Alle inzendingen over ouders

nergens nog vreugde: als hij haar ziet is het al avond. als zij hem ziet herkent zij hem niet. dat zij toch niet heeft te klagen, dat zij woont in mooie kamers. zij kijkt niet op wanneer hij liegt, zij is vergeten dat bij het vuilnis van de dag soms zilver wordt gevonden. of sleutels en een jas. oud brood dat zij in water weekt…

zo vaak hebben wij naast onze bedden gestaan luisterend naar stemmen vol venijn en bij het licht van de maan droegen wij hen op onze schouders wij leken kinderen zonder ouders die niet spraken over pijn…

waar wateren zich voegen lijken oevers op elkaar gaan tranen naar zee als vogels over dunne huizen vliegen, wuiven wolken schrilheid weg met regen en wind ruimt het vuur, rest de warmte van het tastbare woord om elke ochtend dezelfde dingen te doen, het water te koken, dagen te lengen…

‘Ons zijvertrek is alree door de zonne verguld, Hier zijn we nog zacht in schemer en schaduw gehuld, Mijn zoontje rust in zijner wiege zo stil, Dat ik het lieveke liefst nog niet wekken wil. Vandaag is mijn dromerke jarig. Een keurig tooitje Omgeve en siere mooi zijn schommelend kooitje. Bij zijne ontwaken zal met de geurende rozen Om…

Ik denk ik moet hem vragen... Ik denk ik moet hem vragen hoe mijn kinderjaren waren hoe ik geboren werd in 't ouderhuis hoe mijn moeder mij gedragen heeft de maanden voor mijn eerste schreeuw de ruimten vulde van hun thuis. Ik denk ik moet hem vragen wie zijn ouders waren hoe mijn moeder mij beminde hoe zij 't harde leven droeg hoe haar…

Wat ik nog van je heb is het gehoorapparaat en de leesbril je kan ze altijd komen halen wat ik ook nog van je heb zijn je gedachten die zijn inmiddels met mij vergroeid zodanig dat ik bijna jou ben die ouwe zeur, maar vooral geduldig in het aanhoren van mijn falen.…

Wanneer de moeders eindelijk slapen verflauwt de onlust van de zonen. Zij leven op en wrijven zich de handen: de nacht is pas begonnen. Het uur van misdaden en dromen heeft reeds geslagen. De straten zijn vol levensgrote meisjes, ontvoeringen en drinkgelagen. De zoon verlaat het huis, treedt als een zon naar buiten in de sneeuw van het…

Dit is haar strijkbout, zonder lampje, het snoer bekleed met grijze stof die over twintig centimeter rafelt: daar liggen draadjes bloot, gebarsten plastic, bruin en geel. De strijkbout in haar rechterhand, de onderzijde naar zich toe alsof ze in de spiegel kijkt en dan haar bolletjes van spuug die dansen op het hete ijzer. Ze legt een…

Is puur Altijd puur? Ik heb smaken vergeleken Daarbij is vaak gebleken Het smaakt vaak zuur. Om, over al die troep maar te zwijgen Die je nauwelijks door je strot kunt krijgen.…

Maar langer nog dan levenslang hebben hun kinderen. Hoor ze tieren naar de wolken, zie ze schrijven met verbeten smoel: verzen waar het bloed in woelt. Ouders hebben het gemakkelijk. Ze gaan dood. Dan is het op. Wij gaan verder. Zullen onze wonden likken, wees zijn, onze afkomst eerst verloochenen en dan weer machteloos omarmen, schrijven…

zij zwaaide haar scepter over onze jeugd soms was er vreugde maar die sloeg zij even hard weer neer als dat zij opgekomen was wij waren kinderen zonder keus geloofden niet in sprookjes wel in een boze moeder die prinsesjes angst aanjoeg en zich gedroeg als de heks onze appels waren zuur en de prijs was veel te duur wij lossen…

Geruisloos treed ik naderbij, als een bediende Jij kijkt mij aan, herkent, een zacht gepiep Ik zie ontluistering, en lijden, en al dit onverdiende Ik houd zacht je hand en vervloek wat ik denk in 't geniep Wat Kerk en Staat verboden heeft omdat Hij jou schiep Dan een beeld, een lach, een krachtige jonge vrouw Zij gaf mij het leven, uit haar…

Mijn vader kreeg twee dochters, mijn kleine zus en ik. Wij konden heel goed drammen, zodat wij òns zin kregen, dan werd 't tijd voor kinderen voor kinderen, ergens halverwege. Luidkeels vanaf onze plek Schalde dan door de auto "hahaha je vader, ja je vader die is gek."…

Het is nacht geworden. Ik zie het huis waar ik ben opgegroeid. Weer hoor ik het knarsen van het grind. Opnieuw hoor ik de stem van vader. Zijn meningen en zijn beter weten. De noodzaak van de zoon, om zich met hem te kunnen meten. Ik voel het gemis van broers en zussen. De onmogelijkheid om met hem te praten. Ik zie moeder naar zijn ogen…

we wandelden door het bos ik, aan de hand van mijn vader tot de schemer van bomen schimmen maakte dan lijken alle paden op elkaar staat de auto bij elk dwaallicht 'een stukje rechtdoor en dan links, nog even, we zijn er zo' de dood van blinde wegen ging geduldig aan ons voorbij de zondag is al lang in een zachte doek gewikkeld…

mijn moeder bestond uit seizoenen alleen in de zomer had ik haar lief dan was zij lichter dan de wind vrolijk als een kind rennend op blote voeten in de herfst was zij vallend blad dan raapte ik haar op en sloeg de aarde van haar schouders dekte haar toe in het grote bed tijdens winterdagen sliep zij maan en zonlicht gingen aan haar…

Kijk, zeg ik en wijs naar de open plek wij tussen de bomen Twee eekhoorns spelen met zonlicht overgoten jij fluistert niet want de koude zal komen jouw hart klopt zichtbaar in hun kelen…

Nooit heb ik nog die rust gevoeld, die warmte, die geborgenheid die jij mij gaf, mijn moederke. Nooit nog, als in mijn kindertijd. Nee, nooit als in mijn kindertijd. Jij was mijn troost, mijn toeverlaat als heel de wereld donker leek. Jij was het die bij koorts en pijn geen stonde van mijn zijde week. Nee, niet van mijne zijde week. Jij…

Mijn moeder is nog altijd aan zee bij een frisse zon en een tintelend windje Genoeg stilte om haar weer te horen Ze is hier niet geboren maar hoort hier wel Ze ziet me niet ze ziet me wel…

De stad van toen is weg Nog wel haar schaduw in een oud gebouw en in de luwte van de bomen Goed dat je toch niet bent gekomen want de toegang tot de stad van toen is moeizaam zonder jullie dromen En toch kijk en loop je nu met mij En stuur je bijbelteksten die me zeggen We zien elkaar weer terug Je bent weer bij me in verhalen Over heksen…

Wie zijn kind zonder begeleiding Van huis naar school en terug laat gaan Misdraagt zich zeer als ouder Kan de verantwoordelijkheid niet aan. Maar het kind dat mag buiten spelen Vrijelijk, in weer en wind Wordt in vakliteratuur vaak omschreven Als het zoveelste ‘scharrelkind’.…

op het acaciaroze laken het kleine onbereikbare eiland ver verwijderd van de grauwe wereld ligt het kind in de armen van haar moeder hun warme gezichten dicht zo dicht bij elkaar voor altijd verbonden in pure onuitsprekelijke tederheid…

Je tijd van sterven naderde en ik was op drift en verward, het sleuteltje van mijn fietsslot brak af en ik belde aan bij een wildvreemde vrouw voor een nijptang, die ze me graag gaf. Toch lukte het me niet om in korte tijd de staaldraden door te knijpen. Ik stapte op de trein en twee uur later zat ik naast je, lieve papa, terwijl je met…

Zij gaf mij het leven zij gaf mij te drinken en te eten zij was mijn eerste houvast zij gaf mij liefde, dat kon ik toen nog niet weten Onvoorwaardelijk was zij er voor mij zonder haar geen leven ze leerde mij praten en lopen we hebben veel om elkaar gegeven In goede en minder goede tijden bleef ze altijd positief ze stimuleerde mij in…

Als je moeder gaat dementeren kinds wordt weer kind wordt zorg dan dat het jouw kind wordt wordt de moeder van je moeder een goede grote zorgzame moeder: "een grootmoeder" Je moeder zal dan haar eigen moeder ervaren die haar baarde haar het leven gaf haar weer wil ontvangen Nader tot haar Benader je moeder nader haar dan komt…

ik weet nog waar het was zo ongeveer, een plek van bomen, schaduwen, het bos en de onvindbare auto het was aan vertrouwde hand op weg naar een verleden voorbij de bocht, de splitsing van wat komen zou, ver weg leek onze tijd zo onbeweeglijk als druppels van het ogenblik - nu de hemel in de avond valt ben ik net zo oud als jij toen…

We eten rijst hier, 't lijkt wel vermicelli. Geen vlees. Je ziet, nog altijd principieel! We doen vanuit de kibboets reuze veel: eergister heb ik met een knul uit Delhi een urenlange rit op een kameel gemaakt naar woeste oorden in de valley met oude tempels, echt heel cultureel. Nou stop ik weer, tot schrijfs en kusjes, ................…

Ik denk aan 't goede, dat de Vader Mij in mijn goede moeder gaf, En 'k strooi, als cijns van dankb're hulde, Nog vaak mijn bloemkens op haar graf. Iets enigs is er in de liefde, Waarmee een moederhart bemint, - Een trouw, een zorg, een warmte, een teerheid, Die ge ééns - die niemand tweemaal - vindt. Gij kunt de vriend uws vaders worden;…

(voor mijn vader) Ik heb je genen geërfd en daardoor dicht ik als een tijger, ik heb je waarden in mijn ziel gekerfd en daarom is het dat ik onwaarheid weiger. Ik heb je wekelijkse preken geïnhaleerd, alsof mijn leven er van af hing, natuurlijk waren jouw opvattingen verkeerd, omdat je geloofskring enkel floreerde bij pingping. Maar je…

(voor mijn vader) De klok probeerde de angst weg te tikken, terwijl de huisarts de voorbereidingen maakte en ik vol verdriet naar je rechterarm keek. Ik dacht aan al onze belevenissen samen, aan de doldwaze ervaringen tijdens vakanties en onze diepzinnige gesprekken na kerkdiensten, terwijl we smulden van marsepein gebakjes. Ik dacht vooral…