Alle inzendingen over vrouwen

Alle roekoemeisjes van vanavond alle toedoemeisjes van vannacht wat zeggen we daar nu wel van? Niets. We laten ze maar zitten maar zitten maar liggen maar slapen maar dromen van jajaja.…

Van maneschijn is nog geen sprake we wandelen samen door een rozentuin de geur en kleur als wonderbaarlijk Hier neem je niet de benen noch de wijk Hier blijf je dralen dwalen door een hof Hof van Heden.…

We hebben alleen nog maar een fotootje van het autootje nog in zwart-wit Het was een autootje met pit maar pet:de koeling De zomerdag deed ons smelten de wind niet meer dan bries De rook uit de uitlaat van onze voorganger stinkend vies Plots begon ons autootje te roken kon voor noch achteruit Zelfs de slinger kon 'm…

ik zie ze lopen van 's morgens laat tot 's avonds vroeg zich voorttrekkend door de uitverkoop met tassen vol van " Nooit Genoeg "…

De condensdruppel van je glas Viel op je gezonnebruinde been Het was alsof ik las Dat de zon alleen hier scheen Je hand liet hem begaan Glinsterend in de zon Ik bleef naast je staan Genietend dat dit kon…

Vrouwen uit een heroïsch verleden vervulden soms meer daadkracht dan de vertegenwoordigers van de andere sekse deden. Zo was er aan het begin van de tachtig jarige oorlog een vrouw heel voornaam, die niet langer gaarne het garnizoens kasteel Vredenburg in Utrecht zag staan. Trijn van Leemput was haar naam, een brouwersvrouw die heldhaftig heel…

"Ja maar hetero-mannen moeten werken die moeten de centjes verdienen hebben maar een dag vrij voor het vlees en dan vraagt men zich nog af 'Wie is die man die.., wat doet die man toch' Nou die man die doet z'n best meer dan z'n best maar oh die vrouwen die vrouwen zijn zo onverzadigbaar!"…

Ik voel je soms draaien in je slaap Niet naast me nee, Maar wel vlakbij. Ik neem je zorgen weg, Wanneer je bij me kruipt. Ik zoen je, terwijl je slaapt. Je zoekt de deken En mij. Je zoent me, terwijl je slaapt Jij Mij…

Je handen zacht Je ogen sprankelen Vroeg in de nacht Mij aan het wankelen Je prachtige figuur Je mooie lach Ons stiekem avontuur Waarin dit mag…

Het vrouwelijke icoon in de reclame bepaalt een maatschappelijk beeld. Hun zorgzame glimlach op een verpakking is een waarde die met onze zinnen speelt. Doorpolderd met een mysterieuze glimlach wordt door een Zeeuws meisje liefdevolle zuinigheid uitgestraald, die zo even voor haar margarine geen cent te veel heeft betaald. Of de verpleegster…

Nu je weer leeft in deze tijd, Ben ik een vleugje vakantie kwijt. Drie weken waren we tijdzonetrouw, Even ontsnappen samen met jou. Nu weer samen in dezelfde dag, Voel je alsof ik je gisteren zag.…

Olga de Haas hield van dansen. Olga was gracieus. Olga leefde voor haar passie; die danste op diëten met weinig keus. Een ballerina leeft voor haar balletten; heeft geen plaats voor extra lichaamsvetten. En zo danste Olga's korte leven op de passen van het immer angstig gegeven, dat een dikke ballerina nimmer voor de hoofdrol wordt gevraagd…

Wist je dat In deze stad Een man (Een grote dan) Bij de Turk wacht (En aan jou dacht) 'Uw Kapsalon is klaar' En ik dacht Aan jou haar…

Ben jij daar aan de andere kant Van de wereld Toch dichtbij Maar relatief ver weg Of is de afstand steeds te groot En kan alleen Een aanraking Het gevoel overbruggen Ik denk aan jou Prachtig mooi Als de zonnestralen In de ochtend De rust en de eenvoud Puur en verwarmend Natuurwonderlijk Echt…

hoe doelloos mijn reiken was zag ik niet als kind er waren dagen dat ik had kunnen beseffen misschien was ik blind of dom waarom dan al die jaren nog proberen ik had toch moeten leren van vruchteloze momenten de pijn van het niet krijgen de kilte van het zwijgen maar nee ik waagde iedere dag opnieuw en de teleurstelling…

het jurkje waait wat op moedervlek siert haar linkerdijbeen opvallend fraaie, slanke, lange benen nog niet door de zon gekleurd groot contrast met de vuurrode nagels van de tenen staat stil om zich heen te kijken hand beschermend boven haar ogen haar blik zweeft over het strand zwaait opeens enthousiast en glimlachte even tegen mij daarna…

Huiver voor mijn schrijvend zwaard dat hier heerst met ijzeren wil. Nobel zwaait zij woorden op papier, snijdt de klanken uit uw ziel. Om in emoties rond te dwalen op zoek naar een moedig hart. Dat de queste kan verstaan en de stilte die hier viel.…

Ze sieren sieren het kale hout niet veel meer dan grillige staken winter met met z'n nurkse nukken .....overleefd Ze sieren de staken als bij 'n modepop .......oorhangers die Hazelaar heet hebben nog geen weet geen flauwe notie van de komst van voorjaar LENTE........…

Eens per jaar is ’t feest voor de man dan werpt de zon haar zalige stralen Op alle plekjes, waar ze ‘t maar kan zelfs op blote benen willen zij dalen Blote benen, nog van de winter wit schreeuwen als het ware om de zon Zonnestralen zalig door die roksplit zijn voor blote beentjes als bonbon Weg met de lange broek zeggen zij, schone meisjes…

Het is de kalmerende stem van zee die wij aanhoren Een stem die ons vrouwen doet bekoren Wij zwijgen soms stil voeren ons intiem gesprek Ons huilen weleens verloren in de bariton ...van vloed Waarin meer te horen dan spreken Voelt aan als tweede huid een mantel warme deken Aan zee waait bij tijd en wijle…

Zijn wij te nuchter om te kerken? De godshuizen van stemmen stil verstard in het bewegen Zijn wij meer 'aan de slag' 'meer van het werken'? Heeft Hij ons om die reden in het Aards Paradijs gezet? Om ons te stalen ons te sterken wat van leven.... overleven maakt? Dat het mij met deze vragen in mijn hart raakt Als…

Jawel jawel, je ziet het snel vrouwendag vandaag maar besef wel dat internationaal gezien slechts weinig vrouwen zullen zien dat morgen gewoon weer morgen is met alle gewone dingen, oh niks mis, maar internationaal bekeken worden alle vrouwen weer gewoon zonder internationale wensen vrouwen die 364 dagen gewone vrouwen zijn, zonder scrupules…

Wacht... wacht nog even op een teken van leven Wacht... op lente aan twijg van boom en struik Wacht... op knoppen ze komen plots ....onverwacht Wacht... op zon die kiekeboe speelt ons toelacht zoals moeders naar hun kind.…

In mij huist een vrouw, een krijger, strijder, een bloeddorstige prinses. Zij trok mij aan als camouflage, en wacht op haar moment. Intussen oefent zij zwaard- en vechttechnieken, en rent door het woud van oog om oog, waar zij haar messen slijpt met tegenspraak en heerst met brute kracht. Niemand zag haar ooit want ze beweegt…

ik zie haar wekelijks in de supermarkt vriendelijk zit ze dagelijks achter de kassa glimlacht steeds naar mij gewis haar bruine ogen stralen terwijl soms een rode blos op haar wangen verschijnt donkerblonde haren vallen speels over haar schouders als ze zich elegant beweegt fraaie slanke handen met groene nagels reiken mij…

Geen vrouw kan mij nog opwinden, versieren, inpalmen, buit maken, week maken onder zonnige linden of mij als kokosnoot kraken. Mijn libido is onder het vriespunt gedaald en versiertrucs doorzie ik, zelfs de meest geniale verkoopstunt weerleg ik met mijn rikketik. God is mij eindelijk te hulp gekomen en de vrouwelijke poespas faalt, het…

Lange benen, wiegende borsten, en strakke billen zeggen me niets. Toch fantaseer ik graag over vrouwen. Niet over problemen of winterblues. Wel over of ze lekker kunnen koken. En of ze wel lief zijn voor de poes. Ben ik ter dagen zat geworden? Natuurlijk wel en ook weer niet! Natuurlijk zie ik graag een mooie meid. Maar meer nog hou ik…

Bij haar volle verstand besloot zij met enige hulp van een man moeder te worden van een kind en zij kon het wel alleen af. Een vent wordt een storend element dat de baas wil spelen in de tent Zo blijft zij meester in het huis groeit zij steeds meer uit tot thuis…

volgens mij leef ik met vier beren in huis alles wat zij een beetje kwijt willen gooien ze neer ik als opperzeug loop maar te ruimen dan opeens ben ik het zat schreeuw zo'n beetje alles eruit wat mij dwars zit kijken me allemaal verschrikt aan verschieten van wit naar rood beginnen te rennen met koffie en krant moet me niet zo druk maken…

Ik breng in mijn herinnering uit dank dat beeld van herkenning, waarin wat goed was de werkelijkheid nimmer ontsierde. Dat wat vlees en bloed was ondanks de wreedheid van de tijd. Ik breng in mijn herinnering een foto zonder woordenklank. Ik breng in mijn herinnering uit dank de plaatsen van een ongewenste bestemming, waarin emoties als zwarte…