Alle inzendingen over algemeen

Toen die keer dat ik in de bus in gesprek raakte met de stilte ze zei natuurlijk niets en ik dus ook dat was nog eens iets anders een gesprek dat bestond uit luisteren alleen.…

Deze morgen was heel rein van vorst Niet vermoeid van leed van leven En ziet 't maagdelijke buiten 't Kwam onze ogen bij de wilgen weer tegen. Met een stem van lichte sneeuw Ontsnapte zelf een geeuw. Die het moment van nog even nadromen drijft Een gedachte in de juiste baan beschrijft. Wat is in leven ooit verzwegen Kunnen deze woorden…

Deze voorbije levensfase sluit onze liefde achter deuren van een oogverblindende oase liggend in levensechte kleuren dat jij mijn diepste wond zacht streelde maakt mijn gestolen hart verlegen dank zij jouw innerlijke weelde zijn wij voorgoed aan tijd ontstegen.…

in een sprankelende waas halverwege de horizon lijken shepen slechts speelgoedbootjes nachtstilte zeilt onder een gouden maan sterren slapen glanzend in een holte boven zee mijn hart van koraal echo't de golven hartstochtelijk als een kleurboek van dromen…

Zoals er komt steeds een nieuwe dag zo zal hij ook weer gaan. Ik tel de uren dat ze voorbij gaan en de avond weer valt. Plooi ze voor de nacht strijk ze dan glad voor weer een nieuwe dag.…

En het mist zo door de dag heen denk ik naar buiten kijkend, Het is windstil zelfs de bloesem van humor ontluikt niet Is de dag traag te droef om te stralen waar is de zon, Zijn de uren minuten niets dan een schaduw. Een bed en een tafel zonder gezelschap? Dit beeld binnenstebuiten geeft duizenden cirkels Werelden om in te wonen of even in…

soms moet je terug naar de waanzin om te begrijpen dat het klaar ligt ergens op een plank vol met stof draag mij opnieuw door het duister luister het komt en pakt het neemt en lacht hard en koud muren oud stenen bloot het licht blauw tapijt rood…

vele ochtenden verspoelt hij het gruis van de vorige dag er zijn momenten dat hij zichzelf betrapt, hardop lacht ‘koffiekop sijpelt’ de stemmen, dromen ‘gebruik hen, luister naar hun razen’ vele ochtenden is niets hem dierbaarder dan de randen van het bad hij stapelt er boeken en klokhuizen sterven er is een asbak, een viltstift…

Die lei, die moet vandaag nog schoon. Ik boen, ik schrob, ik schuur, ik sop. Ik zit niet bij de pakken neer. Ik pak ze uit. Ik berg ze op. De stallen worden uitgemest. Ik stoom me warm. Ik was me koud. Het sist, het schuimt, het reinigt, ruimt. Op alle slakken leg ik zout. Ik heb mijn straatje schoongeveegd. Alleen die beerput staart me…

Ik hoorde gisteren de musjes tjilpen en fluiten Als een koor van wel duizend houten luiten. Het liefst hadden ze hun lof wijds verspreid Wellicht zich zelf op een feest voorbereid Ik zag elders kinderen en hun dansende lokken Een lucht vol sneeuw maar toch geen vlokken. Zag merels en weet ze gaan straks ook zingen Het zijn als gewoonlijk de…

Vanuit de kant waar de mens opzij gelegd wordt waar het licht liggen is flinterdun geplooid het oor hangend aan het firmanent van het plat, het oog weerkaatst het schouwtoneel al dat glinstert ligbankgewijs het flikkert allemaal binnenkamers tot in de donkere krochten van mijn schedel waar de inspiratieloosheid heerst de mens zittend van…

Mierzoet bijna als gesponnen suiker, rijgen woorden zich aaneen tot gedicht. De boodschap duidelijk voor de gebruiker, met z'n dromen als een wankel evenwicht. Slechts de lezer doorziet de tekst, bedacht en geschreven door de dichter, door dromen, drank en méér heel relaxed. En buiten kleurt de nacht al wat lichter. Maar wie het gedicht…

tegemoet bij een zomerse zefier roept de verbeelding ahoi, schip ahoi op de pier meeuwentirannie in de straten spraakgebrek sans gêne geld vervloeit in held ruimschoots wolkendraken in beton in overvloed maskers van verkrotting ensor verliest het licht op zijn blazoen vloekt vernieuwend op het bal ‘du rat mort’ er zitten pissers…

Toen de deur kreunend de inbreuk aankondigde en de koude wind even de warmte kon verdrijven. Toen was de stilte voorgoed verstoord door de onhoorbaar schreeuwende angst van het vergankelijke lichaam. En als de aarde de kleuren heeft uitgedaan om een bad te nemen in zwart en grijs gaan de dagen een verbond aan met de nacht en zal het een vroege…

Als 'het weer' niet zou bestaan, waarmee zou 'n gesprek dan beginnen? Om een eenvoudig praatje te slaan zou men iets anders moeten verzinnen. Welk thema, welke belangen zouden dit onderwerp vervangen? Misschien sta j'ervan perplex, maar 't is niet liefde, en ook niet seks. Door 't weer' wordt vaak het 'ijs' gebroken bij de meest…

In stuivend zand ver overzee zullen wij een rustplaats vinden voor ons geteisterd tweelinghart De wind neemt onze parels mee om ze tot een snoer te binden rond de oesters van de smart Ik krijg antwoord op de vragen over al wat ik niet wist nu jouw wijsheid is bezonken Aan het einde onzer dagen zijn wij als nagels in een kist onwrikbaar…

Nooit gedacht dat ik mijn rust zou vinden, Dat de nacht zou plaatsmaken voor de dag. Nooit gedacht dat ik het ooit toe zou geven: Dat ik liefde voel, dat ik liefde voel voor jou. Nooit gedacht dat ik me durfde te binden, Dat de tranen plaats maken voor een lach. En uiteindelijk kom ik dan weer tot leven En kleurt de donkere lucht dan weer blauw…

schone eenzaamheid waterruimte die het al omvat grijzende adem blauw getinte zee in zilverlamee vlakke zachte golven van winden ontdolven luchtende ruimte oogstrelende zichter zoute geur berichten ploegen watergolven aarde bewegingen rollend verglijdt de strijd in ontheemde tijd horizonten water voelend reinigende…

gaat het goed vraag je en ik weet even niet wat ik zeggen moet verstoord antwoord ik natuurlijk, lief natuurlijk gaat het goed maar eigenlijk weet ik niet wat ik je anders zeggen moet lief, veel liever vraag je me naar mijn pijn en mijn verdriet alleen dan weet je het antwoord niet......…

er waait wind van hier tot ginder een zucht van tijd niet meer of minder een vleugje zijn in eeuwigheid... er waait een briesje in mijn hoofd die mijn gedachten zal verfrissen een einde maakt aan 't ongewisse dat deel uitmaakt van mijn bestaan…

Even niets, heel eventjes geen gedoe, Ik sluit de gordijnen nu en sluit me af. Even geen geklaag en ook geen gepraat, Ik heb geen zin om oplossingen te geven. Ik doof het licht en sluit mijn ogen toe, Niet dat ik nooit iets om de anderen gaf, Maar ik droom weg, het is al bijna laat, Laat me nu maar, laat me nu maar even. Zet je bagage maar…

Kom liefste, dans met mij de tango van weleer nu de bandoneon weerklinkt weemoedig maar hartstochtelijk de tonen zingt van ons gevoel toe, leidt me weer dicht in je armen naar dat ritme nog één keer voor de muziek zwijgt en jouw schaduwbeeld vertraagt vervaagt verdwijnt…

De tafel is gedekt met een gesteven laken damast - zo lijkt het - aan de glans te zien ik serveer een schamel maal droog brood gekookte rijst een rotte appel pindakaas mijn gasten smullen van de culinaire kunst en jubelen mij maanden later nog hun verrukking na…

daar waar de branding buldert de wind loeit de golven kletsen op het zand het schuim waait over het strand waar de wolken vliegensvlug veranderen in staalblauwe luchtdromen daar is mijn oog en hart beland in het schuim van de woeste baren de eeuwig durende verandering ontwaarde in alle vrijheid en onveranderlijke eenheid zeemijlen…

De liefste handen dragen mij naar mijn geboortegrond ik zoek de moeder aan mij zij die Spaans met mij verstond als kind beland in Nederland vanuit een vrije val de kleur van mijn familieband verbleekt in Nijverdal op afstand van de moederschoot begint mijn levenspad het kind omhelst vers boerenbrood en praat onmeunig plat…

laat de zeewind zachtjes waaien want ik zou wel eens willen horen wat zij allemaal te vertellen heeft als ik straks slapen ga laat dan de manestralen zachtjes op mijn ramen tikken want ook haar verhalen wil ik horen zodat ik straks in alle stilte hun woorden beschrijven kan mooi als blauwe lucht en vol van maneshijn…

Kijk, hier zie je me schrijven en dit zijn de woorden waarmee ik dit schrijf de woorden die ik geleerd heb ik ken ze, heb ze al vaker gebruikt kijk, hier heb ik woorden gevonden voor mijn nieuwste gedachte en hier wil ik juist weer iets zeggen waar geen woorden voor zijn.…

Voor paronomasie, anagram, palindroom Terra vota jota jota mat miezer en mot moeilijke rondelen, sonnetten en kreeftdichten. Richt er tuinhuisjes voor op dan geniet de elite, laat het letters sneeuwen, geniet van het gestuif. Bouw huizen voor fonetische spelling; alliteratie appartementen voor willekeurige letterverplaatsingen flats voor…

Ach, alle gewezen schonen in den lande hoe zeer heb ik u toch begeerd en heeft mij dat hertze bezeerd daar ik door mijn hogere leeftijd strandde mocht u mij dan helaas geen favoriet noemen en had gij dan niet even oog voor mij thans zijt gij te laat, ’t is voorbij, kan ik mij slechts in enige ervaring roemen. Doch daar mijn levensdagen steeds…

Woorden hadden ze gehad en wat geruzied en zijn woorden waren welgekozen zijn standpunt onderbouwd en overtuigd van zijn gelijk was hij geweest haar woorden daarentegen vond hij zwakgekozen en haar standpunt wankel. Het was dus pas veel later toen hij mij verklaarde dat zijn woorden vooral vele malen woorder waren dan de hare.…