Alle inzendingen over actualiteit

Ik wilde uit haar lichaam zijn, weg van haar omhullende warme vocht, bevrijd huilen en zuurstof zuigen, een geheugen starten, hijgen, worstelen met schuim op de lippen, kop in kas. Buiten graag: het volle leven, het vermoeden van grote liefdes, schoonheid als het even kon. En sneeuw. Ik haperde te lang, aarzelde om te komen, bracht bijna…

ik heb ze gehoord zoals ieder jaar de stemmen in het ruisen van de wind waar rood- witte kruizen de toon geven van hen die door de oorlog niet meer leven en waar wij nu langs hun symetrie wandelen het is ook ooit hun aarde geweest voordat zij in bloed zweet en tranen de geest gaven voor god en vaderland nu loop ik hier…

non discussie over wat we mogen herdenken alsof de gedachten niet vrij zijn alsof er niet al jaren op meer plekken herdacht wordt leedcompetitie alsof het leed van de ene erger moet zijn dan het leed van de ander om te mogen worden herdacht in welke wet staat wie herdacht moet worden waar staat geschreven wie zich slachtoffer mogen…

ik mantelzorg haar artrose van armen en schouders en let attent op haar angina pectoris ondanks alles lukt leven nog met regelmatig inschikken en lieve dingen die nog tijd en rust geven er zijn zaken die veel dieper gaan ingrijpen in een maatschappelijk bestaan en positie fysieke beperkingen laten geen inspanning toe samenleven…

excellent gezelschap streelzacht voelt je fluwelen huid in het nog warme oranje rode avondlicht je ogen helderen dit schitterend moment met een sprankelende glans die van binnen uit gevoed wordt door liefde in geel en rode vlammen die dansen in een bedje vurig blauw dat al is klaargelegd en voor excellent gezelschap een…

ik zag haar staan in een shot van glanzend witte tanden waar zij de shine van schoonheid aan zou geven haar spiegels zijn omkransd met allerlei soorten penselen borsteltjes en tal van andere functionele werktuigjes die op haar knap gezicht een nog hemelsere lach en verstolen knipoog achter laten…

De dag zingt zich een vogeltje vlinders zoeken buikgeluiden een wind uit het zuiden legt eieren in een nest truien terug in de kast geen vest dat hier nog jast je bent niet ver van de boom gevallen uiterlijk onbewogen kleed jij je uit tussen nieuwe tulpen bloesem, bloemenvazen alles wijst zich een eigen weg naar jouw gewillige fluit…

Waarom de laatste adem Voor mensen die dat Niet willen? Waarom de laatste groet die Slecht beklijft? (Niemand wil, maar 't moet dat is goed) Waarom oorlog, ziekte en Ergernissen die Niemand wil? De wereld wordt gestraft, daar Zij het nu zit te Verkloten Mensen sterven om niet of Lijden, maar met wie Aan hun zij? Is het…

ik voelde licht frisse tocht die mijn warme lijf zacht streelde zag gordijnen golven op de langzaam wakker wordende wind ik kende de komende rituelen eigenlijk alles wat daar bedacht was en wat wij van plan waren ja het overwinnen van fysieke beperkingen door intimiteit liefde en geduld in een te leren totale overgave wij…

het trio heeft mijn stukjes leven gestolen en ze geleefd zoals ik met de mij toegemeten tijd zou willen doen hartfalen.. functie linker gedeelte hart 25% met die 25 procent moet het hele lichaam op een fraaie manier onderhouden worden met door mij gekozen oefeningen uit het bewegingsarsenaal de woede daarover heeft langzaam gestalte…

de genetische tekens en herkenpunten zijn verdwenen in de aandachteeuw waarbij het bekende gelaat in tal van andere modificaties in plaats van de bekende familie trekken is gekomen in de race om de meeste volgers en influenzers jaren geleden heeft de huidttatouage een geweldige vlucht genomen daarom is men begonnen aan het veranderen…

nog heeft zij dat schuchtere het plotselinge groeien naar verblindend bloeien in een richting die lichtvoetig over problemen tippelt en toch adviezen geeft die het leven op een sprankelende manier aanspreekbaar maakt haar lach en ogen verwelkomen jou maken je woorden lichter in hun vlucht naar waarheid en sterken jou naar…

ik zag de wind zijn regendromen tegen de couperamen leeg gooien het geluid verhoogde de warme intimiteit van het drúkke treingebeuren dat in uniform zijn rust leek te vinden wel neemt het respect voor de medemens bij een aantal pasagiers af en de redelijke norm wordt al snel overschreden tolerantie uit een goed stel normen…

ik zag aan het reikhalzen van de hoofden dat jij binnen was gekomen voelde al snel de warmte die jou omringde die jij uitstraalde de buhne lichtte al op voordat jij haar betrad en de muziek had zijn eigen wijs al aan jou aangepast in een plezierig golvende lach die de zaal voorzichtig verkende zonder dissonanten tegen…

Drie kisten voor een paus zijn overbodig, Want waarom moet zo’n paus van top tot teen Verpakt zijn in drievoudig ‘thermopane’? Waar hep dat nou in hemelsnaam voor nodig? Bij leven al – neem dat maar aan van mij – Zit elke paus er best wel warmpjes bij.…

We zingen, ze zingen in de kerken en op EO-tv "De aarde is vervuld van goedertierenheid van Goddelijk geduld en goddelijk beleid" maar daar merk ik in de wereld niets van God leeft zeker niet in Frankrijk met 299 seksuele kind-slachtoffers (van 2 tot 12 jr) daar is de ver van de aarde verwijderde wereld vervuld, vervuild van smerige, vieze…

Een zwaan op een steiger een meerkoet spiegelt zich bij haar Kaarsen in bomen Bloeiend groot hoefblad Een meerkoet met lange tak in bek een V achterlatend dwars in het kanaal Vrouw die wit brood over brugrand, zonder liefhebbers eindelijk komen er wat meeuwen Gele bloesembloemen aan onderkant van doornige heggetakken Kersen-…

Wie oh wie heeft dit verzonnen is het Zijne Majesteit de Koning of ingefluisterd door de Koningin is het hun regering olv Dick Schoof of de oud Minister President de vrij gezel de heer Marc Rutte nu de Secretaris Generaal van de Navo/Nato Ja, ja, ze willen Nederland op de kaart zetten en daar moet half Nederland voor wijken, zo zal blijken…

Met droefheid maar immense dankbaarheid wordt nu afscheid genomen van deze paus. Hij was een herder naar Gods hart, vol mededogen en barmhartigheid, met aandacht voor de kleinen, de zwervers en daklozen, de gevangenen en treurenden. Zo graag zag hij de vrede komen maar was zo machteloos als wij; toch bleef hij moedig en vertrouwvol…

in geschreeuw gegrom van onmacht en pure agressie kwamen de scherpste kanten van het lang kort gehouden volk in erupties naar boven naar de afleider die als mikpunt en oorzaak door de stad werd gevoerd met een doornen kroon en het kruis waar aan hij later opgehangen is nog lijken wij humaner maar in essentie is er niets veranderd…

ik heb ze gelukkig ontmoet mensen die groeten met heel hun hart waarvan de armen en handen je warm omhelzen zo dat je kunt zwelgen in het heerlijk medemenseijk gevoel en jij je weer even verbonden kunt voelen zonder de gebruikelijke rituelen die langzamerhand de overhand lijken te hebben gekregen in een geformaliseerd mogen…

Mijn nalatenschap zit in een map Maar meer nog laat ik na mijn genen In degenen na mijn laatste stap Tot ook deze sporen zijn verdwenen Toch laat ik niet na bij wijze van grap Dat ik eens als massadonor ben verschenen…

We hadden het al voorspeld. We wisten dat het zou gebeuren. Maar het kwam sneller dan we dachten. En wat zich nu afspeelt, hebben we eerder meegemaakt. Het zijn geen treinen deze keer, maar vliegtuigen. De verlichte idealen waarvoor zovelen hebben gestreden, vallen één voor één om. De grondwet gereduceerd tot een zinloos vel papier. Mensen…

Het kostte heel wat doekjes voor het bloeden Bij het verdelen van de voorjaarsbuit Na ruim een etmaal kwam het er toch uit Het ei waarop men flink had zitten broeden Het duurde wel wat langer dan verwacht In koor zong men daarna “het is volbracht”…

de sfeer was verwachtingsvol gespannen licht en donker gemixed met een warme terughoudenheid die privacy bood en toch een open kijk gaf op de mensen die binnen waren als snel vormen zich kringen van gelijkgestemden door begroetingen en groepsbekende omgangsritiuelen als de gekleurde borrels verschijnen zie je de eerste…

RIVM'ers schreeuwen moord en brand. Omdat mijn kippen smullen van de wormen Voldoen hun eitjes niet meer aan de normen, Qua PFAS deugen die nu van geen kant. En toch laat ik dat PFAS-ei niet staan, Ik zal toch ergens dood aan moeten gaan.…

zacht en warm klonk het bekende wees welkom boven alle geluiden uit niet overheersend duidelijk maar met een donkere toon die voor mannen heel verleidelijk was en voor vrouwen een eigen afrodisiacum had dat ook in het herkennen een subtiel belangrijke verbindingsrol speelt zo ook de gedempte verlichting en de leeftemperatuur…

ogen vol feest zacht lief en innig vroom waar zijn de stukjes religie en emoties gebleven in hun binding met elkaar groot gezin en familie opkomende jeugdbeweging jongens en meisjes scholen en flakkerend kaarslicht kappelletjes het magistrale orgel de grote paasoptochten met palmtakken misdinaars in feestkfeed met toebehoren…

samen zien wij de toekomst terwijl bloed met tranen langs je gezicht loopt en ik jou in mijn armen houd vlak na de crash je rilde keek me aan had het koud in de nashock en ik praatte zacht om jou bij de les te houden in geruststellen jou niet te laten wegzakken dat zou nog meer problemen geven ondertussen werd het remspoor van…

een flitsje vrij oogcontact bracht een grijze hemel het gewenste gouden randje heel even stond de deur van je geest open voor een drempelloos bezoek en een warme hand ik was al heel tevreden in een land vol beperkingen waar controles de mens leert leven en bestaan zoals de overheid dat wenst…