Alle inzendingen over 2. Rust

het spijt me ik had me niet moeten laten gaan het spijt me ik heb je voor altijd pijn gedaan het spijt me hij was een vriend van jou het spijt me ik was je als vriendin niet trouw het spijt me vergeef me alsjeblieft het spijt me ik was gewoon verliefd…

Het blijft altijd leuk te spelen met woorden maar ook zeker met cijfers morgen is zo'n dag 2-2-2020 of 2-2-20 2-2-2002 of 2-2-2 was zo'n dag de trouwdatum van WA en M.…

1; Jij kwam binnen 2; binnen bij mij 1; Ik zag je komen 2; komen en ik was blij 1; Wij gingen samen 2; samen staan te praten 1; Wij liepen naar buiten 2; buiten staan om vrij 1; Vrij te zijn van iedereen 2; iedereen was erbij 1; En liepen weg met z'n tweeën 2; wij tweeën dat zijn wij 1; Om verder te lachen en te praten 2; pratend…

2 jaar …alleen 2 jaar….verdriet 2 jaar….pijn 2 jaar….ongeloof 2 jaar….onwerkelijkheid 2 jaar….verslagenheid 2 jaar….geen woorden 2 jaar….waarom zo zullen er nog vele jaren volgen en gaat m'n leven door al weet ik niet waarvoor 'k weet zeker dat het nooit went nu jij er niet meer bent 'k doe maar alsof en speel toneel maar diep…

jij 2 letters een wereld om te ontdekken wie ik ben ik 2 letters iets bijzonders om trots op te zijn wij 2 letters iets wat ooit een wens was van iedereen…

.|2......| |____|____| |3.......|.........| |____|____| Horizontaal 1 Antwoord op 'Hoe?' (2) 3 Lekker glad. (2) Verticaal 1 Vrouwelijke kant. (2) 2 Gesneden stier die in Oss te horen is.…

Geloof in mij Nu ik nog leef Zing ik naar mijn ouders Die er niet meer zijn Hou mij vast En geef me rust Op het strand dat vrede is - Waar geen verdriet is, geen gemis, Want weten moeten ze Dat ik ben uitgekust Regel 1-2: dank aan Harrie Jekkers (c) 1992 Regel 9-10: dank aan Frans Halsema (c) 1985…

Het nieuws is heftig en best wel naar, dus gaat de televisie uit, de radio brengt me niets beters dus is het rustig in huis! Ik sluit de wereld buiten, de gordijnen dicht hier en daar een kaarsje, wat flakkerdend kaarslicht het is zalig warm, knus en rustig binnen ook al moet de inloop nog beginnen! Maar soms moet je besluiten, wat beter…

2 minuten stilte niet denken niet voelen even stil in mij 2 minuten stilte niets horen niets zien even geen maatschappij. 2 minuten stilte helaas alweer voorbij…

lichte nevel prevelt hangt boven het land vanuit de bosrand kijken bomen verlegen windstil, rust alles is aan kant de lucht is dik nog niet hersteld van de schrik het geweld de hitte de afgelopen dagen koel, stil we kunnen er weer tegen het verdragen 1 1/2 druppel regen die niet telt…

(1) winterwarme stal snuiven, gezoem van vliegen de volmaakte rust (2) eruit! staart omhoog schonkige lijven rennen lente in de bol (3) kauwen herkauwen loom in het zomerse gras ogen op dromen (4) striemende herfstbui dicht bijeen, kont naar de wind en de kop omlaag…

Innerlijke rust je van de stilte bewust onder het maanlicht.…

Buiten wordt het donker een kat doet zijn ronde een muis wordt verslonden een varken schrikt wakker van de honger De hemel oogde somber na bliksem kwam donder het was een wonder dat ik werd gevonden onder een vlonder Na rust kwam bonje Dollemam dreef zijn rondjes succes bleek een domper 1-1-2 telde elke seconde.…

uit heksenketel ontsnapt,rustig thuiskomen in een toverbos joz.le bruyn haiku 27/01/202…

nog één keer strijk ik door jouw haren vol ongeloof en verdriet wat eergister nog gewoon was is dat vandaag helemaal niet twee-en-een-half, je kwam net kijken rende zo de wijde wereld in nu jouw ogen voorgoed zijn gesloten zorgt jouw einde voor een nieuw begin…

Ik ben 2 en ik zeg nee. Ik wil het niet, maar toch ook wel. Omdat jij het zegt, doe ik het niet, Ik wil het zelf doen, dat je dat niet ziet! Ik ben 2 en ik zeg nee, Ik doe je wel na, maar help me niet mee. Ik vind dat ik het zelf wel kan, Ook al komt er soms niets van. Ik ben 2 en ik zeg nee. Ik doe lekker toch niet wat je zegt.…

Beeldschoon jouw afscheid langzaam kleurde de lucht rood in Zomerland…

alle kleuren heb ik aangetrokken op dat ik je niet kan mislopen de wereldkaart ken ik van buiten zodat ik onderweg niet stranden zal nu de mist haar rokken laat zakken slaat de schrik me om 't hart daar de weg ineens verloren lijkt…

Zij die zoveel leven bracht op Internet is heengegaan zonder ons te verlaten want wat zij achterlaat is blijvend gedachten, emoties, verbondenheid in de hemelse tuin van mijn onderbewustzijn bloeien de mooiste bloemen eeuwig voor Fairouz.…

hoe kon je zo verdwaald zijn was het leven zo’n gevecht de strijd in jouw hoofd ondoorgrondelijk hoe wij jou ook liefden bleek dat niet genoeg niet voldoende reden om te blijven daar waar wij zijn wij die het leven anders ervaren al is ’t nooit zonder slag of stoot is het gemis al begonnen…

het verschil tussen gisteren en vandaag is een immense stilte die je achterlaat je stond aan het roer van een schip met eindelijk verse wind in de zeilen al ben je abrupt van koers veranderd heb je het aardse verruild voor het hemelse want zomaar tussen gisteren en vandaag is het doek gevallen…

bij aankomst vielen bevroren tranen uit de lucht het was een weerzien van dwarsliggers uit alle hoeken te midden van borden vol leuzen stond de kist erboven prijkte een mooie foto van Ferry met poes op schoot ik heb nog nooit zoveel fotografen gezien Fer op ’n crematie zij kwamen allemaal om Opa Water te groeten…

ben je uitgevlogen ons voorgegaan wellicht van hier waar je sinds ‘56 woonde ging je over in ’t licht nooit meer Maison Kelder gebakjes eten, met jouw verjaardag voor ’t Nieuwe Jaar zal de stilte ooit gaan wennen al voelt ’t voor nu wel heel erg raar…

tikt onverminderd door niet even staat hij stil nu jij ons ontvallen bent veel te vroeg in de bloei van jouw leven omringt door liefde …. en de tijd tikt onverminderd voort…

, MIJN VOLT met 2 zetels.…

-2-3-1-2-…

Volharding 1 Met de Volharding 2 fiets ik een eindje mee. Een plons en luid gesnater. Daar lig ik in het water. Volharding 2 Daar lag ik in het water. Het werd later en later. Op de Volharding 8 heb ik maar niet gewacht.…

Waarom hebben we zelfs in het ziekenhuis niet gepraat? Waarom heb ik nooit afscheid genomen? Een vluchtige hand een flauwe grap even je kussen opschudden... Waarom... geen kus? Samen zwijgen er gewoon zijn? Waarom geen afscheid? Verschuilen altijd verschuilen achter woorden, een glimlach. ...waarom geen afscheid?…

Ik heb een paar rimpels geen wratjes en vlekken heb het soms koud maar hoef mijn lijf nog niet bedekken, geen grijze haren wel 'n blond bosje hooi ben ook niet oud <> van binnen heel mooi goed bij de tijd toch levert m'n hoofd vaak een grote strijd, maar word ik ouder ik blijf wie ik ben dat heb ik mezelf beloofd!…

Ragfijne druppels vloeien tergend langzaam licht dampig tussen onze vochtige lichamen waar verweven draden onzichtbaar vlammen door temperament samengesmolten als een hunkerend naar liefde gesponnen web vurig vlieden verbrande zinnen verstrengeld verbonden daar waar samengekomen draden luiken…