Alle inzendingen over overig

het moet diep en donker en mooier dan de wereld ooit zal zijn. het moet spits om de lachers op de hand om de huilers onderhuids. ..... het mag zoet, het mag zacht het mag alles of niets het mag neigen naar nonsens en stuwen en stotteren het mag lopen naar nergens als een gedicht dat sluit op vederlichte voetjes, zo aldus,…

naast de papieren lijnen liggen links en rechts verstopte woorden de volwassen hand schrijft soms als een kruidje-roer-me-niet bij aanraking en duisternis rollen zelfs beide handen dicht zo'n hand vergeet zo vaak te schrijven met het hart van het kind zelden maar het gebeurt één dag lang gaan alle verborgen woorden open de…

Met ogen dicht het blauwe licht met vele zwemen groen het licht wordt geel langzaam meer oranje dan bijna doorzichtig roze kijk in de zon die warme bron alle schaduwen voorbij je wilt ze openen zonder te verbranden maar durft het nog niet aan…

was ik een vogel ik blies nieuw leven in mijn oude veren dan koos ik het luchtruim een subtiel tapijt van veren liet ik voor jou lief achter…

tussen jou en mij weven we broze bitterzoete draden een onzichtbaar onverbrekelijk web onze vingers glijden over de vage contouren van twee kinderen zo lang geleden een jongen en een meisje onze handen reiken naar elkaar in de broze bitterzoete draden resoneert de melancholie…

Regenbogen beklimmen ocanen overzwemmen vuurspugen tegen draken het langste liefdesdicht ooit zou hij ter plekke voor haar willen schrijven bijna alles wil hij wel doen om de liefde te herwinnen terwijl een simpel sorry -mits echt gemeend- waarschijnlijk zal volstaan…

als alles in de lente bloeit de zomer binnenschuift en verschroeit tot de herfstwind met tak en blad stoeit en het winterijs ten laatste vervloeit als de lentezon knoppen openbreekt en later de zomerzon venijnig steekt de herfstregen jou en mij doorweekt tot de winter het lijf ruw verbleekt als de lentebloesem openspringt en een zomerbries…

gulzige golven belegeren de muren die ons zandkasteel omringen de rollende branding dwingt het koninkrijk op de knieën voor een verwaterde overgave haastig trekken we lijf en leden uit het luie zand ingegraven verlies is er al voor het zich aandient wisten we het niet of deden we alsof tijd en getijde altijd in beweging nooit…

je kunt brieven schrijven naar de grote poëten die zullen trachten naar eer en geweten antwoord te geven op al uw vragen tenminste dat hoop ik maar doch dikwijls zullen de dichters het af laten weten blijven in stilte verzonken ze zijn het vergeten poëzie is zoeken en vinden zoals braille bij blinden steeds op de tast van muurtje naar…

gulzige golven knagen aan de opgeworpen muren die ons zandkasteel omringen totdat het koninkrijk zich gewonnen geeft aan de rollende branding het verlies was er al voor het zich aandiende we trekken onze voeten uit ongrijpbaar grillig zand tijd en getijde bewegen ons ze wachten niet geen van beide…

ben ik leesbaar als ik weet wat ik schrijf en jij die zegt mij te kennen snapt het ook is het dan leesbaar wat ik schrijf? is het goed als jij zegt dat het goed is terwijl je niets van me weet is het dan goed beter misschien dan wat ik schrijf? staat er meer dan wat ik schrijf als niemand het leest en ik de enige ben die weet…

traag keert hij de wereld de rug toe hemel noch aarde kan hij bewegen hij wrijft modderige aarde over zijn gezicht slechts een korrelig spoor blijft achter in het veld van riet vindt hij wat hij verloren had tussen weten en voelen roerloos op zijn plek van wie is broze eenzaamheid ze is van niemand zij is van…

ik luister naar wat men niet vertelt ik vecht voor stille witte dagen ik tel vogelsporen in het zand ik zie vleugelslagen van een meeuw ik hoor tromgeroffel rrrataplan ik kijk in het donker en tast in het duister…

Over duin en wilde braam, Bos en paarse heidegronden Draven zwarte hellehonden Dwars door mijn gedachteraam. Zit ik midden in een waan? IJlend open ik mijn ogen. Word ik door mijn zicht bedrogen? Nee hoor, grijnst De Dood voldaan.…

wanneer was het dat je me optilde me vasthield en lachend zei dat ik de liefste was misschien deed je dat niet is het niet gebeurd was ik niet het kind om vast te houden had je me lief op afstand als ik onbereikbaar was misschien dacht je dan dat ik de liefste was…

’t Is ook ronduit contraproductief, zo’n korte broekdrager op kantoor. Die mag dan wel vleselijk op het werk zijn, in zijn gedachten is hij elders. In zijn tuin, op een terrasje, aan zee, op Kreta, in Acapulco, eender waar, maar niet op het werk. Hij is, zoals hij daar onderuitgezakt In zijn stoel de blote benen uitgestrekt op een laag kantoormeubeltje…

don't disturb tiny grass is dreaming zelden kreeg het verbod om op het gras te lopen zo'n zoete invulling na de kiemrust vinden de graszaadjes warme vochtige grond om in het licht een zacht groen tapijt te weven teder danst de poëzie over de wachtende aarde don't disturb tiny grass is dreaming zelden was ik zo ontroerd…

Er stapelt ballast op in verschillende compartimenten Het drukt de slapen haast naar buiten Roest aan de fundamenten De luiken willen maar niet sluiten Zelfs in het duister, helder door de nacht Doktoren mengen zich in het gefluister De kennis stijgt boven het hoofd, niet buitenkennis zoals verwacht Ernstig verdoofd, niets looft, dromen waar…

de vrouw legde in de kast haar kleren te rusten zo leerde ze het thuiskomen de man verbond de windsels om zijn poreuze huid zo kon hij de krachten van buiten weerstaan het kind danste in het duister een veelkoppig monster tegemoet zo ontdekte het zijn kracht…

je schrijft me in 140 tekens waarmee je me op een dwaalspoor zet wat waar is is tegelijk eenvoudig niet waar in 140 grijze karakters twitter je ons naar het einde ongehavend vallen ze door het open raam je zegt niet zoveel qua limiet…

hoe waren we aan elkaar verbonden? wat hield ons met een verhaal bijeen? wat was het dat wegsloop op de tenen? hoe maken we het heel kan het groeien?…

zonder haast duurt alles langer niet langer te verdragen soms vermaledijde tijd op de blinde muur alles duurt langer zonder haast…

op de rand van de leugen scheurt hij zich los het eindpunt is daar niets kan nog een vlucht zijn hij sprokkelt adem en woorden bij elkaar bedremmeld zegt hij het is anders gegaan…

zo veel wat we niet zagen in het lege landschap zo veel wat we niet hoorden met zeeschelpen in onze oren langs de kant lag het onaangeroerde verlangen…

de lage lucht legde een verstikkende deken neer het zoute zwijgen had zich in hun vermoeide poriën genesteld vanuit het ingesponnen web vingen ze elkaars blik in de gebroken spiegel in dat onbewaakte ogenblik wisten ze in één oogopslag wat er van hen geworden was…

de dagen dat we goden aanriepen met trommels en gezang als de stemmen van geesten dat we boven aan de berg luisterden naar het ruisen van de adem van een god we aan het dek de wind trotseerden om wat we wilden zeggen in een fles te versturen we dachten dat we naar boven liepen maar we naar beneden afdaalden de dag waarop…

ik voel ver weg ook in het denken niet te vatten, toch wil je me ergens roepen of wenken zo ik dat ook ken, doch het ligt in de tijd besloten als het eenmaal daar is, word ik in herinneringen gegoten, soms in de nis van een kloppend hart je zult jezelf aanschouwen (als ooit het grijs jou bedekt dan wel eerder) het is een moment…

op kousenvoeten verdween het licht uit de haven heel even hield de tijd zijn adem in dan groeide hij traag terug in de duisternis wie weet van het vissersgezin van de man die met zijn houten botter de Zuiderzee bevoer van de vrouw die negen kinderen baarde ademt iemand nog de diepste lagen van het zoute verleden toen…

hij zag hoe de tijd verstreek en langzaam stierf langs het binnensijpelend licht hij wist dat de tijd van alle tijden was en ongewis hij kende de vergeefsheid van het leven hij wist dat de westenwind sluw noch uitgekookt was hij kende hem als een razende bruut zo nu en dan ze waren niet in zijn wezen ingebouwd de argeloze woorden…

het kijken over de weerbarstige muur het graven naar het ongekende het wachten op de zomerwoorden het verlangen naar de vuren het beetpakken met voorzichtige handen het wonen in de schaarsheid het verlummelen van de dagen alles draait om en keert weer…