Alle inzendingen over emoties

Elke rimpel in je gelaat zegt me wie je bent zelfs nu de grijze haren komen ben ik blij, je te hebben gekend. Je uitstraling, je doen en laten maken me zacht maar ook sterk, jou zal ik nooit willen verlaten omdat ik onze liefde nog steeds merk. Samen de dagen met elkander zo te leven de regen en stormen te willen doorstaan nee, niemand…

de ballast woog bleek pas toen je het ( ongevraagd ) in jouw maag kreeg gesplitst het was geen keuze maar werd voor een voldongen feit gesteld watertrappelen het devies zien hoe goed je zwemmen kunt of geef je je langzaam over alsnog…

Jij hebt mijn stilte in jouw hart bewaard bij de zee, waar de wind waait door de bomenkruinen ik ken het zwijgen van jouw ziel omdat ik in jouw stilte een droom ontwaar die meer vertelt over eeuwigheid dan mijn lang bewaarde letterwoorden uit het Zuiden.…

Laatst ging ik in het woordenboek Naar het woord medium opzoek. Ik zag 24 betekenissen Die over dit woord beslissen Dus geen gesneden koek. Maar denk er eens over na, Waarom is het meervoud media ?…

ik liet je in het donker jouw kamer weids jouw bed gekluisterd aan de grond onder jouw voeten gaapt het gat van angstige onwetendheid dat wurgt me nog het meest…

Ze heeft een rode kleur op haar wangen als gevolg van intense woede. Staart in diepe verslagenheid voor zich uit, door 't raam, in de stille natte straat. Zoekt tevergeefs naar haar innerlijke leidraad, doch haar gedachten verdwijnen snel. Rondom haar vormen zich wolken van verdriet vermengd met bittere tranen en haat.…

Ze waren aan het proberen Het orgel te intoneren. Als alle pijpen hun eigen toon laten horen Klinkt het orgel als herboren, En komt de eenheid naar voren. Als we ook eens onszelf intoneren, En samen als één klank functioneren.…

Zoals de wind, zo ben ook jij stormachtig streel jij m'n haren dat "gevoel" maakt me erg blij een vuurtje brandt in m'n hart iets, wat ik nog lang hoop te bewaren. "n Zomers gevoel, van koelte en regen een leven dat niet valt te beschrijven de kleuren bont en ook teder en zacht iets, in me houd toch mijn gevoel tegen bang of iets niet in…

ze gaat steeds vroeger, zonder licht gedachten verzwaren het ademen de lach zwicht voor verleden gevaren terwijl de ziel bij voortduring dicht in lettergrepen van pijn in het heden leven blijkt ooit te zijn in dromen blijven zweven welke angst beleven en morgen ja, is er een morgen die voor haar mag zorgen is het doek te…

Mijn vader droomde ervan ooit een groot voetballer te zijn hij werd chauffeur van een bus ik droom ervan ooit een groot dichter te zijn het is dezelfde cyclus altijd gevangen altijd klein maar een groot verlangen.…

Als de dag de nacht ontmoet de vogels niet meer fluiten en bloemen zich gaan sluiten omarm ik de stilte die altijd voedt wat naar een dialoog leidt met mezelf om mooie gedachten, beelden en herinneringen te koesteren maar ook overbodige gedachten los te laten uit m'n breingewelf zo kom ik vanzelf tot rust in de stilte van de nacht die me…

Als een duif opvliegt neemt geen geluid haar plaats nog in; Eensklaps en wit laat zij slechts verte in mij na. --------------------------- uit: 'Gedichten 1958-1978'.…

we noemen het bij de naam het monogame in de klank heeft werelden verwoest, zon op schemerlicht doen lijken links en rechts komt het verhaal van die- en die maar hier betreft het jou en ons in alle staten elke dag ja is er één, de tweede kijkt naar morgen waarheen je gaat ik weet het niet ik kan slechts voor je zorgen…

Ik zie de waterval daar stort mijn traan zich naar beneden.…

in het stiltegebied dat sprakeloos maakt wentelen woorden naar oppervlak. kwetsbaar. gedachten nog bladstil, moet ik wennen aan een wereld van breekbare zinnen, aan het platgetreden pad. in een ongebonden vlucht en de loop van verre sterren het eeuwig verlangen naar verleden.…

Ik zag een zwaluw aan de zonnige zomerhemel zucht.…

Zij danste de wals dit keer alleen het orkest was voor haar gebleven dankbaar zei ze "nog maar even ik blijf hier, ik ga nergens anders heen" zij fladderde als een veelkleurige vlinder boven de lege dansvloer op het één, twee, drie, vier bewoog zij zich lichtvoetig hier haar zwaar gevoel voor dat even verdreven.…

Je zegde me verdriet aan en het is gekomen je rust onder bruine, zachte, rulle aarde je vroeg me eens of ik bang was voor de tranen en ik was bang nu is er hun rijkelijke vloed nu is er hun zachte, milde vloed en ik ben niet meer bang…

is de dood ermee gemoeid wanneer ik moegedragen illusies weggeef aan de bloemen in mijn tuin die als vanzelf verder bloeien naar herfst of heb ik tijdens dit loslaten midden alle eeuwigheden mijn waarheid ontdekt beleef ik leven nu echt…

Een zak-doek, voor in de zak, een thee- doek voor in de thee, een vaat- doek, zoals ik me voel begrijp je wat van doeken, zoals ik bedoel?…

Wat zou ik graag een deken zijn om jou, zo mijn warmte te geven je te laten vernemen wat ik voel 'n zonnetje in jouw onbekende leven Voor mij ben je een bramenstruik met zijn stekeltjes en vruchten die met zijn grapjes veel los maakt waardoor ik soms diep moet zuchten. Wat zou ik graag een deken zijn maar je vruchten zouden vergaan ze…

breng je mij teder naar jouw lippen of bijt ik de hand die de slangen voert? proef ik liefde in je woorden of is 't een leugen die mijn hart verleidt?…

Later. Een nevelige zon. Een cliché als een steenappel. Ik verhaastte mijn pas. Dacht: als het licht ons inslikt, waar zijn we dan? Als de wind bevriest, wonen we op het land. Je opende een gat tussen ons. ----------------------- uit: 'De gang', 1979.…

Fluitend loop je door een verwilderde stad trams doorkruisen haar met hoge snelheid en een fietser steekt zijn vinger naar hen op, leve de vrijheid graffiti schilders zijn druk bezig een grauwgrijze muur te bespuiten met vormen en kleuren, waarop Dali en Picasso van boven al lachend naar hen fluiten in het stadspark lopen kinderen met…

stil is de machteloosheid als door duizend glazen deuren roep ik jou toch hoor je mij niet (veilig) binnenin gekropen naar daar, waar woorden niet te vinden zijn zwijg je in alle talen ogen spreken boekdelen vol inktloze letters die nooit geschreven zullen worden daar verdriet geen kleur heeft…

met blote voeten betreed ik het natte zand hef mijn handen naar de hemel en schreeuw het uit onbegrip rolt over mijn wangen net zolang totdat ik antwoord krijg…

Vergeven zijn alle gesproken en verzwegen onvertogen woorden Vergeten de momenten waarop wij elkaar niet hoorden Onvervulde verlangens met diep verstilde wensen Stromen afwaarts de rivier naar nieuwe plaatsen en mensen De mooie momenten blijven ons bij, de geur van een rijpe vrucht Ze komen en gaan, als een uur…

overleven is méér dan niet sterven ik kijk mijn (nood) lot recht aan en leer dan te leven dat is óók overleven…

onecht kind van gespeelde liefde met harde hand uit 't veld geslagen in vuur gesmolten vanaf 't prille begin door niets ontziend leven gewalst & geplet in mallen gegoten in duigen gebogen in plannen gesmeed staalhard geslepen met woorden gevormd & in regels geperst door ouders van goud gevoed met de angsten van lood…

waar warmte zich mengt met geur en smaak daar voelt het als thuis schaduw draagt het licht tilt het de morgen in de dag maakt een start schrijft weer verhalen over het levende dorp naar de daverende stad - de fiets staat klaar nog een borstelstreek door het koppige haar ik peddel langs een verpozende beuk rood vlamt zijn…