Alle inzendingen over filosofie

terugkijkend op al die voorbije jaren vraag ik me af waarom hun zo deden en waarom ik er zo op reageerde waarom hebben we gedaan wat we deden had het anders gekund of zelfs gemoeten hadden we het een of ander mogelijk kunnen beïnvloeden of zijn we zo uit het ei van ons verleden gekropen zoals moest en is alles volgens het script…

het gaat niet over die ene wond dat ene verdriet niet over die ene oorlog dat ene vergeten het gaat niet over dat ene onheil niet over mijn as of jouw bloed het gaat over zie de mens over l’histoire se répète over de wereld die op losse schroeven wankelt het gaat over over alles zien en niets begrijpen alleen maar…

Er was eens een leraar uit Meeren Die was dol op filosoferen  Hij sprak in zijn les Over Socrates Want van die Griek kon je heel veel leren…

stel je voor dat het nooit regent achter gesloten deuren dat de gedachte niet gebonden is aan hersenschimmen zou er dan een reden tot klagen zijn, tot ondeelbaar voortbestaan stel dit jezelf nogmaals voor terwijl tijdsduur hetzelfde blijft beeld daarna nog één keer iets in dat er altijd zal zijn wat kan er dan nog misgaan tussen…

Tussen drommen mensen Baan ik mij een pad Onbekend, onbetekenend Onderweg naar een doel Een doel dat ik zelf nog niet ken Maar de drommen stuwen En het enige Waar ik mij zorgen om maak Is dat ik niet onder de voet wordt gelopen Zo stroom ik mee Met die drommen En denk dat ik toch Mijn eigen weegs ga Misschien bereik ik toch ooit Mijn…

Gemakk'lijk lig ik in mijn leuningstoel naast 't rode pluche van zonnig tafelkleed; Plancks quantenleer zou 'k lezen, maar 'k vergeet van mijn hier-zijn 't hoogst wetenschpp'lijk doel: want 'k zie een tulpenveld, vol gekrioel van lichte en donkre vlammen; eer ik 't weet, silhouetteert mijn hand een haas, die eet met mumm'lend mondje…

terug naar celdeling naar kernkracht, rauw vlees olienagels terug naar verstokt gesteente ‘n gezicht zonder masker het kale water het droge hout vuur aap, noot, Mies…

De waarheid is een brood slechts goed voor scherpe tanden; Een spijs, die aan de dis liefst elk voorbij laat gaan; Een boek, dat menig slechts gedwongen neemt in handen; Een bruid, waar naast geen mens als bruigom graag wil staan.…

De tijd glijdt voorbij Als een schip aan de horizon Verdwijnt hij uit het zicht De zon gaat onder Komt altijd weer op Tot het einde der tijden De zee brengt nieuw leven Neemt het oude mee Voorbij de tijd…

deelgenoot van een gemeenschap over de tong gaan het trotseren van een burgerservicenummer ooit aangeroepen benoemd en bemind ingeschreven in het register der bekenden ondeelbaar, ingebeiteld doorleefd overwoekerd maar leesbaar naamloos is erger dan dood…

Ik ben aan het niets doen: En doe datgene wat in het leven van een mens zo belangrijk is: Luisteren naar wat ik van mezelf Wil horen Waar ik behoefte aan heb…

Weten dat je bent Waar je wilt zijn en waar Je heen wilt Maakt je weg Begaanbaar…

Ik mocht haar handen kussen, sprakeloos. Mijn handen slopen langs haar slanke voeten. Zij zag mij aan, daar was in dat ontmoeten van onze blikken iets genadeloos. Haar blik zei neen: met zekerheid, niet boos - haar mondje lachte wijl ze mij deed boeten mijn overmoed, en 't was een wreed verzoeten van een heel lange en even bittre poos.…

Ze hoeven geen noten te kunnen lezen (art. AD blz. 15 van 19-5-23: 'Leerlingen hoeven geen noten te kunnen lezen) Als ze maar de melodie kunnen vasthouden Ze hoeven niet te kunnen rekenen Als ze maar het verschil tussen op- en aftellen weten Ze behoeven geen grammatica te leren Als ze de straattaal maar een beetje kennen Ze hoeven niet…

Warm dekbed zo hoog mogelijk opgetrokken; afschuwelijke zwarte gedachten verbannen ook verwenst Zo geliefde vriend tevens soulmate toeft in gevangenis, een stuk van mijn hart lijdt doodsbang en alles wordt pure ernst. Pikzwarte nachten domineren, primeren rijten hart en nieren gewoon morsdood; liefste maatje voor stuk crapuul versleten Kaarsen…

‘ Die het weten spreken niet, Die spreken weten het niet.’ Deze woorden, werd mij verhaald, Zijn door Lao Tse uit de stilte vertaald, Hoe weten wij dat hij wist? Twaalf boeken schreef de wijze, Heeft hij zich dus vergist, Die ons het pad zou wijzen?…

Of ik je een lichtje sturen kon: je was alleen die dag Ik wachtte op een pakje dus aan huis gekluisterd, stak kaarsje aan en dacht aan jou Pakje kwam, kon ik boodschap doen Plukte sneeuwbal en paars kruid en ging toen ook naar jou Jij zo blij In stilte zaten wij Maar elke keer als ik je zie ervaar ik 't licht in jou, in die besloten…

het zou mooi zijn als er nu een V van ganzen overvloog en die voor de eeuwigheid in hun vogelvlucht zouden shinen de kracht schuilt in het ontstijgen reiken naar het hogere noem dat maar een klein verhaal…

De kat staat voor de deur Naast me is een Marokkaanse bruiloft Bezig Me koptelefoon stoort nog wat na En vangt wat ruimte ruis op De doden herdenking staat vast In een prachtig gedicht In de taal van de reiziger Blijf bewegen zegt ze mooi In beweging blijven Voor vrijheid Voor vaderland Voor iedereen Wij samen Hier In een tuin…

Er wordt mij zoveel toegedicht en met name negatief Ik vind dat prima maar dan wel graag in dichtvorm klinkt licht positiever…

er is de vogel en zijn lentelied er is de schoonheid een randje dat handen en harten verbindt geef het de tijd we hebben gezien de pijn in de plooitjes het kraken en kreunen de vraag was vaak het antwoord hier sta ik in het bomenveld ook wel bos genoemd als verdwaalde faun en kijk omhoog naar het blauw dat komt en gaat het verlangen…

Vergaren de grimmige wolken haar macht; Doorkruisen haar pijlen de donkere nacht; Ontworstlen de stormen van 't noorden hun band; Bezwijken de wouden, voor de eeuwen geplant? Laat grimmige wolken zich scharen in 't perk; Laat vliegen de pijlen van 't kampende zwerk; Laat storten de wouden, als 't Noorden ontwaakt…

deelgenoot van een gemeenschap over de tong gaan het trotseren van een burgerservicenummer ooit aangeroepen benoemd en bemind ingeschreven in het register der bekenden ondeelbaar, ingebeiteld doorleefd overwoekerd maar leesbaar naamloos is erger dan dood…

aan allen die ook weer zoeken wat wij nooit vonden aan hen die menen te weten wat eerder al bleek niet zo te zijn aan het wit en het zwart als eeuwig goed en kwaad al die in beton gegoten stellingen onwrikbaar aan het firmament met ergens een vlekje zo ongeveer in het midden…

is het de rode inkt die aan je vingers kleeft het verzonken turen binnen klamme muren zijn het de bloedende handen met tranen gewassen de wisselende tekens aan de lucht is het de blinkende vogel die verblindt de nachtelijke uil met uitgeslagen vleugels zijn het zwervende schaduwen in licht en donker de parelmoeren wolken van…

Golvend meegenomen in de stroming van de zee, stromen mijn gedachten golvend met mij mee En vogels vliegen door mijn hoofd gestoken in de lucht Zij stelen mijn gedachten maar de vissen geven ze terug Zo zal ik blijven zwemmen met gedachten om mij heen Totdat ze weer bezinken en laten mij alleen Als ik duik in de diepte tot de bodem van…

Ik weet ik je moet laten gaan Maar het is zo fijn te doen alsof je bij me bent Al is het maar voor een moment Dan kan ik er weer tegenaan De ongrijpbare lichtheid van dit bestaan…

De zon is wakker, klopt aan mijn raam, een lach een gedachte: 'Ik ben het leven niet. Het leven leeft in mij!' Dwalend door mijn geest als een dolend kind, uitschrijvend op papier: ´Teveel geworden terwijl ik ben!', schrijvend over verwondering, pure verbazing van het ´zijn´ soms wel of niet begrepen. De klank van woorden…

ik ren en ren en ren iedereen voorbij en alles en iedereen die stilstaat wordt gepasseerd door mij ik ren en ren en ren en als ik bij de finish ben realiseer ik me dat ik win maar ook dat ik weer sta aan het begin * *voor de duidelijkheid voor sommigen, dit is natuurlijk een metafoor voor het leven, ‘the circle of life’.…

We maken ons om veel dingen druk, die nodig zijn voor ons vermeend geluk, we stomm'len haastig door de wereld, 't leven, en trappen, wat begon te bloeien, stuk. ------------------------------------------ uit: Wij en Gij (kwatrijnen) (1947)…