Alle inzendingen over haiku

reikend naar het licht ranke vrouwelijkheid draagt voelbare zwaarte ik stijg op uit dit bestaan en laat mijn leven aarden…

vredeszondag: een opgewekt knekelhuis droomde de pastoor…

Drie futen drijven vanzelf mee met stroom en wind, slapen ongestoord. Eikenloof hangt dof, glanst opeens; dat geeft trek in een hap boerenkool! De mestkever kruipt over een mierenhoop, wordt betast... Overleeft!…

Een fontein ben jij, vrijheid tintelt op mijn huid, dorstig naar haar wijn. Na de openheid, ongenaakbaar in de regen, jij naakt, ik verlegen. De hel breekt los of gaat de hemel open ? Wat maakt ons dat uit. Heb mis gegrepen, strohalmen naar de toekomst, weegschaal naar geluk ? Uiterste balans, wat je kiest is om het even, eind…

Denk niet dat ik maal Of in zijtakken verdwaal. Trots blijf ik royaal.…

[Haiku] van grote hoogte storten eikels op de grond – bomen in de dop…

mijn gevoel blijft warm een zwevend zachte windvaan tussen stormen door…

Boord op het kantje: Gestrand passagiersstoomschip, Lek als een mandje.…

[Haiku] golven glinsteren in het naderende licht van de avondzon…

opengereten rusten twee torens aan de voet van een berg puin…

schuimbekkend de zee de wind maakt haar helemaal gek…

[Haiku] de nacht splijt open - twee seconden voor de klap davert het licht neer…

bomen en nimphen moeder natuur verbeeldt traag de ruwere vorm oude schors buigt rond stammen gevoed door de bron der jeugd…

mijn ranke lijf bloeit en rijst op uit dit bestaan liefde houdt me vast armen reiken naar het licht mijn zware lijf voelt aarde…

[Senryu] omringd door lamplicht leest een oude man zijn krant buiten groeit de nacht…

Raadslid smijt modder. Kano loopt vast in het slijk. Chaos in Gennep.…

[Haiku] opengevouwen geven de bloemen zich bloot aan een rijzend vuur…

in handen van hoop ligt een hart vol vertrouwen veilig geborgen…

Nazomerkrekel hoor ik in je getjirp al oktoberregens?…

[Haiku] boven de kaarsen branden oeroude sterren uiterst langzaam op…

Zee spoelt mensen aan bruine mannen uit het zuiden, meisjes van het oosten. Branding vergelijkt woorden uit de moedertalen, accent uit kleur te halen. Tussen eb en vloed, geen onderscheid inwendig , de huiskleur is bepaald. Instinctief gevecht de groene overkant te halen, ontheemding als geschenk. Cultuur luider slaat, z'n zinnen…

Viool uit de kist: Serenade aan kade, Door niemand gemist.…

Vleugels gevangen tijd herschrijven geschiedenis, op dichterspallet. Penselen met verf, erkenning van z’n streken laat de schilder koud. Gerijpte vruchten, strelen kindertongen op de elfenbank en druivenrank Rimpelende meren, spiegels van luchtkastelen, zonder bewoording. Zonder tussenkomst, in het harmonisch duister branden…

Lome lucht drukt zwaar; regen valt verkwikkend neer; damp schuift glanzend voort. 's Nachts onweert het hard: verborgen spinnenwebben blinken druipend op. Moge in ons hart het ongeschreven Woord steeds gebeiteld staan. In het avondlicht glanst de witte zon, heel rond: mijn ogen zijn koel. Witte fabrieksrook strijkt langs novemberbomen…

vandaag en morgen golven hier de golven regelmatig uit allen buigen het hoofd allen geven de geest…

Eindeloos water Een rimpeling slechts te zien Kwakende kikker…

De ochtendmist voorbij De nieuwe dag is weer op Geen stilte, lawaai…

Het vallende lover Melancholie in de herfst Elk jaar weer opnieuw…

nogal vermoeiend om telkens weer te zoeken naar een nieuwe baan…

rozen schitteren fonkelen duizendvoudig het heeft geregend…