Netgedichten

netgedicht (nr. 78.066):

Dansen van weemoed

Tijd dacht te winnen, maar ik klokte het snelst
Zij droomden verder en hun traagheid behelst
Veroorzaakt door gedachtegang na een val
Speelde men met benen, functioneel rakend de bal
Er werd volop ge-één-tweet, gepasst, voorgezet
En zeker gescoord
Uit deze tijd zijn wij inmiddels teruggekeerd
Naar hier

Zeer gelukkig in de liefde, snijden en sorteren wij
De mooiste bloemen, kleurrijk geheel
Ongekend de vrouw die danste tot in eeuwigheid
Werkelijk waar ongekend, zij alleen die ons hart verblijdt
Met haar dansen van weemoed door koude nacht
Warmt zij muren lauw, geurend naar bloemenzee

Mannen knikken door hun knieën, als zij al niet 'out' zijn
Vrouwen lachen, plukken bloemen
De dagen zijn rijp, hun vruchten bovendien
Het leven is van alle tijden, dus pluk alle dagen die
Geplukt moeten worden
Zelf sluit ik mij op in een verblijf van gaan
Nietig tussen de tijden van anderen.

P.S. De slotregels zijn, enigszins aangepast, afkomstig uit het gedicht VERBLIJF VAN GAAN geschreven door Marijke Hanegraaf en staat in haar bundel BESTAANSBEGEERTE, een 80 blz. tellende gedichtenbundel uitgegeven door De Arbeiderspers.