Alle inzendingen over haiku

de eenvoud lijkt goed blinkend wit spreekt zijn gewaad buona sera zegen de onschuldigen in opgeheven blikken…

Luid schreeuwende gedachten doelloos dwalen ze door de mist heen zoekend…

Vertrekkende vlucht Een groep ganzen in v-vorm Vee staat nog op stal…

herken ik jouw stem in die ijzige stilte onderhuids protest…

Een vreemde wellicht een vriend, die je nog niet kent Een vriend schaars geluk…

zie je, ik hou van je ik leg een vers neer van Gorter en wens luidop het minnekozen * 'n golfje op mijn wang waai me zonder schroom naar de ruimte van de zee opdat ik kan zien * aan de rand in een vuistvol licht richt een vlinder zijn vleugels net boven de dood * vaas voor het vensterglas gevoelt een roos de lente en…

Twee dagen lente daarna is het weer winter: mensen krijgen griep!…

eindelijk weer eens het gekraak van scheermesjes onder de voeten…

een dag en dan weer een dag wacht ik op warm weer roepende vogels…

lente kom ik verlang naar je als de zomer…

op een gegeven moment ga je gewoon dood al is het lente…

explosie van zijn leven geven beleven heerlijk vijftig zijn…

huiselijk geluk met jou in onze strandtent overal musjes…

geen vogel gehoord in al die zon weten ze dat de lente wacht…

ik aanschouw de zee met fijngeknepen ogen in het felle licht…

Witte deken wijkt voor kleurig bloementapijt De natuur ontwaakt…

vaak weet je de kleur van ogen niet maar nu wel want het is lente…

Schering in overmaat, we kunnen niet ontkomen, deel van een klucht. Van hun loof ontdaan, stammen die er niet meer staan, ben ik de tel kwijt. Wij komen van ver, om weinig te begrijpen, we blijven op zicht. Op alle kleuren bloed, ligt de zon uit te rijpen, om je te verbijten. Geloof in zomers, elders valt weer de winter in…

puppy aan het strand vrolijk op jacht naar zijn bal mooi, zo'n zeehondje…

zuur en guur en toch nesteldrang en nesteldroom van boom tot boom…

Ja ik blijf erbij wat een pracht van een appel en zoals gezegd…

zoals een vogel onderkent beginnend licht en zingen gaat zo op het eerste teken hoop ik licht te spreken…

die spreeuwen maken zich ongrijpbaar maken massa macht…

in de stille tuin klinkt op bruine stapstenen geklos van klompen…

ik denk aan jouw tijd mijn gebroken hart opent herinneringen (voor Thea)…

stoomfluiten klinken daarbinnen herinnering er geurt nostalgie meegenomen door vroeger komt hij pas later terug…

Een dirigent met het figuur van een bisschop hobo een lady…

met natte ogen verwonderd tussen beuken ze staan er voor mij…

vandaag doe ik niets vredig en zwijgzaam kijk ik zwaardlelies open…

de man bekijkt sip zijn omgeploegde tuintje de mol ziet het niet…