Alle inzendingen over verdriet

Het afscheid doet pijn wetende dat jij nooit de mijne zal zijn Ik heb dromen gedroomd luchtkastelen gebouwd ben van jou gaan houden kan niet meer zonder jou maar leven in het ongewisse is een gesel voor mijn hart jou te moeten missen vervult mij nu al met smart ik heb jou zo lief weet niet hoe verder te gaan het was een mooie…

Eindeloos beleef ik mijn schermutselingen – al was het maar de eenvoud die me was beloofd – toch splijt ik de neergaande dagen en deel mijn hoop en vrees Neem nu mijn hart en neem wat je wilt, want al wat ik heb is meer van jou – al zijn de lege kamers wel de longen waardoor ik adem – Dus laat mijn leven door de wolken schijnen maar…

Het is alsof ik in een gat zit. Bedolven onder het puin. Niemand die mij redt, niemand die mij begrijpt, niemand die mij helpt. Ik zit in mezelf bekneld, van alles gaat er door mijn hoofd, alsof iemand schreeuwt om hulp, ik heb pijn, zoveel pijn. Er is niemand, niemand die mij hoort, niemand die om mij geeft, iedereen ben ik…

Altijd vol van dromen glanzend nieuwe hoop, het eerste liefdevolle licht in je ogen Gauw zou het doven ik wist niet dat je zou vluchten ik bleef achter,alleen,helemaal alleen De dingen waar ik bang voor was de dingen die je zei, branden nog steeds, nog steeds in mijn gedachten Beroofd, beroofd van alles wat we hadden Mijn ziel, zo jong…

Geluk zit in kleine dingen die het leven zo vaak geeft. de zon waarin de vogels zingen de regen die het leven geeft. Soms zijn er ook wel donkere dagen met veel zorg en pijn waarop je dan jezelf kan vragen zal ik ooit nog gelukkig zijn? Maar geloof me het zal gebeuren want na regen komt zonneschijn.…

Een eigen taal..verborgen glans van oog tot oog van hart naar hart sluit snel die poort! verberg het woord! doof nu het licht! trotseer de smart gewenst..gesmoord…

Je ogen zijn geopend het einde komt in zicht, je weet dat je gaat verliezen, toch heb je je altijd op winnen gericht Je hebt ervoor gevochten, je hebt er alles aan gedaan maar niemand kon je redden, je moet nu de hoop laten gaan Tranen in m'n ogen, tranen van de pijn die pijn die ik zal voelen, wanneer jij er niet zal zijn.…

Gebroken glas Bloemknop geknakt Ik ben, jij was Je bent niet meer Ik dertig, jij vier Toekomst afgepakt Jij daar, ik hier Leven doet zeer Je leven liep dood Voetstapjes uitgevlakt Je zusje op mijn schoot Haalde jouw adem weer Gaf leven nieuwe zin Zij is, jij bent Daar geloof ik in…

dagen, uren, minuten, seconden. er is geen moment dat ik niet aan je denk. dat ik je voor me zie en naar je kijk. ik kijk in je ogen, kijk naar je ziel. vol van verdriet en vol van pijn. het zal ook nooit meer zijn. zijn zoals het was. blijvende schade. ooit eens gekomen en nooit meer verdwenen. ze zeiden dat tijd de wond zou helen, maar…

Genadeloos heb ik je weggezuiverd van mijn lichaam en uit mijn hart Rillend nagehuiverd mijn ziel die jij hier brak Huilend in tranen gevoelloos en zoveel woede Zo hopeloos dat falen voortaan wat meer op mijn hoede.…

Een kaars verlicht mijn wereld niet, als die verzonken is in tranen, tranen van verdriet. Verdriet van alles,alles wat is geweest, alles wat niet meer terug zal komen, is nu alleen nog geest.…

Het blijft mij verbranden maar word geen as of stof Slechts bloedblaren onafgebroken ettert het verbeurde langzaam door Hemel en hel zien mij niet staan alsof zij niet kunnen kiezen Over dit stukje verdriet lach ik maar met vochtige ogen…

de tijd verkleurt ons hart heb je niet alles onder controle langzaam breken beelden gesproken woorden vervagen meer en meer is voorbij de laatste post blijft het verleden zwijgen als ik terug denk aan hoe jij was het samen lachen, samen huilen samen waren we sterk vliegen dagen de tijd voorbij blijft dit vooralsnog onvolledig kon…

Je zal voor altijd bij mij blijven Als wond diep in mijn hart Zo zal ik ook over je schrijven Als gemiste kans met valse start En toch zijn er die momenten Waarin ik in het verleden dwaal Moeizaam terug probeer te halen Hoe het precies zat, allemaal Maar hoe hard en diep ik ook zal graven Hoe goed ik ook probeer Met jou te loodsen naar…

Veel mensen staan alleen in 't leven Nadat een geliefde hen verliet. Hun metgezel is het verdriet. En ook de pijn die is gebleven. Maar na een winter komt het voorjaar. Een kale boom staat weer in bloei. De bloei der lente wijst er naar: Niet steeds te treuren om wat men had.…

je kunt lachen als een vlinder die van bloemblad tot knop zich vermaakt met maskers en onschuldigheden vol geluk. je kunt met je ogen stralen maar het helpt niet als ik allang heb gezien dat verdriet je lichaam in bezit heeft. je kunt praten alsof je de gelukkigste bent van allen maar als ik toch doorheb dat het niet gemeend is wat…

Zit met m'n hoofd in het zand af en toe kijk ik om me heen of niemand ziet hoe erg ik de fout in ben gegaan.. Elke keer weer, eventjes op adem komen en dan weer die verdomde fout. Steeds weer & weer. Iets wat me elke keer weer wil laten leren van m'n fouten maar wat niet lukt. Vallen en weer omhoog krabbelen. Elke keer weer, nooit…

De grootste rol die ik spelen kan. Ik voel me raar en weet niet wat. Ik voel me stom en dom is dat. Ik voel me vreemd en niet zo fijn. Ik voel me anders en dat doet pijn. Ligt het dan werkelijk bij mij? Sta ik achter aan de rij? Hoe zou het zijn Om helemaal jezelf te zijn. Onzekerheid speelt de rol. Onzekerheid betaalt zijn tol. Wie…

steeds weer vraag ik me af waarom hebben jullie mij dit aangedaan mij weggehaald waarvoor ik zoveel liefde voorhad mij zomaar aan de kant hebben gezet mij zo kapot hebben gemaakt waarom…

Een schreeuw in de duisternis, een kreet in de donkere nacht. Het geluid van een brekend hart, als een explosie...met ongekende kracht. Helse pijnen, ondragelijk verdriet, gewond tot in het diepste van m'n ziel. Een waterval van bittere tranen, sinds de nacht dat het doek voorgoed viel. De strijd is gestreden...de verliezer bekend,…

Mijn lach is een leugen het hart gebroken als nooit tevoren niets is nog lief niemand is thuis het is het geluid van duister dat kruipt onderhuids vannacht wou ik dood geen kleur meer zo verdoofd niemand is thuis enkel nog zwart leeg is mijn hart hard is de steen dat vastzit aan het been zo ziet de dag eruit de dag alleen nooit meer…

Oh ja Natuurlijk Ik had het kunnen weten Oh zeker Ik wist hoe het zou zijn Er werd mij echt Niets vreselijks verweten Ondanks dat Bleef ik achter Met... Die vreselijke pijn Mijn positiviteit Mijn optimisme Het had uiteindelijk geen zin Wat ik ook deed Of wat ik vond Men ging er meestal Tegenin Waarom zou ik Opnieuw beginnen Waarom…

Alweer twee jaar geleden soms is het net alsof het niet zo is je niet bent verdwenen uit dit leven weg gegleden toch voel ik je naast me stil dichtbij ik mis je grote kleine man…

Bij helder zicht komend uit de richting van het verre Engeland kan men ervan op aan bij stipjes Kijkduin en Schevening' ik voel me zo blij En zet een zeiltje bij ziet er welt een traan U heeft de wereld Heer eigenlijk best aardig ingericht Eenmaal met voet aan vaste wal blijkt alom toch steeds weer lezend in de Haagsche Courant sprake…

’t is weer avond en mijn bed krijst voor de zoveelste dag op een rij de trap wordt hoger rond twaalven en een voetstap wordt een mijl ik tel mijn doden - de levenden zijn de deur uit- sleep en sleur mijn voeten vooruit want ik heb het mezelf beloofd morgen ga ik vroeger slapen morgen tel ik geen dood…

Ik herken de klank van de klokken die voor mij luiden niet meer maar wel de nagalm van de bruinrode dood die de folklore is van herfst herken ik weer De nissen gevuld met geuren die het laatste graf van het leven weer zwart doet kleuren spelen mee met de dans die voltrokken wordt door een kind van de wind Oktober herleeft het bonte…

Echt fijn met jou, het was gezellig, alle dagen Een perfect match alleen plezier en geen gezeur Je was echt blij met mij en ik met jou nog blijer Jij was mijn rozengeur, ik jouw maneschijn, en ook je vrijer Dat ondanks jouw ziekte alles goed verliep werd bruut verstoord omdat de Heer jou bij zich riep.…

Soms lach je Soms huil je Soms wil je niet huilen Maar dat gaat dan niet Dan kijk je in de spiegel En zie je alleen nog maar verdriet Soms wordt het gewoon te veel En stapelen alle emoties zich op Ogen vol tranen Bij de laatste traan Ben je opgelucht En vind je rust in je hart Huilen is zoals lachen Het is een gevolg van een oorzaak…

Sofia is een sofist althans zo denk ik dat ze denkt zoals ze daar nu zit het is net alsof ze wenkt wat is het dat ze mist? Ooit kwam ze uit Duitsland waarvandaan ze vluchtte met velen als ratten van land naar land als je ze ziet, mag je ze strelen uiteindelijk is ze in Israël geland Hoe oud denk je dat ik zal zijn? vraagt ze met heel…

raak me aan sla me er door geen kans geen gehoor de vlam zwakt af slaap door de dag niemand weet waar heen niemand geeft laat het maar met rust genadeloos is de kus kus van eenzaamheid niet op voorbereid bergen verzetten de geesten gezelschap geven geef me een berg om af te dalen dalen naar het dal het dal van eenzaam verval…