Alle inzendingen over haiku

Wolken zijn diep zwart: de einder vol avondrood glanst des te sterker.…

mijn verrekijkers overzien de wereld wel zonder problemen…

Orgasmes, toch tig? Schaars ik naast Hollandse lig, Bochtig noch vochtig. Drachtig of spochtig? Niet zeug of Hollandse big, Steeds achterdochtig. Hoogtepunten, veel? Nooit nat uit Hollandse keel, Onbesproeid prieel. Lol in het leven? Vermoedelijk heel even. Als Sint Pieter belt.…

verdovend voor het ongewende oor de stilte duizelingwekkend de zon op dit leeg geruimde land…

schemerdromerij haar lichaam drapeert zich warm in vrije poses…

Een lieftallig wit een lelietje van dalen let op is giftig…

vanochtend langs de kust kans op een bui, de kust kust de bui en buigt…

binnen hoofdbrekens verval in gedachtengang gemiste kansen hun zorgen verstrengelen wringende handen…

het haiku seizoen is herfst, ik peins over mijn oude regenjas…

zware storm en vis zuur uit een goedkoop potje ik eet uit de zee…

gevulde schalen mijn zomerbloemen dragen dit rijke najaar want heikele herfsttijden brengen winter te dichtbij…

bladeren drijven wie nu nog geen huis heeft, zal er geen meer krijgen…

de storm en regen sloegen weer tegen de pont gewoon op het IJ…

Ik zag twee dichte paarden en een verre koe ik was te lande…

In vertwijfeling over de eindbestemming alleen op perron…

De Joodse raadsman loopt gehaast: lange vlechten zwaaien heen en weer. Die olijfbomen zien geribbeld, verschrompeld: vervallen eeuwen. Bij de klaagmuur staan mensen stil, _ lopen dan rond, oppgewekt en verlicht! Via Dolorosa: kleine winkeltjes beuren nare straten op. Hier liep de Man van smarten naar dood van verheerlijking. De…

Kerk, synagoge en moskee staan bij elkaar, stralen vrede uit, waar christenheid ontkiemde, moedig, maar fel bestreden. Romeinse bouwval: nieuw vermaak en vertoning bloeien steeds hier op. Woelig Nazareth... Wie denkt aan het tere dorp van de reine bron? De zwarte bergrug krijgt een oranje kapje: trage maansopgang. De arend kringelt…

Twee duiven baltsen in mijn buurman's tuin van hardop tot luider…

De woestijnrotsen zijn door talloze eeuwen verweerd en gekneed: reuze druipsteengestalten van de hete buitenlucht. Mensen lopen druk; ezels en kamelen zien dit loom soezend aan. Gebroken tempels en verstilde theaters spreken altijd nog naast Oosterse paleizen van Romeinse heersers. De bergen zijn vol stapels huizen, die ogen als…

altijd wel ergens de verbinding met jouw naam spreekt mijn boekdelen…

waterspiegeling dat achterste van mijn tong spreekt als boekdelen het regent zomerdagen over ons kikkerlandje…

Wat een crisis is Weet elk aan de dis gewis. Gis dat ik iets mis.…

in de nabijheid geeft haar kippenbril uitzicht ze ziet het zitten!…

Een slaande ruzie in de lucht kraaien krijsen huiveringwekkend…

niet alles lijkt dood levend verschuift teloorgang wederopstanding diep verscholen oerkracht blijft eeuwig verbonden…

De zon al vlugger achter de nok van het dak mijn schaduw langer…

Een huis vol boeken een zeilboot voor de verte woorden zijn hier wind…

Kijkend naar een slak een nat spoor achterlatend een snoer van graagte…

Naakte boomwortels hangen dicht boven de kuil. Vindt de ree hier zijn thuis? In heerlijk duister door tropische luchtstroom heen: een augustusnacht. Bruidssluier en hop groeien dicht door elkaar heen. Is 't huis nog zichtbaar? Loofbomen ruisen weemoedig, toch opbeurend. Klonk zo de boodschap der eiken bij de tempel van de Griekse…

Nijdig als een spin daar zat ze stil in haar web onverbiddelijk…