Alle inzendingen over actualiteit

In onze openbare bibliotheken Wordt tegenwoordig landelijk verspreid Een gratis blad voor als u teveel tijd En geld heeft zonder last van hypotheken Ook voor degeen die niet heeft gestudeerd, Het naadje van de kous zou willen weten Van de processierups en muggenbeten Raakt met dit magazine nooit uitgeleerd Waar kunt u heen met al uw…

zacht en warm is de wind die jouw articuleren draagt en verstaanbaar maakt tot in de verste uithoeken van het magistrale plein jij de frêle vrouw die boven alles en iedereen was uitgegroeid tot symbool van liefde en begrip in het menselijk samenkomen en zijn weg waren de scherpe randen van agressie en intolerantie verdwenen…

De leider duldt geen tegenspraak. Regeert met harde hand. Wie uit de school klapt, tegenspreekt! Die zet hij aan de kant. Wie trekt er aan de touwtjes? Wie heeft hem in zijn macht? Waar is de ware leider? Oprechtheid was zijn kracht.…

Ik zou ze 't liefste in een heel klein doosje willen doen Die Koreaanse en Chinese 't zijn er veel te veel Om door hun eigen mal te halen individueel Ze leven maar één keer, wie zou dat over willen doen? Maar de EUniformiteit heeft hen op tijd gered Klimaatbewust een grote footprint op de kaart gezet…

de wadden eilanden elanden mijmeren reanimeren herenigen herinneringen drogredenen Denen drogeren regeren beleefd bezwaard zwaartekracht zwaardvis dorade eet smakelijk schrikbarend lekker zeg Spinoza verlichting spinazie maffiosi tiffosi garnaalkroketten schijnconstructie boa-constrictor belwinkel rinkeldekinkel klankbord koorddanser…

je lijkt wrijvingsloos op je lach door het leven te glijden zonder obstakels hobbels en andersoortig irritant gestroomlijnd door energie van liefde dans jij op het levenskoord waarvan de balans als talent bij je hoort toch voel ook jij je pas vrij als je de opstap genomen hebt en de bekende wereld verlaat en zo zonder…

Ank Bijleveld, Ank Bijleveld Had net nog duizend trucs besteld Maar is bij elkaar opgeteld Met Kaag beland in 'n mijnenveld Schietoefeningen zonder geld Ten einde raad Kaboel gebeld 'Die opmars was toch uitgesteld? U bent de tolk en ik geen held!' Ank Bijleveld, Ank Bijleveld Loopt toch nog op een mijn in 't veld O Bijleveld,…

ik heb geprobeerd haar zoenen na te doen maar ik verloor steeds weer het initiatief het bleek geen rollenspel te zijn maar een festijn van actie en reactie het rollen voelde fijn in zacht ontvangen wilde ik het nogmaals gaan proberen raakte al snel het tempo kwijt in onnavolgbare subtiliteit wat wij wel hebben geleerd is samen…

ik spoorde op het ritme van rangeren stopte en trok op tussen langdurig stilstaan met op ruiten de druipende regendrop zoals altijd zag ik in beslagen ramen je gezicht passeren in de talrijke stops riep jij alle namen van stations verderop ik veegde strepen maar je kwam niet dichterbij alleen je ogen keken met veel…

Wat in de glossy zeer mijn aandacht trok, Wat elk op bladzij 12 kan constateren: Twee beren moet de toren nu ontberen, Waardoor ik mij alsnog de pleuris schrok Nooit was ik mij bewust van de gevaren: Eén eeuw al zijn de beren los in Haren.…

Ik ben nu kapot maar zou zo graag bij je zijn, Het leven duurt al te kort en als wij bij elkaar zijn is het fijn, De tijd dat wij elkaar ontmoetten was eigenlijk te kort, Net als te weinig eten op je bord. Ik ben nu geen stoere jongen, Want ik heb zwarte longen, Door het leven wat ik lijd, Gevoerd door haat en strijd. De laatste dagen…

als ik in je ogen kijk gaan de werelden van vroeger weer open in alle geheimzinnigheid waar getoverd en gedanst werd in plezier beleven met elkaar op muziek die lachte met hart en groot gebaar toch trilde de snaar in oeverloos verdriet van de verdwaalde die bang en in de war ontroostbaar om zijn moeder riep jij hebt mij altijd…

Op het terras in de stad, zonder QR-code, is het goed vertoeven Met een glas in de hand en mijn koptelefoon op de oren kijk ik, zonder verder iets te behoeven, naar die spontane beweging van het passerend publiek Een fascinerend schouwspel van ontwijken en ontmoeten Een wat vluchtig voorbijgaan aan elkaar. Eigenlijk een beetje raar, die deinende…

Idealen worden vermalen en tot gruis gemaakt, om vervolgens te verstuiven en nieuwe mensen aan-te-raken.…

De rede van de troon zou rijker zijn Als er een rederijker op de troon Voor Statenleden en het hoofd der Kroon Mocht spreken in het openbaar domein Voor koning noch vorstin een obligaatje Maar een frivole hoed die zegt "'t is naadje!"…

zacht streelde natuur de groene uitlopers van aarde jij kende het proces als choreograaf in kleur timede met zonnewarmte het bloeien speelde met wind het voordeligste groeien in gesprek met de nieuwe maan juist in de lichte nachten draaiden wortels en stam de hele fabriek op het ultieme wachten pas als jij lachte vol liefde de…

Jij, in je eigen universum. We drijven langzaam naast elkaar. Ik zie je zitten, wat afwezig. Je hand strijkt steeds weer door je haar. Ik pak je hand vast, zie je kijken. Maar je gedachten zijn zo ver. Hoe moet ik jou nu toch bereiken... Je bent nog verder dan een ster. Jij in je eigen universum. We drijven langzaam "uit" elkaar. We zijn…

zag onze beelden verblikken nog verblozen tussen de resten schuim van golven waarin wij verpoosden nog keek de zon over onze schouders mee in de grijsgroene spiegel van een onrustige zee pas later hield de wind zijn straf regime voor gezien gaf omslaand water wat kabbelend geklater de terugstroom van vloed speelde zand…

De wereld is in opstand. Pak samen de regie. Sluit eengezind de rijen. Versla de tirannie.…

ik zag je voorover buigen met lange vingers en gestrekte armen naar de horizon wuiven voor meer licht en helderheid de ochtend kleurde al zijn zacht pastel in voorzichtig schijnen waarbij de nacht zijn donker volume liet verdwijnen in een uiterst ludiek spel waar je lach de lange nacht verwarmde met haar verbonden zijn van liefde…

bedankt voor je mooie weloverwogen woord grote problemen die je daar misschien wel de grond mee hebt ingeboord de doden die je daarmee hebt weten te voorkomen helaas het was niet genoeg voor de eeuwig bezoedelende dromen…

ik voel weer de stilte van vroeger toen alle ogen zich vragend op mij richten ik in paniek zoekend naar antwoorden om aandacht in de kiem al te smoren even terug in de tijd van onderwerp en vraag want de uitkomsten blijven vaag het voelt als gebrek aan vertrouwen dat niet met woorden weer op is te bouwen ik hoor…

ik heb je vingers gezien de duim die bladzijde beroerde in het omslaan van de dag die in afschrift meteen de stemming weergaf het was geen boek maar de verslagen konden in hun notities heel subtiel de veranderingen van sfeer laten zien en hun consequenties voor de werkelijkheid ik heb ze gebundeld van maan naar nieuwe…

ik zie hoe spelende vingers jouw creatief gevoel leven geven door er van blijdschap af en toe lucht tussen te blazen in je ogen donkeren lichtjes hun pret om het slagen van wat jij in vorm en kleur hebt neergezet langzaam komt iedereen in de ban van jouw shining die straalt van geluk de creatie kan niet meer stuk…

De Belgen hebben nimmernooit problemen. Daar had ook één te hoge trucks besteld, Dus heb ik eventjes met hem gebeld. Ik zou een voorbeeld aan hem kunnen nemen. Met zijn advies was ik snel uit de brand: “Gewoon een beetje lucht uit elke band.”…

Waar iedere golf zich oeverloos herhaalt lokt het weidse uitzicht de onfortuinlijke broos schipperend tussen fuik en val De toekomst genadeloos weerspiegeld in het zoute nat doet verstikkend verlangen in zwijgende angst weerklinken en weer een hoop verdrinken…

Wat is geluk nu echt Is het krom Of is het recht Precies dat gevecht…

je lacht zonder woord en geluid de mimiek van je gezicht beeldt het allemaal uit waar je handen zinnen maken in de hoofdstukken van je armen boekt je gelaat een illuster plot snel lezende ogen vangen bot synchroniciteit is niet te integreren als chaos voertaal blijft pas als de delen zich puzzelend naar het eind…

nog altijd stuiteren emoties in een hart dat op hol slaat onder jouw warme blik jij raakt waar ik het meest kwetsbaar ben wat onvolgroeid niet helemaal volwassen jouw ogen zien kijken door de onvolkomenheden heen jouw blik schenkt mij de laatste spurt misschien nooit ben ik volmaakt geweest maar onder jouw handen voelt het…

Ik geloof dat ze je Tulipifera noemen Je verheft je trots aan het eind van de straat Eens droeg ik je bloem op mijn vest In een lang-vergeten jaar Van onschuld, ongeschondenheid, gaafheid Tulipifera, je staat weer in bloei…