Alle inzendingen over Artrose

[senryu] stof en hondenhaar de stofzuiger hanteer ik artrosegeremd…

Toen ik vanmorgen in de spiegel keek en een kop zag die niet meer op mij leek in mijn rug de pijn van mijn graat gleed mij onderin verlamde, naar voren trok zodat zelfs mijn onderbuik meedeed mijn knieen in luid protest kraakten bij het hurken op de plee ik mijn vuist balde waardoor mijn knokkels ontploften mijn armen niet omhoog wilden mijn…

Artrose kwelt me hevig, nu en dan En zonder bril ben ik een hulpeloosje Snif, niemand plukt voor mij nu nog een roosje Ik takel af en word er depri van De tijd gaat zwaar in ’t zoete leven tellen Straks kan ik vast geen moorkop meer bestellen…

artritis, artrose, frambozen of was het nou trombose flebitis, bronchitis, tinnitus een fluitje, kost geen cent hernia, angina, nieuwe alinea suiker, vergeet het maar in dagen van kommer en kwel ben ik gestaald en gesteven ruim beladen met historie in de naden van mijn vel…

zij is een wrange mantelmeid praat niet op haar in over openheid zij wil geen schaduw om zich heen laat haar kruisbestuiven, maar pas op voor verharde vuisten onder haar werveljas sluipende artrose verstild, heel gemeen nu haar mantelwol terug naar de natuur gaat pluisbestuiving nieuw leven toelaat blaast de naakte meid, alleen .…

ik zag je gisteren bij de bibliotheek van Zottegem eerst je hoofd, blik naar beneden op een uitgestoken nek dan, sterk gekromd en stram, je rug die je enkel nog laat kijken naar waar je volgende stap landt. je ellebogen allebei naar achter in een artritisch evenwicht je leek wel klaar om te duiken recht het leven binnen Maar het duiken…

In het heden laten reuma en artrose zich voelen en is de huid rimpelig geplooid. Toch geniet ik, net als gisteren en weleer, van elke zachte aai door mijn haar. Het magische eindigt als ze eens, voorgoed gevouwen, jou als geliefd persoon laat voortleven.…

ik schenk u, op de valreep, een verklaring u wordt van hevig lijden deelgenoot een jaar nog slechts, dan wacht een wisse dood of op zijn minst een bijna-doodervaring ziehier de (ingekorte) openbaring: artrose, jampotglazen, kraaienpoot een luier, kunstgebit, genadebrood rollator, staar en wijkende beharing daar sta je, wankel, één been in…

Ik was vanochtend even in het ziekenhuis als je dat ziet en meemaakt, 't is net een fabriek, dan weet je zeker wat je nooit wilt wezen: ziek maar ja, artrose, 'k heb tot mijn tragiek wat gruis dat tussen wervelschijven van m'n nekkolom als zand dat daar niet thuishoort m' immobiliseert knarst, schuurt, obstructie pleegt en pijnlijk irriteert…

gekweld door impotentie aambeien en artrose met hypertensie behept en permanente winderigheid door vrouwen angstig gemeden ben ik een effrayante en bezeten oude dwaas senes bis pueri een verstokte pessimist ongeschoren, depressief omringd door sombere geuren slapeloos van neurosen en talloze fobieën verteerd door mensenhaat ook nog…