Alle inzendingen over filosofie

De weg van het leven, is geplaveid met obstakels. Soms kuilen, soms heuvels en bergen wellicht. Niet er omheen of ontwijken toont je ware gezicht. Neem soepel die hordes en ga soms op je bek. Vaak zijn er emoties, dat is ook niet gek. Zet door tot het einde niet wetend waarheen. In het bijzijn van anderen ben jij nooit alleen. Geluk zal…

Toch is de schoonheid ons gebleven al is er zoveel pijn en leed. Er zijn de vragen in dit leven en zoveel waar je niets van weet. Maar alles is oneindig teder en steeds licht het weer anders op, al moeten we doorheen het duister en staat ooit alles op zijn kop, toch wil ik dankbaar verder gaan al is er droefheid in ’t bestaan en huil…

Een os slaapt nog als in een ei. Een scherpe lijm smelt in de sloten. 't Is Pasen en zeer overbodig. Op tyfusbleke bomen breken zweren open. Een rode melancholie komt bloot. Een geel oog valt uit een Kaaps viooltje recht in de slokdarm van de modder. Zo slikt geen flessenhals of viskop. Gele gummibladeren waaien onderuit een urinoir.…

Het bewierookte zelfbeeldje vraagt aan de Boeddhaposter wat hij van het uitzicht vindt Het loze uitzicht in dit leven van niet te doorbreken patronen met alweer een beminde minder de nacht weer langer dan de slaap Je wilt rust maar als je rust vindt wil je leven Dat is het lot, niet te ontlopen meng je tranen maar met water dan lost…

De krijger krijgt De reiger reigt De zwijger zwijgt. Hiermee is oprecht Alles wel gezegd.…

Over de uitgang. Waarom dat ik koos voor de achteruitgang in plaats van voor de vooruitgang! Welke uitgang ik ook koos Zou het verschil niet maken Het kwam er enkel op neer Dat ik buiten zou geraken. Bij het maken van keuzes spelen vaak meerdere belangen het is vaak van belang te weten je niet voor een gat te laten vangen.…

Op de achterkant van het gelijk behangen met de mooiste patroonrol beklijft deze zolang het kleeft en de ondergrond het houdt!…

Oude zuilen staan gebroken en verlaten, omkranst door wingerd. Ik houd me ledig, besef hoe mijn leven is: onnoemelijk vol. De zon gaat onder: ingehouden reuzenkracht glanst rustig en lief.…

Een landman strijkt met forse streek de zeis, De zomerdag is weder rijk aan leven, Ik beid nu onbevreesd de laatste reis, Die veler hart staag van angst doet beven. Zijn al mijn zonden mij dan och vergeven, Leef ik, zoals ik steeds begeerd heb, wijs? Ik won de zielenvrede, hoogste prijs, Waarnaar men in dit veeg bestaan kan streven. Terwijl…

Rustige Sint Jansnachten die het licht bewaren voor komende dagen mystieke verbonden sluiten als zachte nachtzoen bange bloemen belovend aan de einders tot het noorden toe feeërieke vuurvlinders te laten dansen. Als de laatste vogelzang de stilte van een slaapplaats heeft gevonden schittert de vroege Arcturus als vaste berenhoeder…

Wat daalt gij rustig in der golven schoot o Glansrijk licht, beneveld noch verdonkerd, 0 Gouden zon; gij, beeld van al wat flonkert, Van wat op Aarde heerlijk is en groot! Al hebt gij hoog aan 's Hemels trans gestaan, Toch daalt gij kalm en zonder klagen neder; En schóner nog verrijst gij eenmaal weder Voor 't oog der Aard, die U zag…

ik wilde springen maar jij hield me tegen om alles nog een keer te overwegen jij spiegelde ons leven terwijl ik stil bleef staan liet jij de caleidoscoop van jaren gaan de affiniteit was weg ieder detail was al eerder gezegd in perspectiefloos constateren in confronteren konden wij elkaar niets meer leren jij bleef de tunnel waar ik…

een onvoltooide zinsnede dwars door de tijd door het spectrum binnen het kader van voorzichtig ademhalen om eindjes niet te verliezen in dik hout, planken en koortsachtig balanceren, op het scherpst van de rede, de schede paarsig, tot geinig blauw of het geel van kamelenpis, grauw tot het grijszacht van droge mist gedreven door…

weer hoor ik de klokken slaan zie lege uren passeren het a viertje blijft onaangedaan heb koppen gesneld in luttele seconden leeuwen geveld als held uit de romeinse catacomben heilige oorlogen gevoerd op kruistocht geweest ridders en graal laten verdwijnen in schisma’s de zon weer doen schijnen ik was cerberus die aan de styx de…

Het biezen hart heeft ongetelde kamers, de verlichting kiert door de ontboezeming van verwachting de waarheidssleutels liggen onder de mat van alle kaal gelopen verkenningen, het glimmende harnas van de toekomst is onbereikbaar tot aan de laatste versleten jas om de magere hals van een onderhuidse droomwereld blinkt de loper die…

Wat is mooi ? Alles wat je mooi vindt Oke, ik vind vrouwen mooi hadden ook mannen kunnen zijn Vrouwen en mannen zijn we hoewel we niet weten wie we zijn Dus inderdaad gaat het daar niet om Je moet er even over denken en doe dat dan ook maar dan weet je wat je mooi vindt of je weet het bij God nog steeds niet Kan overigens…

Als 't maantje in mijn venster schijnt, Dan kan ik niet meer slapen; Dan komt de vraag: Waar is die God, Die alles heeft geschapen? De stille nacht, het eenzaam uur, Het suizlen door de linden; Dan denk ik aan de dood en 't graf En aan verloren vrinden. Dan wordt de geest zo onrustvol, En haakt naar 't onbekende, Als ik in 's hemels sterrenveld…

twee is niet alleen, doch samen gesmeed tot som der delen om tot mens-zijn te bekwamen want alleen gaat zo vervelen twee is symmetrie, geen vrijheid van bladeren in matige wind als door de rede wijdverspreid die chaos in getallen ontbindt laat me aan enige orde vastklampen om de verwarring tegen te gaan die ik uit mijn hoofd wil stampen…

De grillige klimop beschreef de loop van de paden in de morgenstond de verlichte kantlijn was gebleven het gras de rug recht in de grond we gingen ervoor uit het stof verheven met opgebloeide pen of uit bittere mond het uur was tot bloei gekomen de vergulde lijnen leken onvoltooid leunend op z’n schaduw bleek de blinde muur te dromen…

Zo gewoon, vanzelfsprekend, zo heel natuurlijk zo licht. zo heerlijk, zo zalig een knopje en gezwicht, een kamer baadt van voor naar achter, van links naar rechts, van boven naar beneden, volop in het licht! Maar pas op voor overdaad!…

Je kunt de wereld toch niet meer redden hoogstens jezelf een beetje sprak de profeet en trok zich terug in zijn verborgen ruimte voor een droomvolle slaap waarin hij volop bezig was de wereld te redden ontwaken wilde hij niet meer…

ik ben verblind door de glinstering van mijn glazen doolhof waar vroeger alles in sierlijk transparante vormen gerangschikt was spiegelen nu onzekerheid en vage angst mij overal tegemoet het spoor van scherven kan ik nog verbergen met onhandigheid maar de weg in het labyrint van inzicht ben ik al even kwijt heb de lichten getemperd…

Aarzelend sijpelt morgenlicht doorheen nachtelijke resten, verdringt duisternis uit grondvesten kleurrijk ochtendconcert: zo helder aangezicht. Morgenslierten verademen tot blauwe einders terwijl zon en land elkaar omarmen geuren en tinten het leven verwarmen nieuwe dag, alles vergeten over vroegere winters Doolhof van het leven, wit en…

Twee Geniussen, eens tot zekre taak gekoren, Ontmoeten zich, waar Zin-en Geestenrijk zich scheidt. Zij staarden lang zich aan, in diep gepeins verloren, Dees, met een hoge ernst, die, met afkerigheid. En bange stilte scheen op eens Natuur te omzweven. In 't eind vraagt de eerste, wijl een traan zijn oog ontvlood: 'Wie zijt gij?' 't Antwoord…

ik breng geen groet aan duizenden in een stampvol stadion met geestdrift en applaus leid de kudde niet die zonder herder voedsel zoekt en enkel slaapt en poept mijn woorden heb ik aan de lucht gehangen om in weer en wind ieders aandacht te vangen duurzaamheid is de nieuwe kwaliteit geen snel consumptiegoed maar liefde en medemenselijkheid…

mag ik voor even naar binnen gaan dank u en de deur laat ik wel aan rust om in de spiegel te kijken voor een dagelijks vergelijken de lach om het goede naast twijfel over kwaad plots knapt het glas in gebroken schaduw verschijnt de ster die ik was…

Hoe je het ook bekijkt Het is niet wat het lijkt Het is vaak Een schijnbare tegenspraak Die afwijkt. Paradox Out off the box.…

Langzaam me vermoordend een lied dat in minuten jou mijn hele leven vertelt van het begin tot het eind en omgekeerd weer terug couplet na couplet zing ik voor jou als beste vriend die ik mijn duisternis noem in stilte waarheden die me hebben gesmoord welke kracht er uitgaat van dit ingetogen lied dat wegsterft en oplost in nevels van…

Ik breng je heel mijn ziel, zo tam, mijn niets-zijn, zonder aarzeling, mijn schrale trots, mijn povere vlam, mijn hele kleine ontgoocheling. Ik weet je bent het geenszins waardig; maar ben ik waard te zijn bemind? ik weet je vindt jezelf strijdvaardig, jij weet hoe geblaseerd 'k me vind. Ik heb de geestdrift nagemeten, jij voelde…

In de gezellige pronkkamer praten deftige bedaagde dames heftig bij hun warme genotsdrank een kleine jongen luistert vol ontzag naar de luide woorden voelt zich vernederd bij die wijze tantes hij knikkebolt - verzinkt ligt overleden in zijn graf naast hem rust Robinson Crusoe de vereerde held uit zijn geliefde boek spreekt eens op mijn…