Alle inzendingen over overlijden

Verschrikkelijk eenzaam dacht ik dat je zou zijn Slechts vergezeld door de ree en het poezelig konijn Alle bloemen die men je gaf Aten zij in de koude nacht van je graf Waarschijnlijk heb je ze vergezeld En ze de weg naar dit lekkers zelf verteld Of een gezellig gesprek met ze gevoerd Zoals je vol begrip met al je hartelijkheid velen hebt…

We hadden leuke tijden Fietsten over de heide Liepen door het bos En zongen er op los Maar opeens was je weg... Opeens verdwenen uit mijn leven Je hebt me zoveel gegeven Ik mis je nog steeds Onze gesprekken Mensen zeiden wel eens: Daar heb je een stel gekken Ik had je nog zoveel willen vragen... Tranen zo veel van ons allen Je heb…

Afscheid door dood Is niet definitief Het stopt 't aardse leven Maar... Geloof me mijn lief Straks zijn wij weer samen En hebben wij rust Ik zal je dan kussen Zoals ik nooit heb gekust…

vroeger liet ik het aan later vroeg ik het aan vroeger ontkende ik het nu…

voor M.T. buiten de tulpenboom enkele bladeren slechts intens gekleurd geel het oude huis verstikt in loden leegte de trap naar het vertrouwde boven bezweek onder doodse stilte we zijn elkaar onderweg kwijtgeraakt de tijd kan niet helen ik hoor je in mijn verlatenheid nu je er niet meer bent buiten de tulpenboom er komt geen dag…

Vier jaar geleden ben je ons ontnomen en gelijk daarmee al onze dromen. Vier jaar vol van pijn en verdriet en van mooie herinneringen, die vergeten we niet. We hebben het gehaald ondanks de hevige pijn, we hebben alleen nooit geweten dat het zo verschrikkelijk zou zijn. We zullen je missen de rest van ons leven, want verdriet blijft voor…

Ik sprak je weinig, zag enkel soms een lach zo jong nog, als zestien jarige die zoveel vreugde wou. maar wat mensen niet zagen, was een enorm grote traan zoveel pijn wat je bezat en dat, terwijl je zo'vrolijk'was. Begin oktober op weg van school naar huis, zo trots op je scooter, die je mocht door drie kilo aan te komen, zo reed je in de wind…

Machteloos dolend door in duisternis gehulde gangen. Verder strompelend hopend op een zichtbaar einde. Laat het stoppen, dit lijden, is zijn verlangen. Totale uitputting,loomheid en ongelukkig zijnde. Overrompeld en teneer geslagen door dit overwicht. In een gebed verzonken wachtend op het verlossend licht. Hij heeft mij 't leven gegeven, hij…

de nacht deelt zwarte lakens uit het draagt liefde in witte rouw dat langzaam gedragen word in in de laatste uren van leven het lichaam brak af in de mond der leegte dit is de dag die einde neemt in de tederheid van leven uw naam nu noem ik niet uw dood moet een streling zijn voor het oog…

IJZEREN RITA ROEST IN VREDE…

Echo van je geest Door mij in stand gehouden Sterft met mijn dood; Met vervagen van m'n bewustzijn Sterf jij voor de tweede keer In m'n sterven Zal ik mij bij je voegen Zijn we gelijken; Tijdloze dood kent geen standen Er is geen dood, doder, doodst…

Niets is zeker in het leven, die zekerheid kan niemand je geven. Je hoopt te kunnen afmaken waar je aan begon, en dat is leven op deze aarde in de regen en de zon. Jouw leven hier is nu voorbij, maar in gedachten ben je wel bij mij. Ik koester jouw plekje daar in de regen en de zon, en probeer af te maken waar jij ooit aan begon.…

geeft zij handen ogen voor houvast in de morgen vogels vluchten niet maar strijken vermoeid neer waar nevel geen laatste adem meer schouwt maar traant wordt verlangend samen eindelijk gekist twintig rode rozen spreken eeuwenoude taal ik heb je lief zij kijkt niet meer om…

nog steeds heeft ze je lief liever dan de werkelijkheid die het schip liet stranden voor het uit kon varen nog steeds ziet ze je graag elk zwart-wit moment in kleur ontwikkeld in haar gedachten gefixeerd door het verleden nog steeds staat ze stil bij jou maar voelt nu je handen sturen in de richting van het leven verder weg van jou…

Wat zouden we graag willen vliegen gedreven op de wind op vleugels van verlangen op weg naar het zusje en ons kind Wij zouden jou willen zeggen zonder jou is een groot gemis en jou willen vragen of daar boven echt iets is Wij zouden naar je willen kijken en zien of je veranderd bent en je duidelijk willen maken dat je afwezigheid nooit…

De dagen gaan voorbij, wanneer kom je nou weer, het duurt nu al zo lang, soms weet ik het niet meer. Je niet kunnen aanraken, een kus op je wang, je nooit meer kunnen zien maakt me verschrikkelijk bang. Ik kijk naar je foto en wacht op een "sein", "mam, wees niet bezorgd, ik heb het hier fijn". Dan pas kan ik slapen zonder een traan…

De dood kwam als een flits De auto De knal Nog 1 dag geproefd uit het leven Toen heb jij op donderdag 6 december 2007 Je 12-jarige leven gegeven Zoals jij Marleen, zo kende ik er geen een. Ik zal je missen Kus, je vriendin Xinthia…

Zijn ogen zwijgen en zijn lippen kleuren de stilte. De tijd van woorden en antwoorden heeft hem alleen gelaten in het koude moment waarin hij ons heeft verlaten. Maar hij blijft dichtbij en in elke warme herinnering hoor ik weer zijn stem, zie ik de nieuwsgierige blik en kan ik weer vragen wat hij me wil vertellen…

Hou me stevig vast vandaag Sla je arm om mij heen Liefste ik mag je zo graag Toch voel ik mij alleen Er zou vrede op aarde zijn Op beide Kerstdagen Vrede met in de hand Een geladen karabijn Ik heb je nodig echt waar Geef mij de warmte terug Mijn lichaam voelt zo koud Het gaat nu wel erg vlug De boom is nog steeds kaal Een groot groen…

Klokkenstem begeleidt lang en monotoon bedrukte zwijgen verdwaald herfstblad bedwarrelt traag het dode eiland witte bloem korte snik laatste groet langzaam verzinkt het houten schip in de aarden zee het leven herneemt z’n gang…

Het leven moet je beleven Voordat je het weet is het voorbij Vergeet mij Waren jouw woorden Die jij tegen hem zei Leef verder zonder mij Waren jouw woorden Die zijn hart doorboorden Veel pijn en verdriet Is waar jij hem mee achter liet Later legde je uit Dat jij spoedig deze wereld zou verlaten En de dagen wilde beleven Zoals jij wilde…

Jij bent heen gegaan Je hebt ons verlaten Te snel te vroeg Jij bent heen gegaan Je hebt ons verlaten Terwijl ik zo graag Nog met je wou praten Je bent heen gegaan je hebt ons verlaten maar voor je ging wist je mijn hart nog goed te raken Jij bent heen gegaan Je hebt ons verlaten Maar in mijn hart Blijft jij tot het Einde van mijn…

Mijn lieve vader, Zondagmiddag, de zon straalt de dag is mooi en goed samen met mama heb je een fijne en warme dag een dag om mee verder te gaan een dag om weer op terug te kijken en dan.. in een omhelzing tussen man en vrouw gebeurt het je hebt geen pijn maar je hart stopt abrupt hoe is dit mogelijk hoe is dit te bevatten Ik word gebeld…

niemand wist het de hand die zo sloeg zomaar aan zichzelf de verbazing uit de meute bezig met conditionering en wat dan nog geschreeuwd heeft hij het in wel duizend gedichten waarin hij gewoon hij zelfs zij personage speelde, uitspeelde in de taal die hij voluit dan toch beheersen kon en wat dan nog hij wist het sommigen hij wist…

Een regen rozenblaadjes dwarrelen op een novemberavond zachtjes in de wind Elk teer blaadje draagt een boodschapje aan jou, die ik zo mis Een paarlend traantje een zuchtje glimlach een fluister een geheimpje dat alleen met jou gedeeld kan worden In de fluister van de schemering vliegt een nachtvlindertje heel verdrietig draagt eenzaamheid…

De vrouw verstilt met het fotolijstje in haar handen ze probeert de glimlach te vangen van haar die ze zo erg mist Tranen branden achter oogleden ze wimpert ze weg en fluistert zachtjes een glimlach die zo verloren huilt gedragen door de wind…

Is het mooi... waar je nu bent? Héél sereen geen pijn en verdriet? Is het niet stil... waar je nu bent? Niet eenzaam... mis je mij daar niet? Ben je gelukkig... nu je daar bent? Heb je eind'lijk rust... in je malende hoofd? Ik zal je weer vinden als ik er ook ben! Begroet jij mij daar... zoals beloofd?…

Als de passiebloem bloeit, sterf je niet want dan kun je haar parfum niet ruiken haar mooie bloemen blijven ontluiken in de kleur die zo past bij verdriet Als de passiebloem bloeit, huil ik niet want ik laat m'n geluk niet doorkruisen nu mijn hele heelal staat te druisen in de branding van al m'n verdriet Nu de passiebloem bloeit laat ik…

Tussen de wolken Schijnt soms een licht In mijn verbeelding Zie ik jouw gezicht Ik kan maar niet wennen Het is stil zonder jou Dat komt Omdat ik Nog steeds veel van je hou Soms droom ik Dat jij mij zacht aanraakt in bed En dat jij mij kust En nog steeds op mij let Dat heb ik ook nodig Het geeft zekerheid Die droom en verbeelding Wil…

we stonden daar maar te kijken naar jou zoals je niet meer was wie je was en toch weer wel hoe je de wind gebruikte om gek rond te buitelen tegen ons op te springen zodat we verschrikt terugweken ik hoorde je lachen om onze tranen zag je in de wierook naar boven kringelen en verdwijnen…