot Het niet meer roken valt mij zwaar Ik ben nog niet helemaal mee klaar Zo nu en dan steek ik er toch een op En sla mij na het doven voor de kop Ik ben…

je rijdt in je rolstoel door de gang tot aan de afgesloten deur naar het trappenportaal je wacht op de bus ik geef je een kus je bent verdwaald in jezelf je kijkt me aan met nietszeggende ogen alsof ik in de verte sta woorden die ik zeg zweven schijnbaar hulpeloos zelfs: 'je bent de liefste, ma'. als ik afscheid neem zeg je mij gedag…

Twintig dagen al opgenomen Vier op een zaal Bezoek mag altijd langskomen Ondanks zusters, po en urinaal Gaat het al weer? Een vraag in de lucht van ether Alle onderzoeken al meegemaakt Voel ik me nu een betweter Doktoren twijfelden aan mijn lijf Waarom ik, snik ik bij elke thermometer Hoeveel jaar nog, drie, vier of vijf? Elke arts is…

een grijze mist dwaalt over de kapotgeschoten akker der herinneringen. eens beploegd, bezaaid, geoogst nu een vieze bruine plas tussen aardkluiten « En wanneer komt moeder nu ? » je moeder is al dood een hele tijd ook de boer op de akker is niet meer : het veld ligt braak kilte en koude dringen door dringen door de dunne huid…

Ik sta midden in mijn land Achter mij ligt een grens De grens van mijn willen Daarachter bevindt zich een wereld Van pijn, op bed liggen, en afhankelijkheid Ik sta midden in mijn land Vóór mij ligt nog een grens De grens van mijn kunnen Daarachter bevindt zich een wereld Van lang werken, sport, en tillen Ik kijk naar mijn buurlanden Ze…

op een avond kwam je thuis mama: " ik ben ernstig ziek" ow ja muis zeg eens "mama ik heb kanker" waarom ik mama, ik ben pas 23 jaar je wereld stort in je begint aan een nieuw begin van verdriet en pijn waarom moest het juist "mijn jongen" zijn je valt in een heel diep gat je zweet je bent drijfnat je wilt het niet begrijpen…

Hij moest altijd maar weer presteren Wilde steeds de beste zijn. Maar kon de rekening presenteren Want ze kregen hem wel klein. Altijd honderd procent gegeven Alles laten staan voor die drukke baan Voorgoed en voor altijd afgeschreven Zijn hart kon het niet langer meer aan. De arts zei dat het een waarschuwing was Hij wilde te veel onmogelijke…

adem hijgt in droge dorst verslikken giert in boventoon koorts spookt in gedachten geluiden praten ongewoon lippen breken fluisteren woorden die verijlen in de nacht ogen dwalen zoeken liefde voelen dat de handen zijn gevat rood gloeit nu nog ongebroken, maar stilte heeft in rust de genezing al besproken…

Mam, Je bent zo anders geworden niet meer degene, die je was. Als een bloem, die langzaam verdorde als ogen, die tuurden in as. Een schim van zoals ik je kende; ik zie een masker op je gezicht. Ik zie weer wanhoop en ellende, schaduwen en veel te weinig licht. De strijd, die in het duister woedt het daglicht niet kan verdragen het onderkruipsel…

Geïrriteerd leg je alles verkeerd uit en in je gevoel dat zegt, ik doe 't niet goed, wordt je geïntimideerd! Gewalst wordt er over je gevoelens van eigenwaarde, je voelt je gemanipuleerd, maar of je van al die nare opmerkingen nu nog wat leert? 't Maakt je toch alleen maar bang, dat niemand dat toch ziet, de onzekerheid straalt van je lijf…

Ik vergeet soms dingen Onbelangrijk nu In deze drukke tijd Je onthoudt niet alles Hebt nu en dan vergeetachtigheid Je denkt: Het zal zo'n vaart niet lopen Ik ben nog jong, alert en snel In mijn brein zit nog geen sleet Tsja, nu nog wel Maar toch.. Je leest soms over mensen Niet eens zo oud Maar zo ontheemd Die alles kwijt zijn in…

Als een stoomlocomotief zonder vuur Geen kracht om voort te gaan Zonder power zul je blijven staan Elke meter vooruit is extra duur Geen stoker die je haard kan vullen De laatste energie in je gang naar de remise Het onvermogen is niet meer te verhullen Neem nog wat water in, als dialyse Iedere techneut denkt het probleem te fiksen Niet…

Hij kruipt weg op de zolder Zit daar heel alleen met zijn shag en met zijn stemmen Ja, mijn broer is schizofreen... Hij was altijd hoogbegaafd En de beste van zijn klas Nu kijkt hij in kinderboekjes En weet niet meer hoe hij vroeger was...…

Het lot al wetende Toch vliegende naar beter Levend als een tijdbom Neem je elke meter Je vleugels zijn zo teer En de zon die je graag zag Met je lot dragende Ga je ten onder op een dag De reis na het hiernamaals Ooit zal je hem maken Met je vleugels gesmolten Zal je ons allen diep raken Te weinig herinneringen Je bent nog zo jong…

Ik kan niet meer, wil soms ook niet meer. Laat me toch, want het enige wat ik wil is mijn gezondheid weer. Maar ik heb alleen nog maar angst en verdriet verborgen achter een masker, zodat niemand het ziet. Mijn leven brokkelt steeds meer af. Ik weet dat ik steeds korter ga naar mijn graf. Zeker had ook ik met mijn gezin mooie dromen…

Van de prins geen kwaad, geef je iedereen de schuld, van het feit dat jij dingen vergeet. Als jij zegt gisteren, was het vorige maand, wanneer je over vanmorgen praat was het vorige week. Vanavond zei ik, je bent zo stil en jij zei, ik heb niks te vertellen. Je bent een ander aan het worden en toch ook weer niet. Maar ik heb heimwee naar…

gevangen in twee werelden in toen en nu je weet niet goed wie je bent of waar je bent je bent angstig je hebt verdriet en je wilt weg iedere keer weer naar huis woorden worden vergeten want je zit gevangen in twee werelden ondanks jouw verdriet kun je ook wel genieten een aai over je bol een arm om je heen heel veel jaren…

De grijze massa van je brein, dat gedeelte wat geheugen heet, kan aardig met je op de loop gaan. Dat geheugen kan enorm groot, maar ook angstig klein zijn. Op het moment, dat je dingen vergeet, is 't niet zo, dat je het niet meer weet?! 't Is dat het niet belangrijk genoeg is om te blijven onthouden, dus wie ben ik dan, om je op je…

We gaan met de familie bij een zieke op bezoek we geven hem wat appelsap en een gevulde koek We zitten met zijn allen te zeuren aan zijn bed van voel jij je al beter hoe maakt de zieke het? En als de tijd weer om is en we moeten gaan dan is de zieke opgelucht en lacht dan heel voldaan.…

In de doolhof van gedachten raak je steeds meer geheugen kwijt. Dementie is een nare ziekte en een nog naarder woord. Jij en wij, kunnen en weten niet wat te verwachten of je nog wel een beetje jezelf blijft. Als jou in een vlaag van helderheid opeens weer wat te binnen schiet, dan gaat het niet over jou toch en is er niks met je aan de hand…

In 't woord dementie, zit een deel 'demon'. Een demon is een duivel, die in dit geval overwon. Hij 'won' het van geheugen, en 'overwon' z'n eigen, ik wou dat ik dat ook kon, ik zou dat kreng wel krijgen.…

doodziek binnenkomen woorden bereiken je niet lijkt op een van je kwaaie dromen je pa huilt van verdriet je denkt dat het wel meevalt maar niks is minder waar infuus, spuiten en pillen leven in het ziekenhuis valt me zwaar moe van het vechten en ziek zijn spuugzat zijn van je leven dank de dag dat ik er weg mag gaan en weer kunnen lachen…

Nu ik weer zonder afschuw in de spiegel durf te kijken, niet meer achteruit deins voor chocolade en ijs, niet langer 'geen honger' veins, en afkeurend naar mijn lichaam wijs, besef ik wat ik allemaal gemist heb door mezelf ziek te maken al die tijd. Verstrikt in mijn eigen web was ik de draad van het leven kwijt en vergat door alle honger…

De spiegel was rond, zo was ook haar evenbeeld. De spiegel was rond, zo dacht ze, de spiegel was rond, zij zo broos, zo bleek. De spiegel was rond, in haar gedachten. De spiegel zo breekbaar, ... net dat ene tikkeltje te veel, te weinig scherven van verdriet want... de spiegel was hol, maar... hij was rond, in haar gedachten…

Leven in de schaduw van het verleden Deel van het schimmenrijk van geblokkeerde gedachten Op de tast door de brokstukken van de geest Gevangen in de schemering van een betekenisloos bestaan Prooi van rafelige herinneringen Het verleden als uitzichtloos perspectief Het leven gedoofd opgebrand een spook in de nacht Een misschien nog levendige…

niemand kan het lijden van jouw lijden begrijpen als je het al zelf niet begrijpt maar niemand lijdt alleen zij die jou liefhebben lijden in hun liefde voor jou nog het meest hou van ze keer de spiegel in jezelf toon ze jóuw liefde en respect kijk niet lijdzaam toe…

’t Is goed ’t is best ’t is beter dan de rest maar goed dat ik het weet. En moest ik het vergeten wil jij ‘t mij laten weten op de dag dat ik het nodig heb. Maar toch hoe meer dat ik ontdek ben ik op zoek naar die ideale plek zeker als mijn ogen plengen mij even tot rust brengen het houdt mij recht maar waarom dat voel ik echt is…