6114 resultaten.
de vleermuis
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 142 grillige rotsen overheersen
een stukje puur natuur,
waar ook duistere spelonken
zorgen voor angst en vuur
in het donker gedoken,
hangend, onderste boven
met zijn kop in een
zwarte mantel verscholen.
rustig slapend, misschien
wel dromend van de jacht,
wat hij allemaal vangen kan
in deze sterrenloze nacht.
vleermuis is de…
De zomerzwaluw.
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 98 Ik schilder paarse bomen in mijn tuin,
waaruit de eerste bladeren naar beneden
vallen. Bij een zuchtje avondwind zal mij
dit het beste bevallen.
Ik laat de landerigheid in mij nu maar
verdwijnen, als het regenwater de tuin-
tegels spoelt; en een zomergevoel in
mij langzaam laat wegkwijnen.
Op het moment dat de zon zich duistert
achter…
Straalde bedeesd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 75 ik heb met bloemen gesproken
weet de tonen van kleur
hun intense relatie met licht
door de melodie van bloeihoogte
zij kennen ook het gezicht
van de wind en horen
in fluister en vlagen het
weer van de komende dagen
zij had mij wiegend gewenkt
opende haar hart
straalde bedeesd toen ik
schaamteloos keek naar haar pracht
ik deelde aarde…
Het schizofrene aardt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 67 schimmig knoest
zijn stam en
detoneert de tijd
standvastigheid
beklijft eonenlang
zijn strakke lijf
met voeten in het
zuurstofloze water
werd hij geen prater
hij overleeft waar
dood in gassen borrelt
uit vergane grond
zal zegevieren
als bliksem eindelijk
het schizofrene aardt
de gespletenheid die
hij als god ten dode
opgeschreven…
zomer
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 119 voor de vroege vinder
van een vrolijke vlinder
fladder, fladder, fladder
vind voor jezelf een ladder
klim vliegensvlug omhoog
tot in de regenboog
en verwonder je
over de vlucht
van de kleurrijke
dagpauwoog…
Zee (1)
gedicht
2.0 met 9 stemmen 2.922 Ze is zo groot.
En, hoewel grijs in middels,
Zo mooi in haar groenblauwe jurk nog.
We mogen met z'n allen aan haar zitten,
nog steeds. Vindt ze niet erg.
We mogen er zelfs in, helemaal.
Merkt ze niet eens.
Ze is zo groot.
Haar kou gooit ons terug als een visje.
---------------------------
uit: 'Al fluitend', 2001.…
Vlas.
poëzie
5.0 met 4 stemmen 503 'k Was buiten aan 't dolen. De zomernatuur
Ontplooide haar kracht allerwegen;
En tuinbed en boomgaard en akker en wei, -
't Sprak alles van God en Zijn zegen.
't Was alles zo feest'lijk, zo rijk en zo schoon;
Het rondzien was zuiver genieten,
En deed aan de trillende snaren der ziel
Een zacht Hallelujah ontvlieten.
Ik zag naar de…
Rivier
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 126 Door het als door een god geschapen landschap
meandert een smalle rivier
zij voedt de bloemen, het gras langs de kant
zij voedt het koren op het land
kinderen spelen graag in het water
zo maken zij een herinnering voor later
kikkers kwaken het uit
wat voor de een puur lawaai is
is voor de ander een pure symfonie
een door de natuur gegeven…
H2O
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 77 Zoals u vast wel weet bestaat er
Zeventig komma negen procent
Van de planeet waar u nu bent
Uit H2O of kortweg water
In vele Afrikaanse streken
Wordt er met smart naar uitgekeken
Terwijl weer elders werd gebeden
Om hulp van boven en met reden
Als straten meer op beken leken
Onder het alias van regen
Verpest het soms een zomerdag…
Zomerakkoorden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 80 gedragen vlaagt
warme wind de
laatste zomerakkoorden
het bronsgroen eiken
laat zich door de zon
met nog meer kleur verrijken
bladeren ritselen
steeds nieuwe patronen
schonen het herfsttapijt
bomen maken
zich klaar voor het
koudste deel van het jaar
het bos gaat in ruste
met het geluid van vogels
op weg naar zuidelijke kusten…
Zweefde heel even
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 79 ik wilde nog
een keertje dansen
na het groenen van
seizoenen in de boom
lichtte mijn kleuren
droogde het blad
sprak met de wind en
wachtte het gebeuren af
in een heldere hemel
zeilden wolken langs blauw
lucht bood het draagvlak
vlaagde mijn dag
nam losjes afscheid
dwarrelde omlaag
zweefde heel even
voor de landing paraat
ik…
Een zee vol gevaren
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 99 Dood bij de zee;
een zee vol gevaren.
Mijn regenboog eindigt
hier. Op zoek naar het
levende wier van de
woelige baren neemt een
fles mijn s.o.s.-oproep
met zich mee.
Dood bij de zee;
een zee vol gevaren.
Een liefdesgeschiedenis
eindigt hier. Op zoek naar
het klavertje vier klonk
een stem van een tovervisje,
dat zich zodanig aan mij hoop…
Witte vlinder
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 184 Witte vlinder,
vlinder vrij,
dansend in het zonlicht,
hoe verheug je mij.
't Zijn de kleine dingen,
die gaan nooit voorbij.…
Nieuw
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 67 schaduw prijkt
in kleur voor
nieuw geboren
geluk
niet dat zij eerder
zo fragiel
aanvoelde toch
is het vers
net uit het ei
gekropen danst de zon
nog altijd daar waar
zij geboren werd…
Hun stukje schepping
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 82 het rommelt soms
in een oude doos
als ik op zolder loop
dan is het tijd
om te genieten door
mijn stenen op te diepen
ik heb ze geraapt
in alle oorden waar zij
zich kenbaar hebben gemaakt
de schittering
in kleur of licht was
het signaal van hier ben ik
zij hebben mij hun
stukje schepping laten zien
in paradijselijke schoonheid…
Heelal
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 120 Tal van zeer lieftallige personen in omgeving
En dat is mooi
Complimentjes en gemeende benaderingen
Schatten van kinderen, onheus tactvol kleinkindje
Zegeningen niet te tellen
Dankbaar
Gezond naar ziel en lichaam
Muze steeds aanwezig
Ochtendgloren wenkt
Sterrenhemel lonkt
De volle maan beste vriend
Heelal zo heftig temperamentvol en wijs…
vlinder
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 129 je fladdert
vrij en
elegant
in pracht van kleuren
je kust
de bloemen
op de hei
in al hun geuren
je vliegt
gezwind
doorheen de wijde
blauwe lucht
je gaat
voor bijna alles
wat niet stil is
op de vlucht
je spreidt
je vleugels en
begint sensueel
te zweven
je laat me
dromen en
mooie momenten
beleven…
graankorrel
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 77 onder een gele deken
met een groene rand
onder een blauwe hemel
met een oranje band
knisperen de aren
opent zich het korte kaf
springen volle korrels
op het nieuwe leven af
met wat vocht
met wat zon
op de grond
waar het begon…
Jager & Jager
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 199 Zijn ferme vleugels brachten hem
op juiste hoogte, zoekend naar een prooi
het oog gericht op alles hem tot leven.
De cirkelgang steeds lager ingezet
een noodzaak brak de wet,
behoedt je zelf, een doel te zijn.
Zijn waakzaamheid nog amper ingedaald
de scherpte van een dof geluid
een golf die raakte, snijdend binnen.
En vallend zag hij…
Ver
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 116 Ver van lawaai en herrie,
drammers en gedruk,
van te weinig met teveel
op een te klein stuk.
Streel ik verre zichten
waar het weids de zon verwaait,
en haar waterlanden
nog weten van geluk.…
Een oogstmaand in zomerkleuren
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 150 Augustus opent de deuren,
die veel fruitsoorten zomers
doen kleuren. In rood, paars
licht-blauw of fris roodachtig
zomergroen geuren de vruchten in
hun nabetrachting van een zomers
succesvol fruitseizoen.
De pruimen, de kersen en de aard-
beien uit het voorseizoen vinden hun
voortzetting in een perfectie, die
de zon met het fruit in de…
zijn groen wordt bruin
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 98 zijn groen wordt bruin
vele takken gaan sterven
ik zie reeds je kruin
je bladeren gaan zwerven.
de wind neemt ze mee
heel hoog in de lucht
een reisje naar zee
met een tolvrije vlucht.
de eik die blijft thuis
alleen met zijn droom
enkel nog een muis
die schuilt in zijn boom.
de lente lacht breed
de eik straalt verlangen
een frisgroen…
Dag boompje. Wees gegroet!
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 91 Bomen kunnen groeien
op onmogelijke plaatsen
vanuit innerlijke kracht.
Ik zag een boompje,
hoog in een schoorsteen,
alle elementen overwinnen.
Dag moedig boompje.
Dank voor je voorbeeld.
Wees gegroet!…
Kijvende goden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 75 Wat een gedonder
door het gehele vooronder
Donar smeet zijn hamer
weer eens door de lucht
in haar bliksemschicht
Godin Hete bliksem vluchtte
van het ene
op het andere moment
'terugkomen doe ik zeker'
schreeuwde ze!…
De herdersjongen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 71 De jongen met de herdersstaf,
onder de sterrenhemel, richt
zijn ogen naar een sterren-
beeld; oordeelt met een speelse
blik over wat met zijn fantasie
speelt.
De herdersjongen in het veld;
niet weggelegd voor het grote
geld, peinst over het geluk voor
hem tussen de sterren verborgen.
Staan de sterren vanavond goed;
voorspellen zij zijn…
Laatste strohalm
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 83 nu de zomer
doet alsof
ze pas gestart is
grijpen groene
bladeren hun kans om zich
helemaal vol te zuigen
met leven
zodat de landing,
voor wanneer ‘ie dan ook
geplant staat,
aanzienlijk zachter
zal zijn…
In beweging
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 103 jij kwam uit de wolken
opnieuw begonnen
een lange weg zelf beklommen
hem met jouw liefde bedolven
de aarde draait en slijt zich rond
water drijft land verder van ons
zand werd bevrucht en vormde een grond
krachtig en prachtig behoorlijk gezond
ijsbergen smelten langzaam aan
bomen laten hun bladeren gaan
dieren stierven langzaam
geen mens…
Plataan in Catalonië
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 191 Vanaf de aanplant was er blad
van 't grootste tot de allerkleinste
onopgemerkt bleef het, in ieder jaar.
Naar stam en takken ging de aandacht uit
dragers van schaduw in de zomer
een koele plek voor rust,
of bij avond, feest te vieren.
Mensen, van jong tot oud
somtijds groot en sterk,
de boom hij zag ze, gaan en komen.
Seizoenen daarentegen…
In spiralend zand
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 88 voorbij het schaduwrijke loof
van eeuwenoude eiken
zindert zomerse hitte over
geelkleurende korenvelden
naar kerktorens in het verre land
stilte markeert de vlucht
van een spaarzame vogel
die hard schreeuwend de
koelte verlaat geschrokken
door een plots springende haas
wind ruizelt het blad
krijgt houvast in spiralend
zand op het uitgelopen…
Gave voor verwondering
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 Zomaar opeens
ontvang ik zielservaring
door een ontmoeting
met een werkelijkheid
waarvan ik het bestaan
nooit heb vermoed
maar een gevoel geeft
te mooi om te benoemen
opgetild word ik
uit buitensporigheid
doordat de zon
die zich veel te vaak
achter wolken verschuilt
me juist vandaag
opnieuw laat verstommen
bij haar opkomst…