Zonbeschenen, (Haiku’s)
Zee kun je horen
handen voor beide oren
in kokkels bij zee.
Hond, die onzin blaft
tegen ontvreemde manen,
gingen hem voorbij.
Zonbeschenen steen,
heet zonder af te koelen,
zijn wij, in het nu.
Boot, die het land verlaat,
zon die op de toppen schijnt,
gevlucht zonder doel.
IJverige mier
die met dode vliegen sjouwt
wordt een centaur.
Naast mijn schouder loopt
een vriend die niet meer bestaat,
straks word ik ouder.
Ganzen in vijvers,
wat kunnen ze foeteren,
bemoederen kroos.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 31 december 2010
Geplaatst in de categorie: haiku