Alle inzendingen over humor

Daar loop je Uitdaging in’t verschiet Je neus omhoog Je ziet me niet Je staat stil, kijkt om Je blik verstard Je merkt me op Je lijkt verward Je geur Komt trillend in m’n buurt Heeft een boodschap Die je stil verstuurt Je houding Vol van zekerheid Creëert een lust Die zich snel verspreidt Je draait je om En ik ruik krachtig…

Er was eens een man die de lotto won waarmee meteen zijn euforie begon hij maande zijn vrouwtje kom pak es in jouw koffers, het wordt een mooi begin (vrouw springt een gat in de lucht) O liefje, bij`t pakken, wat moet ik doen een wintersport-outfit of zomerkatoen vertel me, onthul het, de spanning stijgt wat voor `n vakantie dit wijfie nu…

zij begreep maar niet waarom die tent bleef vallen op de grond hij lachte en zei : " dat zijn geen haringen voor de tent maar in je mond " *…

Als des avonds de lichten uitgaan en de vogels steken hun bek in de veren, dan zal ik den trap opgaan en uittrekken mijne kleren. Na de wekker te hebben gezet, sla ‘k een kruis en vouw m’n handen, dan spreek ik tot god, heel nauwgezet, de volgende woorden mijner verlangen: God, lieven heer, als ik morgen ontwaak, Zie dat het gras dauw op…

de buurvrouw hangt haar was op tien witte tenten op één rij blij dat het haar waslijn is 't vrije uitzicht was van mij *…

potverdriegroemetjes hoe kan het bij de post alweer zo'n leuke vrouw voor verbintenis in trouw aan de ring en de bloemetjes echtelijk bezet…

Gele velden, trage stromen elegant gebogen bruggen op het water dansen muggen, Iris ligt te dromen. Maanzaad dwarrelt uit de luchten op haar wimpers en haar lippen rusteloze vogels wippen, Iris ligt te zuchten. Plots spert ze haar ogen open, ziet de gouden honing lopen langs haar zonbeschenen dijen, zoekt verschrikt naar wilde bijen,…

verscheurd ben ik in twee helften gespleten een clown links zwart, rechts wit het rechterbeen en linkerarm wit de rechterarm en linkerbeen zwart of liever de linkerarm wit en de rechter….. nee omgekeerd ik verwissel mijn ledematen ik verwar de hemelstreken wat is ja en wat is nee ik predik de goedheid maar kan de ironie niet te…

luister niet naar mij ik spreek over weinig als ik al iets roep is het rechtlijnig of door eigenbelang ingegeven ik hoor u nog zeggen die vent kletst veel maar wat die vertelt is bovendien niet uit te leggen…

ik kan mijzelf aan u niet onthouden soms schep ik een verduisterd einde opgaand in niets van al het zijnde een leegte bekroond met cum laude maar als ik dan zie hoe u zonder mij in barre koude moet leven pak ik het plankje met brie, smeer mij uit en door nederige liefde gedreven speel ik tevens op een valse kinderfluit ik amuseer…

telkens als ik je zie, weerspiegelend in mijn ogen, kan ik een lach niet weerstaan telkens word ik naar jou toe gezogen reeds vroeg viel de avond waarbij de huid opgerekt door jaren steeds meer ruimte vond om de vergankelijkheid zichtbaar te verklaren telkens als ik je zie spreek ik in alle stilte die ene hoopvolle zin; ik heb…

Een zandloper in de Sahara, Chirurgisch verbouwd tot een Sara, Loopt nu, sterk verbrand, Als zandloopster zand, En zoekt nu dus naar haar mascara.…

een hooggrijze freule-achtige dame liep met twee teckeltjes aangelijnd ze dribbelde net als haar hondjes onrustig, opzichtig en toch verfijnd haar teckeltjes -het langwerpig soort- waren ongeveer 10 cm kort gebeend en veel te dik -afvallen dus- waar het uitlaten zich prima toe leent de freule-achtige dame liep gehakt rechtop, buikje in…

waarom zou ik nog de liefde bedrijven op een onbeschreven blad jouw maagdelijkheid beschrijven; op innerlijke schoonheid heb ik toch geen vat vandaag raak ik je niet aan wil turen naar jouw blanke vel waar hoeken voor rondingen staan en ik mijn pen als impotent voorstel zo vindt de inkt niet zijn weg het bevruchtend werk te doen…

zeven dichters present te Culemborg droegen zondag kwiek hun gedichten voor thee nippend deerlijk heet uit glazen een dame was zo hard aan de luister dat geroerd de oogjes zachtjes sloten daarbij kwam kwelling in de zorg alle kijkers bleken nat en aangedaan tijdens teder en gepast onderbreken voor één dichter hoestend honds in buien…

De golven van Cape Verde spelen badminton met zilveren vissen. De golven zijn ferm, de vissen spartelen van genot onder de slagen van hun rackets. Er staat veel op het spel: de zon is een bokaal op de bodem van de baai. De golven storten zich onvermoeibaar in de strijd, de vissen kreunen. Intussen gaat de tijd er met de fonkelende…

Ten derde male opende de poort En begeleid door wit licht Er weer een nieuwe dode verscheen Zaten allen in spanning te wachten Er ontbrak er geen De winnaar van de zeven maagden Zat te zeuren over bedrog Drie ervan hadden kinderen gehad Waren lui geweest dik en log Maar het geruzie verstomde alras Toen daar in eens de nieuwe was Een…

één voor één tel ik mijn spruiten meestal op zeldzame momenten dan sta ik even stil en overdenk de opbrengst of wel mijn ambachtelijke rente krijg ze maar eens groot is een vaak gehoorde kreet of hoe beperk ik de schade bij zoveel aangeboden leed met tranen in de ogen begin ik met mes en vork te eten kom op, zei moeder vroeger al;…

Reukel, teuzels, kneukels meuzen en over weuzels denken. Maar intussen wel allemaal deuzen in de hal. Wanneer je streukelt komen overal kneuzels voor de val. Kun je beter je deukels sparen voor de dreuvels van de bioboer. Die ouwehoer van driehoog achter met zijn leuter op de loer. Hoerendol wordt je van zijn keutels op de vloer. Stuur…

Toen de poort zich zacht suizend opende En begeleid door fel wit licht Er een nieuwe dode verscheen Zaten zij die al op hem wachtten Genoeglijk aan de grote tafel bijeen Nieuwsgierig naar zijn verslag Onder applaus en hard gelach Neemt hij dan plaats aan de dis En zien zij dat hij incompleet is Weddenschappen worden aangegaan Een ongeval…

bouwlust is nu in maar wat gezegd van trouwlust…

Op het dorpsplein voor de kerk spelen grijsaards jeu de boules, werpen één voor één de bal naar de but met veel gevoel. Urenlang staan ze te spelen met een ingespannen smoel, tot het tijd wordt om te eten, dan laten ze de boules de boel.…

Ieder die wil overleven streeft naar nieuw en beter ook, maar de lente komt al jaren zonder vaandel, zonder rook; enkel maar met lenteluchten, bloesems, geuren, vogelenzang, innovatie heet in woorden wat wij dromen nachtenlang; mens, durf nu toch echt te leven, stoor je niet aan zoveel praat maar geniet van kleine dingen, morgen is 't…

dat besluiteloze van haar hij was zo direct kreeg kanker waar hij vrijwel direct dood aan ging en zij bleef maar griepen twee-en-twintig lange jaren voordat zij ook het hoekje om ging ze zijn nu alle controverses voorbij, ma ligt bij pa liefdevol nam zij terug wat haar verweten werd ik heb zo het idee dat die twee in een deuk liggen…

De zwerver kreeg van de pastoor bij de eucharistieviering een hostie. 'Wel fijn, maar klein', verzuchtte hij, 'ik zie toch meer brood in een tosti'.…

jouw rondingen dragen van boven naar onder, het sap met een zoete smaak in al jouw begeerlijke lagen ontwikkelt zich, al rijpend, een aantrekkelijk wonder ook al dijen je gewillige heupen allengs uit tot schilderachtige vormen en je topje wat minder navenant aan jou zuig ik naar eigen normen verlies de omgeving als ik jou grijp…

la cerise rouge is die kers rijp vraag ik en zij kijkt mij met grote ogen aan ik zie haar verbaasd denken nou ja, die gedachte meet ik me even aan ik heb er kennelijk belang bij om weet te hebben van de onzekere status van dit bollig rood verschijnsel la cerise rouge niet dat er reeds speeksel over mijn lippen druipt of een…

gewoon opnieuw proberen doe absoluut mijn best ik sjans met beide heren krijg twee-nul op rekest verslagen dwaal ik rond vertrouwen sterk geschaad mijn haren niet eens blond toch weet ik me geen raad toen zei een wijze dame ‘prijs jezelf nou eens aan’ dus maak ik nu reclame ga dansend voor hem staan wijk niet meer van zijn zijde…

’s avonds in een bruin café zie ik een lekker ding qua looks is hij beslist oké zijn kleding echt mijn ding enthousiast stel ik me voor en geef direct een rondje lachend schreeuw ik in zijn oor ‘jij hebt een lekker kontje’ volkomen onbewogen alsof ik niet besta kijkt hij me in mijn ogen en antwoordt algebra een echte vreemde gast…

Eens was er een echo van het niets vermoedend niets. Het was doofstom blind en onwetend en zonder gewicht Toen ontstond er een ook van vermoeden en een ook van bestaan en toen ook een ook van voortaan wat de echo niet meer overzag Toch bleef het vermoeden.…