inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 75.217):

Onzichtbare liefde:

Ik ben nu kapot maar zou zo graag bij je zijn,
Het leven duurt al te kort en als wij bij elkaar zijn is het fijn,
De tijd dat wij elkaar ontmoetten was eigenlijk te kort,
Net als te weinig eten op je bord.

Ik ben nu geen stoere jongen,
Want ik heb zwarte longen,
Door het leven wat ik lijd,
Gevoerd door haat en strijd.

De laatste dagen zijn zwaar duren lang en soms ook kort,
En mijn weerstand tegen het toegeven is zo sterk als een fort.

Mijn leven is nu nuchter en toch wordt ik achtervolgd door demonen,
Inplaats van liefde tussen vader moeder en zonen.

De tranen die ik verloor om het verlies van mijn
emoties,
Zijn verdwenen als een druppel op een hete plaat,
Net als de energie die je bij het overlijden verlaat.

Echte liefde duurt lang voor die je bereikt,
Maar het is meestal wel meer dan het lijkt.

Nu moet ik proberen jou te geloven,
En je overtuigingskracht te loven...

Ik hoop er nu het beste van zo veel als ik kan,
Maar hopelijk duurt het niet te lang.

Je aantrekkingskracht is sterker als jij lacht,
Des te sterker hoe langer ik wacht,
Maar het gaat niet over die macht.

Het gaat over het missen van je zien,
Ook al ben je in je karakter bijna een waardige tien.
Het visuele aspect van liefde is eigenlijk net zo belangrijk als het innerlijke:
Zo heeft de natuur het bedoeld en dat is zoals
leven voelt.

In balans is het altijd al geweest en zo zal het altijd blijven,
Dat gaan we ondervinden aan den lijven...

... Liefde die onbereikbaar word gehouden... ...


Zie ook: https://www.facebook.com/2709862651DOMINATOR/

Schrijver: Pascal Leon Breugem
22 september 2021


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 84

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)