Alle inzendingen over psychologie

Kaarsrechte polderdijk Naamloos fietspad Ernaast voor hen Die het duel Met de eenzaamheid Durven aan te gaan - Juist hier de Eenzaamheid die Ik voel om wie Ik verloren heb De boomkruinen Wijzen mij loom De windrichting Aan waarin ik Mijn troost mag Zoeken, ze wuiven Met zachte beweging Mij de troost toe Die ik zo…

Naast elkaar, Met elkaar, Samen zo lang Al, die elkaar Woordeloos verstaan, Een blik is genoeg Een wenkbrauw die Nauw'lijks waarneembaar Beweegt, genoeg voor Jou om mijn antwoord Al te weten Op de vraag die Je nog niet eens Gesteld hebt - Ik zwijg, jij Zwijgt terug In liefde doen Wij er het zwijgen toe, Onze liefde…

De dood kwam Vandaag voorbij Ze had de vorm Van een donkerblauwe Audi met gloednieuw Kenteken - terwijl Mijn tegenligger Tot op honderd meter Genaderd is, zie ik In een flits naast mij Die donkerblauwe Audi Die mij op een onmoog'lijke Plek inhaalt, mijn linker Voorkant er bekant van Afsnijdt, en een halve Seconde voor de…

De meeuwen zullen Dansen in de lucht, Elke dag opnieuw het Leven vieren als ik Er niet meer ben - Wandelaars op de dijk Die van de dag, van het Hier en nu genieten, Honden die met speelse Sprongen hun vrijheid vieren - En wat mijzelf betreft Zal het zijn alsof ik er Niet of nooit geweest ben, Of ik ben opgelost In de ijle…

de dag waarop ik vergeet is de dag dat ik niet meer weet of ik er wel of niet toedeed…

Zit gebogen over De sommen van mijn Leven, vierkante Decameters die Onder mijn ogen Uit de bocht zijn Gevlogen - Was het allemaal Zo makkelijk nog Maar als op de Basisschool waar Juf als het echt Moeilijk werd de Sommetjes keurig Uitgewerkt op het Bord voor mijn Neus toverde, En ik die altijd Zeker was dat de Som…

Het wordt de hoogste tijd Je tijdig in te laten wijden Je bent dan weer up to date In deze warrige tijden. Zoals het hier wordt voorgesteld Zal het niet altijd beklijven Door alleen op de klok te kijken Zul je niet bij de tijd kunnen blijven.…

De diagnose is gesteld Het vonnis gesproken Zo ben ik onderweg Leef ik onrustig en onzeker Wil ik alleen zijn Maar ook altijd bij jou Mijn ankerpunt Mijn veilige haven In mijn illusies De liefde nooit gevonden Onderweg Tussen de liefde en de leegte Het teken getatoeëerd op mijn arm Steeds degene die ik moest zijn…

Toen mijn hoofd Ophield te bestaan En mijn lichaam Alleen verder ging - Gevoelloos zoals Het nog nooit Geweest was Hart kloppend Zonder geweten Zonder gevoel Leven zonder doel…

In liefde gedenken wij Hennie Jongbloed-Weggemans *15 maart 1937 - +19 april 2013 Oorsprong, bron, Oerbegin ben jij Van dit leven Dat zo ondoorgrondelijk, Zo vaak niet meer te Volgen is - stromenland Waarin mijn ziel Zich onlosmakelijk Vervlochten heeft, Eind dat begin werd En begin dat nooit Meer ophield met Leven, waar…

eenzaamheid wil me grijpen of is het de overgang ik bevecht het met al ik ben wanneer grijze demonen de kop op steken, uit 'n erfenis van 'n ver verlee keer op keer zette ik ze bij 't grofvuil daar ze niets toevoegden aan als doorns in het oog verschijnen ze, achteloos droog ik mijn tranen (die ik vooralsnog niet uitgenodigd had…

Ik was haar vergeten, De hoek van golvend Graan waarin ik Geboren ben - Zo lang daar Vandaan al, Meer dan veertig jaar, Maar tegen de tijd Dat ikzelf mijn eigen Ik was kwijtgeraakt, Nog royaal voordat Alzheimer kan toeslaan, Merk ik dat het land Met het goudgeel graan Mij nog niet verloren is Ik sta in haar geheugen…

gouden wolken dalen neer… lucht als een gedicht gevoelvol warm verlicht de zon een adempauze lang op mijn gezicht ik glimlach zacht en laat het beeld haar ingewerkte impact doen slechts duizendmaal en één, een zoen een streling onverdeeld langs buik en rug ik wil terug naar dat moment klimmen, op de ladders van een gulden dag ik…

Angstzweet voorgoed Verankerd in lokaal 13 Van het gebouw waar Een goed deel van Mijn leven ligt Najaar twee-en-negentig Als zo opeens het angstzweet Me uitbreekt bij het moeten Voorlezen van zo maar Een onschuldig dictee Voor hen die nog een Her moesten doen - En opeens waren er Suizingen die zowel Mijn oren als mijn…

Bang ben ik, Altijd maar bang, Mijn hele leven Al, vanaf het Allereerste begin, Bang om er te Zijn in de ogen Van andere mensen - Hoewel ik ook met Een angstig oog Naar mezelf kijk, Altijd is er die Angst om zichtbaar te Zijn en de onbedwingbare Drang mijzelf te verstoppen Onder de oppervlakte Van de aarde…

Nee, spreek mij niet van dood en al dat zij wanneer dat moment daar is geen ziel die dat horen wil, die gevoelig is voor daar de dagen zullen blijven overgaan in nachten, en zij die achterblijven steevast zullen blijven draaien in al om bekende cirkels waar ze niet van af zullen wijken wat rest is de angst…

Voor Anton Missen doe ik Je nu al, Nog maar een Paar dagen ben Je bij ons vandaan, Ben je voor altijd Bij ons weggegaan, Lichaam van mij dat alleen Met gevoelens verder wil - Maar het gevoel kan Ik alleen voor de ander Zichtbaar maken met Woorden, alleen met De woorden van dit gedicht, Gevoel dat zichtbaar wordt…

Ik heb je losgelaten met kleuren van de ondergaande zon als mijn stille getuigen in een rustig golvende zee toen ik vele tranen lichter begeleid door de maan weer huiswaarts ging liep jij weer vrolijk met me mee…

Blinde vindt dode Kopt een landelijk Dagblad vandaag - Heftig begin van Deze dag, maar hoe Vaak ben ik Al niet ziende Blind geweest en was Ik niet eens in staat Om een levende Ziel te vinden die Mijn bestaan Bevestigen kon?…

Voor Anton Wij die jou het Naast staan, je beste Vrienden en je eigen Kring staan om je heen En nemen afscheid van Jou, voorgoed, en op Het moment dat ik mijn Laatste gedicht voor Jou voorlees, en de Dominee zijn laatste Zegen meegeeft, begint De zon te schijnen Als ze nog nooit Gedaan heeft op de Achtste maart van…

Voor Anton Licht dat in ontelbare Kleuren uiteen barst, Dwars door het donker heen, De nacht verjaagt tot Achter de horizon En met de saaiheid van Alle dag korte Metten maakt, Vreugde die voor Het oprapen ligt Het nieuwe leven wacht…

Domheid die uit Je dronken ogen Gutst - jij kunt Het ook niet helpen Dat je dom bent, Maar een grote bek Heb je wel, En dronken ben je, Meer dan dat, Lazarus ben je, Waardoor je domheid Tot grote hoogten Stijgt, zo hoog dat Niemand jouw stupiditeit Nog volgen kan - Bezopen ben je, Maar je rijdt wel Mee in de auto…

kromgebogen wilgen tussen eindeloos verbolgen riet het water deint tot kringen waar je zonlicht zuiver ziet, in ringen goud vol koudgebleven rillingen daar verglijdt de tijd tot ooit want niets heeft nooit bestaan we gaan, we groeien en de bloei van toen blijft glanzen langs haar eigen baan de nimmerzat van weten -meet zich met de…

Met luide stem Praat je louter Nietsigheid tegen Degene die je helpt Achter de balie Het gaat over van alles Maar niet over wat Je nog bij haar Bestellen gaat - En terwijl de rij Achter je meters Groeit bestel je Uiteindelijk vijf Gebakken lekkerbek Maar het klinkt alsof Dat je nog wel Het allerminste boeit…

In Memoriam Anton van der Giessen *19 april 1952 - +4 maart 2014 Langzaam, Stapje voor stapje, Adem voor adem, Ben je bij ons Weggegleden Jij die ons zo lief Bent, grote kleine broer, Onmisbare schakel in De kring van onze familie - Jij verbond iedereen Met iedereen, was De spil die niet Viel weg te denken - We laten…

mijn fiets verroert zich in stugge verbazing, koud is de weg druipende bomen werpen druppels langs mijn pad; de wind speelt mee totdat ik zeg dat het genoeg is mijn fiets loopt warm en aan mijn arm likt - schuchter nog - de zon hoeveel kon ik hebben geweten toen ik – in een godvergeten tijd – een barre tocht ten spijt me wel van…

Jouw onrustig Hart klopt in Mij, ik ruik Je dunne zweet, Mens die mij Gebaard heeft En miljoenen Lichtjaren ver Bij mij Vandaan is…

Ik bezoek je in Je atelier waar Wanorde de boventoon Voert, maar waar Wel intens geleefd Wordt - een hok Van een kleine Twaalf vierkante meter Met je opklapbed Te midden van je Kunstwerken op doek, Paneel en papier - Honderden voltooide Werken neem ik waar, Allemaal in ruwe Olie opgezet - Jij wijst mij Mijn plek en…

De nacht verliest Het van het jonge Ochtendlicht - Het leven buiten Dat steeds eerder Zichtbaar wordt, Vorst bedekt het Grasveld nog Maar jij ziet Alleen de zon Die aanlokkelijk Aan de nieuwe hemel Te lonken staat, Je ziet kans voor Het eerst dit jaar Je eigenwijze gang Te gaan, geen zin meer Om je te voegen in de…

Chiquita Panama Staat er op het Blauwe etiket Met daarop afgebeeld Een Middenamerikaanse Schone, getooid met Heerlijk vers fruit Op haar uitbundige Zomerhoed - Met een elegante Beweging van haar Linkerhand wijst ze Naar de hemel toe, En langs mijn wangen Rolt een traan Nu ik je naar De hemel moet Laten gaan…