Alle inzendingen over school

Een enkle lamp werpt zijn armzalig geel- Koperen schijnsel langs de kale muren. Met wijd geopende oogen zitten heel Scherp jonens naar het verre bord te turen. Stoffige lege banken, waarop veel Inktvlekken en ingesneden figuren Werpen hun schaûwen langs de doffe deel, Gesleten door het schuiflend voeten-schuren. De jongens rammlen met hun…

Lopend langs de velden met pony en paard. Die staan te grazen, onderbroken door een auto, zonder vaart. Geen gejakker en getoet, maar gewoon rustig halt houden. Voor een jongen, gewoon omdat het moet. Een grote open vlakte, zwaluwen zwermen druk aan het zwerk. Een meelfabriek, arbeiders, alweer een uur aan het werk. Het tempo ligt…

Voor even is hij weer verrezen School met de Bijbel uit mijn jeugd Het was voor mij een tijd vol vreugd Het rekenen, het schrijven, lezen Ik heb er altijd van genoten En las de juf een keertje voor Dan was de klas een en al oor En werd de dag fijn afgesloten Één iemand kon een schaduw leggen Over de dag op weg naar huis Hij joeg…

Schrijven… Letters op papier… Hoe heb ik het kunnen leren. Zwart op wit, geschreven op papier. Tussen de lijntjes moest het, bij een kwaaie Juf. Haar figuur was goed gevuld. Zij hield niet zo van kinderen en had niet veel geduld. En toen we de letters kenden, schreven we het op de muur. Wij zijn niet bang, voor juffrouw Tang. Zij spuugde…

Zondag, heerlijk schone dag, De eerste van de zeven, Niet naar school, maar naar de kerk, Wandlen, vrolijk leven! Maandag met een nieuwe moed Aan het werk getogen; Nasmaak van het Zondagsfeest, Ach! zo ras vervlogen. Dinsdag weer voor goed op gang, Rekenen, lezen, schrijven; 't Is op school een hele toer Nummer een te blijven…

Gedrieën in een bank gedreven, ondoorgrondelijk ogenblik van stilte ... de blonde Goudriaan vooraan, de schele Kast, die jongen van Peen ruggelings tegen het Periodiek Systeem, de mooie zware Wieke van der Linden naast de leraar die zij beminde, de kleine Vink, de dorre Krol, magere Kossen, Kooiman de hater, Spoelstra de schaker, Johnnie…

zij vult de glazen het rituele drinken naar jaren van weleer bloemrijke borders buiten aan de randen van vergetelheid in gangen de holle lach luidkeels repeterende mismaakte memories het laatst geheven glas nog eentje dan op daar en toen op nu en later in achterwaarts begrijpen toon ik mijn sporen van verleden naar weerzien…

Zij droeg een jurk, lang uit de mode, en was zo mager als een lat, een rare stokvis, maar ze had zo'n zeldzaam mooie lesmethode, voor die tijd eigenlijk verboden: het scheen, ze praatte zomaar wat, alsof je in haar kamer zat te kletsen om de tijd te doden. Het leek gezellig en verkeerd, maar was, dat blijkt, geraffineerd: ik ben…

De Onderwijs BV (oorspronkelijk gevestigd in Deventer) is een landelijk opererend digitaal wervings- en selectiebureau voor m.n. leerkrachten in basis- en voortgezet onderwijs. Mogelijk door bezuinigingen inmiddels ter ziele... Tussen haakjes, die crazy producttermen heb ik niet zelf bedacht, alleen bij elkaar geveegd. Anyway... ________________…

Dit vitale vitrinekastje loopt voortdurend risico. Functioneert precair. Gevoelig stelt u dan ook vast: in ons onbarmhartig verkeer wankelt elk beginnend mensje... Hoeveel teerheid wordt er niet door ongeduld en gulzigheid, uitzonderlijk stoer gedoe, in hopeloze stukken gereten? Dieren zijn alleen maar nuttig als ze worden opgegeten.…

Zelden riekt het onderwijsveld naar stinkende wonden zachte heelmeesters kent het niet Een onderwijskracht verdient er minder dan zijn laatste syllabe Juist in een stille kracht schuilt de kunst een vonk te laten ontbranden Zij verdient meer als kracht in de storm en rots in de branding de jonge docente Rijpend tot baken…

'O denkt men er zo over!' zei het jongetje dat de wet van Newton gelezen had en hij steeg als een leeuwerik in de dampige najaarshemel en geen sterveling op aarde heeft hem ooit nog teruggezien ------------------------------- uit: Gedichten 1938-1970…

Aan enen afwezenden vriend Ik misse u waar ik henenvaar of waar ik henenkeer: den morgenstond, de dagen rond en de avonden nog meer! Wanneer alleen ik tranen ween 't zij droevig het zij blij, ik misse u, o ik misse u zo, ik misse u neffens mij! Zo mist, voorwaar, zijn wederpaar geen veugelken in 't net; zo mist geen kind, hoe teer…

Wat dit woord bij mij teweegbrengt? Klankhypnose. Letterbetovering. En een toetje van betekenis: streling die fraai toegeeft aan verlangen... Edoch: wat brengt dit woord bij jou teweeg? Verwoord het!…

Ik zocht een vacature Oude Talen Een waar ze mij met dankbaarheid onthalen Een leraar voor 8/10 fte Schaal D (maar slinks weer teruggeschroefd tot B) Bij het Fornacius (FG nl) Een eerbiedwaardig gym, u kent het wel In Amsterdam, zowel Grieks als Latijn Vervanging - want verschil moet er wel zijn En nog wel voor de rest van het seizoen…

Het zeer gewaardeerde en gerespecteerde Nieuw pedagogisch-didactisch concept Heeft ruim tien jaar geleden - ik weet het nog goed En herinner het mij nog als ware het heden - Van buiten de muren van mediatheek En computerlokalen zijn intree gedaan In de hoofden van scholen - bestuur en rectoren - En is, op advies van externe actoren…

Terwijl de sportzomer der NOS Nu sinds een dag of twee al onderweg is Is op 't Carmel College Eduland Nog immer sprake van 'Tapetenwechsel' En klinkt thans de schalmei der stoelendans Rondom de leerkrachtzetel Oude talen Van gym-millennials in klaslokalen Weet slechts een kleine minderheid der moeders En mannelijke wederhelftopvoeders…

Je lach lijkt versteend Je ogen zijn dof Ik stel me zo voor Je gevoel onder stof Je pen is geleend Anderen gaan voor Niemand die ziet Wat jij verloor Je haren zijn los Je krabbelt in je schrift Ze hangen ervoor Ik haal ze uit je gezicht Je ogen vol schrik Op je wangen een blos En ik zie de tekst Jij bent de klos…

de lange gangen met de vale tegels -er hing nog steeds de geur van natte jassen- leidden onveranderd naar de klassen waar ik zuchtte onder strenge regels ik had gezworen nooit terug te keren tot ik die lijst zag met daarop jouw naam het stille meisje bij het hoge raam dat mij geduldig hielp Latijn te leren je ogen glansden vurig als voorheen…

In de bril van Bertha Teughels Is er somtijds veel te zien. ’t Is precies een speelgoedwinkel: Aan twee kanten een vitrien. ‘k Zag daar eens een vogel vliegen, ‘k Zag de kap van Soeur Chantal, ‘k Zag een venster met gordijnen, Zo met bloempotten en al. En een kleine muizenlandkaart En een stukje Gibraltar, En een gieter voor de bloemen…

Geen mobieltje maar een haan kraait de ochtendstond Wordt gekleed wakker op een matje in een lemen hut Doe je slippers aan in het halfdonker en stap behoedzaam over moeders grut Pak de emmer op weg naar een gat in de grond Het varken komt al, verderop jankt een hond Ontbijten gaat snel, honger blijft je metgezel School is een uur lopen, er…

Jongens, heb je verdriet, sprak toen de leraar Grieks, dan moet je woordjes leren, woordjes leren. Hij knikte energiek zodat er as viel op zijn vest, maar dat was toch al vies. Wij lachten half vertederd, half meewarig, want tragiek daar wist je alles van en hij, heel oud, haast vijftig, niets. En dat het overging als je maar woordjes…

Nooit loopt mijn drijftol zonder slagen; Want hou ik op, dan loopt hij niet. Ik heb in al dat slaan verdriet, En zal om ander speelgoed vragen. Maar is ’t ook zo met Flipje niet? Ja; had ik nimmer slaag te vrezen ’k Zou zelden in mijn boeken lezen, En dat geeft vader ook verdriet. Foei dat ik van een tol moet leren, Met vlijt te werken…

En dan denk ik aan de duizenden gedachten opgesloten vastgezet tussen schoolbordwitte muren voor zo'n dertig slakkenuren zweven ze zo zachtjes en botsen ze heel soms dit merken doen we nimmer toch versterken ze elkaar in hun eeuwigheid tekort aan tijd want klokken bestaan hier niet meer alles wat ik zien kan weer is voor ons staat…

Dat hadden we nog nooit zo hard gevoeld. Een herstart vol nervositeit, gebalsemd in het plezier van een nieuwe boekentas en een driehoek die nog in zijn plastieken tasje zat. Het zou me niet verbazen dat meer ouders dan gewoonlijk een uurtje vrij namen. Om ‘s ochtens mee te kunnen lopen tot aan de poort, of om ’s avonds aan de deur…

Ik leer schrijven door met mijn vinger de vorm van de letters na te voelen, ik ken die letters al, maar wil zo nog wel een keer leren schrijven. Ik sta op een bed en schrijf op de muur, spring op het bed op en neer om de woorden waarmee ik wil beginnen zo hoog mogelijk op de muur te schrijven De maan in de lucht als een letter uit een doos…

Latijnse school, Latijnse poort! Gezegend en gezellig oord, O wereld vol illusie! Vol lust en Grieks en lief en leed, O wereld, die ik nooit vergeet, Vol vriendschap en vol ruzie! O zoete bluf van ’t eerst Latijn, O heerljkheid de tolk te zijn Cornelii Nepotis! Te voelen, als men verzen schrijft, Dat men altoos een bengel…

Wat leert men in Vlaanderens scholen? Men leert er Frans en ook Latijn, En Frans en Grieks, zo is 't bevolen; Men geeft zich vele moeite en pijn, Om alles... buiten Vlaams te zijn. Wat leert men in Vlaanderens scholen? Dat Frankrijk heerste aan Maas en Rijn, Dat Belgenland, om niet te dolen, Met Frankrijk moet verenigd zijn, Al ware 't…

Verwezen liep ik door de stad, waar alles iets verschoven bleek en vreemd. In V&D Bemerkte ik bij de lipstick Conny, uit 2-havo. Schuchter zei ze 'dag' en sloeg haar blauwe kijkers neer, glimlachte zachtjes, ik werd weer eens vijftien. Ach, wat had ik graag nog eens om haar van Kees van Lint verloren!…

Onze meester zegt ons: Lieve knapen, zegt hij, Hier en valt er, zegt hij, Niet te slapen, zegt hij, Maar te leren, zegt hij, Zoals ’t hoort, zegt hij, En te luisteren, zegt hij, Naar mijn woord! Onze meester zegt ons: Lieve kindren, zegt hij, ‘k wil u ’t spelen, zegt hij, niet verhindren, zegt hij, wel te weten, zegt hij, na de klas,…