Alle inzendingen over filosofie

Wij zaaiden wat wij vinden, En eenmaal zien wij bloei; Maar die de schoof laat binden, Gaf 't zaad en gaf 't zijn groei,- En schiep, eer zon of regen De kiem nog had gekust, Als dubb'le wet van zegen De arbeid en zijn lust.…

Wat is de zin van ons bestaan, de toegevoegde waarde van ons leven hier op aarde ?... Het leven is lijden en geluk bestaat niet, we proberen alleen naast alle pijn, iets minder ongelukkig te zijn...…

De gewaden vol met remedie van trouw huwelijksfelicitaties weggewassen, geweigerd mooi getaïlleerd de lange witte sleep, een ring aan haar vinger als teken als herboren gaat het prestigieuze purper, het meisje wandelt met een prachtig gelaat van enkel kant en brokaat..naar het altaar wat haar nog rest zijn keizerlijke gewaden in een explosie…

Hoop is ernstiger dan ik zelf ooit had bedacht zo vlak bij humor hoop is ook veel meer dan vrolijk optimisme het houdt mij staande…

Pagliacci van droevigheid rondreizende acteurs, als clowns of paljassen door alle arieën van ons leven zwemmend, begrijpen wij beperkingen zonder te verdrinken waarna een luid applaus opklonk, voor karakters die deel uit maken, verbazingwekkend, ja soms hilarisch de overeenkomsten van bestaan, tussen toneel en werkelijkheid Onszelf…

Er valt los cement uit oude voegen en drijft me de straat op, richting stad en Boulevard Muziek nodigt mij uit vele kroegen: het wordt uiteindelijk een hotel, maar a la! De barman met een Franse moeder heeft jarenlang in Portugal gewoond zijn adhd kent vanavond werkelijk geen grenzen Ik drink als een spons, vind het waarachtig…

In het vervallen licht van een leeggewaaide vale blauwe hemel, de zon half onder, kale bomen stijgen naar mijn kop, het doet er weinig toe wat ik voel of waar ik ga, met wie ik de gedachten delen zal, nu nog alleen, straks misschien met velen, of dat de morgenstond er nog zal zijn, waarin de nuchterheid is uitgelicht, het lichaam…

tegendraads als dat ze is droomt ze van een regenbui als de zon stralend aan de hemel staat vangt ze de storm met haar ogen bij het windstille wil ze eitjes als de kippen van de leg af zijn men denkt ze kijkt bozig te lezen op haar gezicht wat heeft men het grandioos mis want in haart hart speelt de liefde de hoofdrol het is de regie…

elk gevouwen bloempje draagt een zomerdag de blaadjes torsen reeds de koelte van het najaar mijmerend rond september frisser zelfs, nu vogels kelen smeren met zongerijpte bessen een delirium vol zoet geluk, dronken vreugde en zot door dwarrelwind in waaibomenhout, heen en weer geworpen door een nawee die nog voorjaar weet de bermen…

Zie mijn nederigheid, door het raam naar mij staren, de klank van je groet in mijn oor. Wortel van volmaaktheid, heiligheid, de ondeugd van verwaandheid bereikte de sprong van een kind, dat telkens bloost, in vreugde puur nederige deemoed in eigen fout erkend, ziet mij vechten, smeken, ziet de zelfverachting op haar knieën .. eerzucht…

In mijn hoofd gegrift, in mijn geheugen, tegelijk ontwrichtende, ja zalvende beelden, lijk een zwak nummer op een plaat staat elk accent, elk letter, elke uitdrukking op je gezicht heel irriterend en pijnlijk voor je betekenisvolle identiteit pijnlijke momenten, verkrasst.. mistroostige dagen vol hartenleed hebben plaatsgeruimd voor…

Mijn inheemse boom van hout in vroegere tijden brandt je haard het vuur maakt ringen, de schors valt grijs-roodbruin als waslaag in de zon mythologie en volksgedicht vormen bovenmenselijk alle kleuren de geur van hout gedestilleerd die als geen ander gemoed kan schenken omkranst dans je, schildwacht van de schemerige heide, de…

Soms ben je wel eens bang Voor je eigen gedachtegang Ze zitten vaak zo vast in je hoofd Dat je ze haast als vanzelf geloofd. En u zit steeds eerste rang. Om me in deze discussie te mengen Het zijn ook de gedachten die u op andere gedachten brengen.…

Denken is in geheugen opgeslagen kennis bewerken tot antwoorden op vragen; intelligentie verschilt per persoon door verschil in aanleg en oefening van het kinderbrein; blijvende achterlijkheid van een Wild Child leert dat brein faciliteit soms ‘fossiliseert’ na datum van houdbaarheid. Bolleboos…

Breng mij thuis, levensbeschrijving van lijden.. lijk een zwerver wil ik zijn, vrij, afgestorven van wereldse verleiding. Lijk een geluksridder, gedoemd voelde ik de oude verschrikkingen drijven zag op gouden bergen twijfels rijzen leeftijd en avontuur volbracht beloofden echo’s van goud, afgunst hoogsteigen zon maakt zeer ongelukkig…

Mensen hebben in zich de drang en de lust naar het grote. Hun wens is: weg met wat in zwang is. Ja, het markante, het grote buitennissige, daarheen gaan toch zoveler gedachten. Wat is toch oorzaak van vele tegenslagen en ook vele teleurstellingen? Hoe aangenaam is het leven wanneer men echter kan geven zoveel om het plezier van het alledaagse…

Het groen kijkt mij aan ook beton gegrijsd staat het hout in elkaar gewrocht een toestand met geluid de danspas van een fee narcissen als trompetten schrille tonen weerklinken kaatsend over en weer laat ons nu stilstaan bewonderen betasten alles omvattend…

Herfstbladeren zo bros, er waren tranen opgedroogd, strijden stralen in zeeën licht, gericht op komend seizoen, de boezem van ander zicht, gaat het gerucht dat de zomer daar sterven wil, kiemt zaad onzichtbaar uit de prille vrucht, onomkoombaar voor elke vloek of zucht in een bekend bestaan, veegt de laatste zon de sproeten van mijn…

Jouw kus in de morgen verjaagt kommer en kwel maar nu heb ik andere zorgen wil ik dat wel....…

De definitie van een definitie Is een begrip per definitie Hierdoor kun je het definiëren En indien nodig abstraheren Zodat het past in je cognitie Dit moet u weten Dus niet vergeten !…

Over de visionair. Ik heb niet die air Van een visionair. Laat mij maar over het heden dichten En wat nu belangrijk is belichten Gelukkig heb ik wel die flair. Je kunt alleen in het heden leven De toekomst ..., die duurt nog even.…

De waarheid ze wandelt, verblijdt en waadt zich compleet door sprankelende beken en rivieren door diepe dalen van bronnen van leugens en wegen van dorens.. grijze torens, getuigenis van onze rechter hersenspinsels. De waarheid spreekt getuigenis, men hoort haar stappen niet, men betrapt de leugen niet drie maal want de eer gaat met haar…

De zee, ze riep naar de schelpen en versierde het beklede strand terwijl zij vast aan slaap gebonden waren, spoelde de zee ze voort, rolde ze op het zand. Meedogenloze zee, bedekte ze met al haar liefde, wikkelde schelpen rangschikkend in verre dromen. Mijn diepe zee.. boodschapper langst de kust, droeg de frisse eenzame zilte schelpenlucht…

akkers liggen gerooid maar voldaan in het goudkleurend avondlicht ik verzink in het vergankelijk beeld van groei en vergaan overpeins hoe mijn kleine bestaan verlopen is wat er na de dood van mij nog over blijft misschien wel verder leeft en of er ook iemand te wachten staat in het ooit gedroomde hemels licht…

De bladspiegel toont zich in letters en beelden asymmetrisch De zinsnede onthult zich aan de lezer als synthetisch De liefhebber verorbert het geestesgoed als een fetisj Toch is de mens in zijn “wetendheid” dyslectisch…

In het dorstige land tasten daklozen in het duister, ze zijn de stralen van een getergde zon en goddeloze geloften al tijden moe, papieren regels rotten in het hout, een leger van houtwormen splijt de wereld open, dekt de aarde met hun maskers toe, in de vlijt van alle gestorvenen treft alleen de hoop geen verwijt, de nachten…

in de lente van het achterland rijpen nog steeds zoete druiven al dragen ze een gerimpeld vlies en lijken stram om in wind te wuiven ze kennen nog vaak twinkelende ogen en hun harten worden soms goudgerand omdat ondanks ongrijpbaar verlies tedere mildheid groeit in dragend mededogen…

Het niks is overal, daarom moet ik het opvullen met van alles, met verbeelding, met ideeën, dromen, het alles is eigenlijk ook niks, maar wel van belang, het ene meer belangrijk dan het andere, en ik roep en ik loop en ik denk en ik schrijf een gedicht. voor mij, voor jou, voor iedereen, voor niemand in het bijzonder, ik leef en ik adem en ik…

Zwijg gij zinloze U laat het boek gesloten Onwetend is u eeuwigdurend nacht U versaagt het immers te ontwaken Heilzaam is hij die het tot zich neemt Alleen het schrift zal ons immer leren…

Onlustgevoelens samengaand nauwverbonden met ontevredenheid, de tijd alomvattend omsluit de zwijgende stilte die voortschrijdt. Leidend door verlaten engten, ontastbaar in breedte en lengte. Verzonken gedachten repeterend in herhaling, denkbeeldig verzonnen zonder verlossing. De kern aanschouwend met een luchtig hart, verlangend zich te…