Alle inzendingen over religie

Gij die vuur en liefde zijt, doe de harten branden; mensen van hun vrees bevrijdt, open hart en handen. Gij die als een stille gloed in de ziel wilt vonken, waar de hoop ons zingen doet want door U geschonken. Adem Gods die suist heel zacht, teder mededogen als een moeder die ons wacht, over leed gebogen. Adem Gods die krachtig blaast…

Ik kom omhoog uit het levende water en klim op de kant De zon der gerechtigheid warmt met zijn stralen mijn nieuwe hart En hij die mij trekt schenkt 't zuiverste bloed op de offerschaal De heavenly hound brengt mij dichterbij ons bruidsmaal staat klaar…

In dit eeuwenoude huis eventjes naar binnen lopen, even voelen: "hier ben 'k thuis" en opnieuw weer stil gaan hopen. In de zee van vele lichtjes zelf ook eentje branden doen, stilte proeven, rust en vrede, even weten, net als toen: dat de Zoete Moeder luistert, dat de meimaand vreugde biedt, dat ook andere mensen lijden maar dat ook veel…

Er is geen dag te lang geen nacht is pikzwart op geen weg ben ik bang nooit voel ik mij verward want U bent altijd bij mij. Toch zijn er van die dagen dan ben ik echt niets waard mijn hoofd zit dan vol vragen die voor deze dag zijn bewaard toch blijft U ook nu aan mijn zij. Wat er in de toekomst ook gebeurt ik voel in mijn hart dat U…

Ik weet niet waar ik Uw verrijzenis het best kan vieren: bij wierookgeur of bij de appelaar zo vol met bloesems die zijn takken sieren; ik weet alleen maar dat ik dankbaar ben, want ieder lied en elke zonnestraal die nu heel even tussen regenvlagen licht komt brengen, ze zijn een teken van het nieuwe leven dat sinds Uw dood ik als verrijzen…

ik sta in het vuur dat door God is ontstoken vandaag is 'n heel nieuwe tijd aangebroken mijn doorns en distels verbranden als gras van de duisternis in mij rest enkel wat as nu wetteloosheid de geest heeft gegeven ontvang ik de vonk van goddelijk leven vurige liefde ontvlamt in mijn hart gehuld in genade begint mijn nieuwe start…

duizenden voeten lopen over kasseien van Brugge stilaan wachten zij tot de bloedprocessie nadert gelovigen zien eeuwen lang het verhaal van een ridder op kruistocht met heilig reliek zijn briesend paard stapt vendelzwaaiers, potsenmakers afgevaardigden van gilden trekken plechtig voorbij met hun embleem op banieren…

Dit is eene bescryvinge van het leven der vromen, ende eene aenvvysinge van haere gelucsalicheyt: also den onvromen ende godloosen alle ongeluc vvort toegeseyt. 1. Die niet en treed't inder god'loosen raet, Oft op den wech der sondaers niet en staet Noch op den stoel der spotters is geseten, 2. Maer heeft zijn lust in s'Heeren Wet te weten…

Ons leven heeft altijd bescherming door het schouderklopje van God. Het zorgt voor een vuur van Licht dat klopje van Hem, onze Koning. Een mens krijgt dat klopje van God meteen bij zijn geboorte mee op de reis door zijn of haar leven en geloof speelt daarin geen rol, het is ons lot. We gaan nu niet alleen door het leven God geeft ons ook…

neem van mij aan niets is voor niets of het deugt ergens voor ik zong voor het eerst van mijn leven mee in een kerkkoor laat los klonk vol uit mijn borst wat ons zondaars het leven daaglijks zwaar maakt almachtige smeken wij verlicht ons zodat wij u dankend zweven in kleine deeltjes wij denken van eendendons ongeveer in dien trant…

Vlieg op de vleugels van het geloof ga mee in de vlucht met de aartsvaderen die meeleven in levens met open harten. Zij brengen het Licht in een donker deel van het leven en zorgen voor hoop en geluk doordat hun handen onze handen aanraken. Zo worden wij verbonden met de Schepper. Je hoeft de handen niet ver uit te strekken God heeft je…

Ik weet de woorden niet, maar sprankels licht vielen die dag heel diep in onze zielen. Het was alsof we plots weer wilden knielen toen ons ontsloten werd een vergezicht. Het lijden had de luiken van ons hart zó dicht gedaan dat er geen hoop meer woonde en niets had nog geteld, niets wat nog loonde toen Hij gebroken werd en ons in smart…

Eens komt er een moment dat het te laat is om te vragen of er nog geloof in jouw leven aanwezig is, dat moment is dan voorbij gegleden zonder dat er één woord over het geloof in God is gesproken. Vaak weet je dat het goed zit met het geloof in dat leven, want dan zie je gewoon aan iemand geluidloos zegt men: ik geloof in…

Wat heeft het voor waarde - zijn gezwoeg onder de zon? Wij doen ons tegoed aan 't werk dat zijn hand begon. Hij werkt op de aarde tot aan zijn dood. Zijn lichaam, zijn bloed wordt ons wijn en ons brood.…

De dominee De priester De imam Prediken voor eigen kerk Liefde lijkt ver weg Stammen strijden voor stemmen Religie, ja en amen Het leven is hard…

wanneer twee rivieren één worden en later weer zelfstandig verder gaan blijft er altijd een beetje water van de een in de ander staan het leven draagt altijd verder in hem/haar die is en hem/haar die was ook voorbij de horizon, dat einde, dat, naar blijkt, doorzichtig is als glas in het boek 'eindeloos bewustzijn' zet Pim van Lommel zijn…

zou me blij moeten voelen maar dwingen is niet vrij zo bedoelt de doodgewaande wanneer ik even de oude eik raak waarachter ik mij verschuil het winters wit weer aan mijn zij in de dageraad met een waas over de vijver gespreid zoals de doffe echo van Pasen die de leegte in mijn hart verraadt stil ben ik na gister: is dat nu de…

Het tere roze van de bloesem dekt nog niet al mijn verlangen maar ik wil niet blijven hangen bij wat achter ligt, bij de pijn en dood en stilte maar 'k mag leven omdat Gij leeft, voorgoed, Alleluia!…

Houd Mij niet vast, laat tekens spreken zonder dat je beelden hebt, zonder dat mijn aanwezigheid je sluit voor telkens nieuwe aanrakingen, nieuwe dromen, ander perspectief. Houd Mij niet vast, ga en verkondig dat leven niet te stuiten is, dat dood een doorgang is, een niet, een opening, een hergeboorte. Houd Mij niet vast,kijk rondom je…

Vandaag zeg ik niets schrijf wat in het zand laat de woorden verwaaien wind blijft als water, als stof Voor zonsopgang eten tot zonsondergang vasten op water, lucht en licht daarna vruchten en volle rijst Een lied waar de maag van zingt de rondheid van verder gaan wachten totdat de slaap alle gaten en kieren vult…

cinquiano Vader leidt ons steeds een stapje verder op de weg vol kuilen laat ons schuilen veilig…

Door stramme vingers aangedreven persen snaren schrille tonen die snerpend door de geest geen lof meer aan het spel betonen zoals dit vroeger is geweest Realiteit heeft zich gewroken haar meervoud werd verstomd Een taal wordt gedacht en dus gesproken en al de andere verdomd Bij het zoeken naar de waarheid spreken de gedachten Gestuurd…

Maak ons tot licht en overstroom ons met durf en moed, met veel vertrouwen; Maak ons tot vuur en wek de hartstocht voor recht en vrede, voor geduld; Maak ons tot stilte die durft knielen, die wil dienen ongeweten. Voor Witte Donderdag 2008…

ik teken je contouren met stemgeluid op ritme van de nieuwe dag zag je ze niet opdoemen tussen de bloemen van het bestaan ik blaas je wakker met woorden hoorde je ze niet ritselen in het riet van je gedachten zwanger van liefde sta dus op, mijn liefste schud de nachtspinnen van je af verrijs uit het grijs van de dood leef het lied…

de roos knakt op twee balken doornen etsen de geest de mens hoopt op herleving mijn hart het meest…

Maak ons als bergkristal helder en doorzichtig, onze liefde als robijn, gekleurd en diep als karmozijn, vertrouwd en evenwichtig. Maak ons sterk als diamant, weerkaatsende facetten geslepen door Uw hand- het licht dat van U komt, genadig en barmhartig. Laat ons als parels zijn als aan een snoer geregen, ons een gemeenschap zijn, een schitterende…

Met weemoed denk ik aan de tijd toen we in de tuin van mijn grootouders palmtakjes plukten - hoe meer hoe liever - om de volgende dag mee te nemen naar de kerk en in de namiddag van Palmzondag naar de velden te gaan en die op de akkers te planten. De geur van die kleine blaadjes vult nu nog mijn herinnering en gelukkig wisten we als kind…

Een Man van 33 jaar wist tranen uit Zijn ogen Hij ziet Jeruzalem en kijkt naar haar Zijn hart wordt door liefde bewogen Zij is de baby die Hij vond terwijl ze alleen was gelaten Hij maakte haar blakend en gezond liep samen met haar door de straten Zij is die mooie jonge vrouw Hij gaf haar die dure gewaden maar ook al was zij Hem steeds…

mijn zoon aan ’t kruis zijn bloedende handen heelden eens melaatsen zijn bijna gebroken stem riep eens moeder en kind troostte de wanhopigen hoor hoe men hem bespotte na die uren van duisternis van god en mens verlaten waarin hij gilde van wanhoop het zwaard kerft mijn ziel na een levenslange dreiging hij groeide onder mijn hart trappelde…

zie mijn vriend en meester daar staan in ‘t licht lijdzaam onder bespotting en verbijst’rend venijn doodsbleek en zwijgend tussen valsheid en leugen in deze zwarte nacht smeult het vuur van haat verraad en achterdocht de mens daar ken ik niet waarachtig nooit gezien ik zweer het bij god de zon ontwaakt bloedrood en de haan kraait…