Alle inzendingen over actualiteit

'burgertje pesten' dat is Macron's 'leiderschap' om zijn machtswellust op de spits te drijven daar ook vele Fransen nog sceptisch blijven en niet iedereen in de vaccinatie trapt liep hij ooit (als een kind) met Trump hand in hand hoe infantiel doet ook nu weer deze kleine tiran Met de Italiaanse inquisitie weer leven ingeblazen wordt…

Licht vriezend weer Zonlicht intrigeert Dampende loofbossen Dunne takjes die wit uitdossen In de bosrand Aan de schaduwkant Daar zie je iets bijzonders verschijnen Wat ook plotseling zo kan verdwijnen Natuurfenomeen in het winters halfjaar De vorming van ijshaar Water dat uit het kernhout werd geperst De vorstige lucht doet de rest…

in ontheemde staat ik zag je witter worden stiller in grote druppels die mat glinsterden geluiden zijn verdwenen als in watten verpakt zo voelt buiten aangesloten op nat niets ontziend snerpt kou de miezervlagen zo lang huid en haar dat nog kunnen verdragen koude leegte trekt warmte uit het lijf dat langzaam in ontheemde…

We moesten, als het even kon, verbinden, De Koning had dat zelf met Kerst gezegd. Komt van zijn woorden doorgaans niks terecht, Met oudejaar wist men elkaar te vinden. Daarbij zou men elkaar ook flink verwonden, Niet vaak is er die nacht zoveel verbonden.…

De wereld is verrot, Steeds minder liefde te bespeuren. Haat aan zij die anders zijn, het lijkt een dagelijks gebeuren. Verschillen zijn juist mooi. We kunnen veel van elkaar leren. Maar het begin lijkt al zo moeilijk, elkaar weer respecteren. Iedereen is anders, Zowel van binnen als van buiten. Het is een verrijking voor ons allen,…

zelfs aan de hellepoort wenkten je handen liet je lach de zonde door als levensfranje jij wees het grijs de weg die met knallen was belegd en waar jouwers nog misnoegen grauwden hen was hemel beloofd maar zelfs onder de regenboog konden zij geen zon en warmte vinden versteende hagel vernielde vruchten zij grepen weer mis…

ik zag de flits steeds weer dwars door de kamer schieten in de zachte trek openden gordijnen voor even een lichtende plek waar stofjes zich opwerkten in de lucht beschenen door zon op hun rug juist daar waar stilte was en tijd vergleed in generaties lange immobiliteit dansten de stofjes in een totaal bewegen enkel…

Al die negativiteit Is geheid Een teken van de tijd…

de winter werd groener dan de lente zich ooit in een zomerse bui bloot had gegeven wit rijpte vorst zijn herfstige oogstkleuren aan de al enige tijd kalende takken bij bevroren vlakten onder een zon die op een krakende ijsvloer zijn scheve schaats aan het uitproberen was tot in het wak waar de wind rimpelend vertelde dat zon…

Daar sta je in een sitl overwegen zonder bewegen het lichtje in de top is gedoofd de batterij is op jouw charme is tanende, zo ook jouw kracht jouw kleur verbleekt je hebt jouw taak in alle glorie volbracht geen geluksgroet voor jou in dit nieuwe jaar want jij wordt naar de branstapel gebracht…

soms leek je wel van binnen te branden dansten vlammetjes vol spirit en elan uit ogen die jeugd schitterden geestdrift en enthousiasme waren snel de dragende kleuren in een voortvarende transitie van indolent naar ongekend passioneel je leek gedragen te worden door een tomeloze energie als uitvoerder met een charisma dat…

het is mijn lieve pappie die zij bekogelen met een vuurpijl traantjes rollen uit haar ogen dit is geen stijl het kindje tikt met haar wijsvingertje tegen het scherm tv wat moet haar mammie daarop zeggen dit valt echt niet mee nou het zijn de boze mensen die dit doen zij hebben niet wat jij bezit en wel fatsoen…

Als de laatste mens gevaccineerd is, het laatste IC-bed bezet is en het laatste vaccin gebruikt is, als mensen niet meer geholpen worden, de laatste arts in stort en er nergens meer plek is, dan beseft men pas veel te laat, dat we solidair moesten zijn en niet voor ons zelf moesten gaan.…

Buiten wordt het oudejaar weer uitgeluid, met uitbundig veel geknal en vrolijkheid. Ik bekijk een film over Afrika. Honger zie ik, strijd en dood. Wat een tegenstrijdigheid. Wij drijven hier de boze geesten uit, Daar verschijnen ze alom, in alle hevigheid. Waar is het menselijk hart gebleven? Hoeveel waarde heeft nog een leven?…

jij hield niet zo van het onverwachte plotselinge geluiden en krachten die tevoorschijn kwamen op een niet bekend moment vaak vooraf gegaan door flitsend licht in alle kleuren glinsterend en sierlijk dansend op de wind in de ogen van ieder kind in versnellend tempo op naar de finale die met een grote klap alle schoonheden…

ik wist dat jij nog altijd contact had met boven door wat restanten van hoop en geloven als je soms afwezig in het kaarsvlammetje zat weg te dromen voor jezelf even de wereld vergat en een paar woorden wijdde aan een engel waarvan je geen duidelijk antwoord kreeg ik wist dat jij in het spirituele geen spelletjes aan het spelen…

ik wist dat ik even onder je vleugels mocht schuilen tot rust komen in loslatend huilen me in warmte aan je kon koesteren jij die zoveel kon geven aan hen die dat net tekort kwamen in hun leven jij stimuleerde de stukjes geluk die vaak ongebruikt lagen te wachten tot liefde ze eindelijk in glinsters deed ontluiken overal waar…

Ik zet alvast, voor jij het jaar uitluidt De nieuw bedachte woorden op een rij De jaarneologismenrijstebrij Met onbetwist op 1: 'wappiegeluid' Die 'knaldrang' kwam wel even bij je binnen - Een sterk verlangen uit de bol te gaan - Dat heeft in Vlaanderland op 1 gestaan Raymond van 't Groenewoud scheen 't te verzinnen... Naast zelftest…

zacht draagt licht zijn kleuren over mijn gezicht in een heerlijk zonnegloren wordt warmte geboren waar jij en licht jullie eeuwige passe de deux dansen raap ik schaduwen die warm van de zon roder kleuren om en om ik leg de avonduren in een ronde mozaïek bekleedt zo de aarde tot wij aangeland zijn bij de nacht waar alles in zwart…

nog gloort in het blauw van je ogen de witte wereld die zwart omkranst door tegenlicht intens helder brandt ze blinken onder plukjes gemêleerd grijs dat met alle kleuren herfst spaanders de komende egaliteit van sneeuw en ijs snel zal breken waar ook je lach de snerpende kou zal doen gloeien in een opbloeiend contact dat een magische…

jij hebt mij verteld hoe het boek van je leven geschreven is uit ieder groeten en ontmoeten heb jij het belangrijkste woord op het maagdelijk papier gezet daaraan gehecht de fleurigste stukjes leven vol sfeer die snel herkenbaar lijken uit de meest nabije werkelijkheid omdat woorden ziel geven aan de taal die we gebruiken…

Een variantje hier en eentje daar. Die gasten blijven ons constant belagen. Kort na Jaaps uitleg waren er veel vragen. Men vond dat “camouflagepak” maar raar. “Soms schreeuwen ze me na”, zegt Jaap van Dissel. “Dan wordt het tijd dat ik van jasje wissel”.…

ik wil geen stenen meer op het pad waar het licht van boven valt ik ben het zat niet meer van die grote keien waarvan je in een moment van onbalans zo naar beneden kunt glijden we hebben nu een nieuwe vloer waarbij je puntig piekt op licht van de bron dat contrasterend langs je vliegt in samen cirkelen ronden wij ons plekje…

En plots is dan Het lachen weg De stilte was nog nooit zo luid Hoe hard ik het ook zeg Ik krijg het er niet uit…

Recentelijk las ik de PZC, De provinciale krant van 't Zeeuwse land In Scharendijke is iets aan de hand Geen koekje bij de thee mevrouw, o nee! Hier staat het, allemachtig, huiver mee: Een onlangs aangespoelde pluimveerover, Wellicht dezelfde als die fokveestroper Waart rond als moordenaar zonder ID! Wie is dit personage, antiheld Op…

Een aanloop en een huppel en dan: schiet! En ja hoor: Lieke kan er weer een zetten in ’t rijtje van de schoonste goals. Vedetten als zij die laten van zich horen. Ziet hoe mooi het voetbalspel kan zijn, gelijk in ’t wild zijn de leeuwinnen hier de baas. Alweer een mooie actie en een pass, gevoetbal, -dribbel, -zwoeg en geen gezeik. En dan…

ik wist je nog in het huis van gisteren waar je voetstappen raapte en maakte dat je verschijnen binnen de lijnen van jouw regie zou blijven niemand gaat je tranen zien als de deur weer is gesloten alles opgekropt zit achter ogen en in koele voorhoofden zal de hartslagpijn vaak heel lang blijven kloppen nog hangen de onuitgesproken…

Al vroeg versierd dit jaar de huizen Rond Sinterklaasfeest al met licht De mens is moe van nieuwsbericht Grafiek en ruis, ‘t elkaar verguizen Bewoners hebben zo hun zorgen Zo klein was hun planeet nog nooit Servetten worden mooi geplooid De vrees voor ziekte weggeborgen Kristal en Wedgwood op damast De stalletjes bij dennenbomen Een zweem…

Stom van het geweld en de klank van holle vaten lopen wij door de besmette straten Maar wie hoort in het hedendaags maatschappelijk gerommel de fluit de citer en de trommel?…

je zit nog akelig rechtop met een strakke ongedurigheid die kou uitstraalt gebeeldhouwd vinden ze jouw gezicht waarin de lijnen door de tijd zijn gegrift je bewegen volgt de metronomische tik van je leeftijd waardoor alles op protocol wordt verricht je lach klinkt hoog en wat verdroogd waar ooit zachtheid schaduwde spant…