14 resultaten.
Melkweg
gedicht
3.2 met 17 stemmen
11.540 .
----------------------------------------
uit: Enkelvoud, De Arbeiderspers 1991…
Een ontdekking, het is de waarheid
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
231 Muziek die ik maak, samen met de anderen,
Cello, viool, en alt die met elkaar strijden,
Elkaar aanvullen en opvangen,
Golft door de kamer en door onszelf,
Biedt troost die door geen woord
Gegeven kan worden, geeft vorm
Aan ons verlies, aan het verdriet
Dat niet alleen ik maar ook zij voelen,
Immers zij missen de mensen die ik mis,
En…
Willem
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
401 Zijn enigste dichtbundel heet 'Paniek',
nog uitgegeven door De Arbeiderspers,
maar vlak daarna werd hij geestesziek
en schreef hij nooit meer een vers.
Onlangs heb ik hem nog eens bezocht,
maar Willem is Willem niet meer,
ik had een reep chocolade voor hem gekocht,
zei hij: 'Weg met die zooi, rare koekepeer!'.…
Hoe diep de afgrond is
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
326 Hoe diep de afgrond
Is waar langs ik
Gelopen, soms geslopen
Ben, kan ik van hieruit
Niet zien, geen meting
Mogelijk om deze diepte
Te peilen en van de juiste
Mijlen te voorzien,
Afgrond met op de diepste
Bodem een sediment van
Onverwerkte emoties die
Mij met alle geweld
Naar beneden trekken, en zonder
Mededogen naar zich toe…
Beter dan ooit
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
302 De wind blaast verbetener dan ooit,
Zo hard, zo zonder pardon,
Zo zonder mededogen -
Ook al heb ik nog zo veel pijn
Van het schrijnend verdriet,
De leegte die jij achterliet,
De krater in mijn bestaan
Die nooit meer dichten zal
En mijn ik gevoellozer heeft
Gemaakt dan ooit tevoren -
Toch smaken deze mandarijnen
Mij door alle ellende…
Ik kan de namen dragen
netgedicht
4.2 met 4 stemmen
262 Vervreemd ben ik
Van de naam die mij
Bij mijn geboorte
Is gegeven -
Als men mij roept
Reageer ik niet meer
Want ik weet niet
Of ze mij bedoelen,
Of een van de vele anderen
Die in mij wonen, die de
Namen dragen die mij ooit
Door medemensen werden gegeven
Zonder dat ik daar zelf
Om vroeg, toch kan ik de
Namen dragen,
Daarvoor…
Vlijmscherp
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
296 Vlijmscherp het zwaard
Maar ook mijn pen
Die mij leert mijn
Agressie in banen
Te leiden - en telkens
Weer sta ik versteld
Van de elasticiteit
Van de menselijke ziel
Ook nadat ik uit
Mijn dagelijkse
Wereld van ellende
Te pletter viel…
De bijslaap van mijn dromen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
221 Vannacht droomde ik
Dat ik lag te slapen,
Terwijl ik wel beter wist,
Ik lag immers wakker
Zoals alle and're nachten -
De wolk met een beker
Warme melk met honing
Hing aanlokkelijk boven
Mijn hoofd, tot het moment
Dat zij haar intrek
Nam in de bovenkamer
Die al zo lang had
Leeggestaan, en ik besefte
Dat ik vandaag best ver…
De leegte om een dier
netgedicht
3.6 met 5 stemmen
246 Harig lig je hier,
Aanraakbaar dichtbij
Met louter leegte
Om je heen,
Leegte die er is
Zoals jij er bent
Zoals jouw
Waakzaamheid
Er is,
Maar -
Slaap nu niet langer,
Het is niet donker meer,
Het licht roept…
De hond met het rugzakje
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
249 Voel me zo ondraaglijk alleen,
Niemand die bij me is,
Helemaal niemand om me heen
Die om me geeft,
Bezoek vandaag voor het eerst
Het hondenparadijs -
Zie je voor het eerst,
En meteen is er een click
Je legt je kop vol vertrouwen
Tegen de dij van mijn rechterbeen
En op slag ben ik verkocht -
Je bent vast een hond
Met een rugzakje…
Dansen van weemoed
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
163 De slotregels zijn, enigszins aangepast, afkomstig uit het gedicht VERBLIJF VAN GAAN geschreven door Marijke Hanegraaf en staat in haar bundel BESTAANSBEGEERTE, een 80 blz. tellende gedichtenbundel uitgegeven door De Arbeiderspers.…
Publish or perish
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
229 Maar de Arbeiderspers
zwoer bij het vrije vers.
Boom Meppel vond mij aardig
maar wijsgerig onwaardig.
P. wilde mij best nemen
maar had balansproblemen.
En, sterker nog, van Oorschot
vroeg mij zelf om een voorschot!
Geen zin, geen geld, geen fonds:
moet ik soms ondergronds?
P.S.
Nee, dat moet niet, want gelukkig is daar Gedichten.nl!…
Voor Roelien
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
242 Ik doe moeite genoeg de doden te vergeten
Maar ze weten steeds beter mijn zwakke plekken en steken
Hun knekels in mijn cerebellum, frontale kwab of hoe
Al die onderdelen in die kelder daarboven ook mogen heten
Ik hoopte dat die lelijke littekens op den duur
Zouden genezen of tenminste verbleken
Maar er heerst een hardnekkig echo
In mijn buis…
Mata Hari
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
168 De meest begeerde vrouw van jouw tijd
was jij, Margaretha Zelle.
Verstrikt in hun spel. En ze wilden je kwijt.
Daarom wil ik het nogmaals vertellen:
vals werd je gebruikt door de Duitsers en Fransen
in hun oorlog van 14-18.
Je verstond de kunst als geen ander, te sjansen;
aan elke vinger makkelijk tien.
Je bleek heel eenvoudig te vangen…