Alle inzendingen over kinderen

het grote probleem is dat Tijd haast heeft nooit eens stil staat nooit eens de tijd neemt slechts af en toe stapvoets gaat als jochie denk je wat nu is gaat eeuwig blijven oma opa pa moe andere familie vriendjes ze blijven voor altijd rondlopen in mijn kijkdoos niemand wordt ouder totdat oma overlijdt en je begrijpt – het is een…

Haar versje is heel kort want de inkt is bijna op en het potlood wordt door botte punt gestopt Als zij niet op papier kan dichten, dan gaat ze het maar zingen, met kinderstem rijmt zij berichten tot klanken van herinneringen…

Een grote envelop, door kinderhand beschreven, fleurt mij altijd op een parel door een kind gegeven De inhoud is ook deze keer een kunstwerk van formaat een lieve verrassing altijd weer met een trotse tante als resultaat…

Moeder zijn Terwijl veel ouders – ik betrek graag ook de vaders hun kinderen toch als een prachtig cadeau ervaren. Maar het is wel… een heel groot pak. Je weet dat niet op voorhand. Je leest een paar boeken over opvoeden, maar niet dat je twintig minuten met je zoon zal discussiëren over een blauwe of groene sok. Dat je de hele stad zal…

Voordat zij naar bed moet gaan babbelt ze altijd met de maan Ze kletst gewoon wat tegen haar aan over wat zich die dag heeft voorgedaan en kleine dingen in het aardse bestaan Zij luistert altijd, is met haar begaan Daarom praat ze ‘s avonds zo graag met de maan…

Nu is het licht maar toen was het donker en dacht dat ik nog sliep ik maakte een plan; de zon te verwelkomen als ik op de klimtoren sta hij zal verbaasd zijn en zeggen: "nu al uit je bedje en slaap nog in je ogen?" dan maakt hij mij echt wakker omdat het morgen is,- en ik als enig kind, slapend wandel ik hoorde: hij houdt van…

Ze spartelden, nog in moeders buik ze trappelden in wieg en box werden opengehaald bij de eerste valpartij trapten de pedalen rond. Ze renden, holden, trapten en rusten ze bogen, strekten schopten soms ze gingen op zichzelf staan daarna was het opvoeden gedaan!…

‘k zou zo graag je hemel kleuren met pastel en blauw een oranje gloed bij de horizon een vredig schilderij om eindeloos te kijken voor als het leven je pijn doet jij hebt je schets allang gemaakt je potloden liggen klaar ik zie donker en licht er mogen wolken zijn ‘k zou zo graag je eeuwig beschermen voor donker en kou…

als een vrolijke melodie raakt ze, maakt ze momenten bewust zo kan ze gerust onomwonden de waarheid plaatsen eigenwijs een weerwoord kaatsen dan weer onhandig geheel zelfstandig sorry zeggen, alleen oprecht ze leert, eert en motiveert zingend, soms dwingend ze opent je hart ze is mijn rots, mijn trots een prachtige verschijning…

Zonder aanstoot ‘des persoons’ vliegt al wat lief en toekomst heeft met de branding mee, het zout stolt de sproeten op haar wangen van die kleine dwaler aan de kust, ze klapt het kristallen gruis van jurk en handen, de parels van een groot verlangen, zij gaat verder in weer en wind, door menigeen bemind, langs wegen waar ik haar…

Er liggen twee gasten boven in bed, twee gasten en wat hebben ze een pret, hij en hij Twee gasten, jullie van mij, toch echt zonen van vlees bloed, gemoed, zij Zij zijn mij, zo ook zijn jullie, jij en jij Twee gasten, in bed mannetjes zo dichtbij Ben zo zonen blij!…

je kunt je kinderen wel omzwachtelen met moederliefde maar vroeg of laat stoten ze toch hun neus vallen zich een buil of breken een been kortom... het is als bij garantie die heb je niet…

ik keek om en om zwaaide zwaaide mama stond buiten ze zwaaide zwaaide die lantaarnpaal die bleef gewoon staan mijn tollend hoofd zag mama niet meer zwaaien ik huilde zachtjes voor me uit maar dat deed ik al toen mama zwaaide ze zwaaide…

Poes doet poema en wij spelen de grote mensen na, zeulen verkleedkoffers en een zak (bewaard voor later) naar het bosje voor het feest met veel slootbier en zand- gebakjes, wortelen, limonade en ouderwetse gezelligheid oom Frans flirt met de meisjes de bakker lacht om zijn grappen mama is de baas aan de bar en de buren geven commentaar…

JIJ EN IK NIET BELAST Het kind in je voelen groeien een olifant mogen zijn, groot en sterk mooie woorden zorgvuldig spaart, omdat zij zo mooi klinken en niemand nog hen vergaart…

Mijn kind aan de keukentafel, eet niet uit mijn hand, zelfs het mooiste speelgoed laat het staan, samen buiten spelen even van de baan. Het telt de dagen met houten kralen, op de eerste regel is het leven pas begonnen, de volgende regels hebben nog geen naam, afhankelijk van de kleur heeft het een eigen verhaal, het blijft een…

Wat is een mens nog waard wanneer hij niet meer werken kan? Wanneer hij loslaten moet hetgeen hij grijpen moest. Wanneer zelfopgebouwd begrip niet meer begrepen worden kan. De dichter die niet meer dichten kan. De man die broos en kwetsbaar werd. Een vrouw achter haar rollator. Wat is een mens nog waard wanneer hij oud geworden is?…

Sprekend de moeder wat lijkt zij/hij op z’n vader op z’n opa, oma, tante, oom, neef, nicht uiterlijk vertoon allemaal bij de geboorte, het nieuwe leven van een baby, mensenkind; meisje/jongen het is de toon die de muziek maakt afwachten dus, zijn/haar smaak gun het kind z’n eige z’n eigen unieke ik sprekend zichzelf!…

zacht bijna onhoorbaar zweefden je woorden langs haar lach die in het vertolken van klinkers het grootste genoegen had waar ademen nog de melodie bepaalde begonnen gebaren het ritme te steunen van een nog lang niet helder uitgebalanceerde lichaamstaal lief is het hoopje plezier dat zingt met haar ogen dwingt tot close…

Van al ‘t moois, ben jij de parel. Van alle vreugden, ben jij de glans.…

Ik had zo veel meer wijsheid in mij Om jou een en ander uit te leggen Jij had zo veel meer kunde in jou Om een en ander aan te pakken. Het draaide anders uit: Wij bleven bij de pakken zitten En bekten mekaar af Status quo en bekaf ……

Nadat we de boerderij hadden verpatst Verkasten we van het vlakke land Naar een flat in de grote stad Kon vader weer aan de slag Bij zijn reeds lang gewezen kantoor Want hij had het met het pezen wel gehad Toch bleek de hoogbouw zo traumatisch Dat mijn broertje psychosomatisch Zowaar de trap niet meer op wou En moeder die de grapjas…

Ook als ik ze niet kan zien varen er schepen in de bocht van de rivier, die blijft stromen en stromen Ik denk aan jouw vriendinnen de mensen met wie jij praat en eet, en hoe jullie lachen en lachen Het alarm gaat – niets aan de hand het is twaalf uur, de maandelijkse test Er is geen nieuws op de radio, geen nieuws 's Nachts kwam je me…

Hoe is het met je innerlijk kind? nou dat kind hindert: dringt zich veelvuldig dwangmatig aan me op dagelijks ja, ja, dat kind van vroeger, ja, ja, dat kind ben ik verwekt zomer 1951, geboren winter 1952 ik werd volwassen en kreeg zelf een kind, een dochter oerverlangen bevredigd, nieuw kind, nieuw leven, nieuwe kans ik wilde niks…

'En het geschiedde in die dagen dat er een bevel uitging vanwege keizer Augustus...' Je las het ons strak en plechtig voor. Weg moesten ze uit hun huizen dagreizen ver om ergens geteld. Waarom? Vanwege. Dat woord kende ik niet. Maar wel dat het bevel ook hier kon gelden, aan deze feestelijke dis en wij vertrekken moesten, plotseling…

Als ik 's avonds heb gebeden, Vol van eerbied, op mijn kniên Vóór mijn vader, en gereed ben Hem de nachtgroet aen te biên, Legt die goede, beste vader Op mijn hoofd zijn handen neer: ‘Kind, God zegene en beware u!’ Spreekt hij plechtiglijk en teer. En zijn waarde mond ontzegt mij 't Kusje van beloning niet. Moest ik 't…

Met één helder oog keek zij zuiver in mijn ziel, dus God is een kind...…

elke avond weer opnieuw als ze eindelijk in bed liggen moet ik naar boven komen om mijn verhalen te vertellen van zigeuners en vogelverschrikkers adelaars ook of nachtuiltjes met klauwen over een aap met een zoekgeraakte baby of de sterrennacht vol feeën en elfjes natuurlijk maak ik er tekeningen bij met zwaaiende armen getekend of met…

Het kind in je bewaren, zodat je de volwassenheid kunt begrijpen. De "volwassenheid" zonder kind kunt verklaren, Zodat volwassen kinderen je kunnen verrijken. Volwassen zonder kind te zijn, is een onvolwassenheid met onbegrip. Alleen maar het bezit van een heel klein " domein ", Tja, volwassen zijn is vaak gelinkt aan een tijdstip. Niets…

Dichters verdwijnen eens in het bos, of vertrekken met de noorderzon. Gedichten blijven eenzaam achter en zullen eigen wegen moeten gaan. Zoals kastanjes doodgaan of ontkiemen, of door kinderen toevallig worden gevonden. Zoals toevallige gedichten worden ontdekt, door grote mensen die zichzelf nog zoeken, of door kinderen die zichzelf gebleven…