Alle inzendingen over Brugje

Een houten brugje over rimpelend water als een wenkbrauwfrons…

De oude man loopt Over het brugje en ze Kraken allebei…

Toen jij van het brugje keek ging de beek voor eeuwig bevriezen want nooit wou die stille beek jouw lieve lach verliezen.…

Er lag een brugje met drie bogen het water halfvervroren de hemel open de vijver ingetogen je keek er door de bomen zo doorzichtig kon alleen de winter zijn…

Naast huizen Van gebakken steen, Naast hofjes Met drempels En hinderpalen Steek ik dit Ene brugje over En kom langs Opspringende Fonteinen die Het leven, mijn Leven en dat van Jou bezingen, Terecht in een Onvermoede hof Van Eden - wuivend Riet, kwinkelerende Vogels van allerlei Soort en pluimage Die de vrijheid…

een langgerekte vijver plooit zich minzaam in het park te midden van oeroude bomen trots op hun massieve kracht een houten brugje spant zich ingetogen door het heimwee en wat oude dromen tot rust en milde troost gekomen vindt in de spiegeling wat mededogen wat eenden glijden schadeloos onderdoor geen vogel vliegt nog op daarvoor twee eksters…

Wat was het landschap teer en fijn Vannacht in droom bij zilvren schijn: Een sierlijk brugje, een stralenbeek, De berkentwijgen rank en bleek, Huivrend, maar zonder ritseling.…

Een lijntje meisje, vrouw of wat, een brugje naar de overkant.…

Op de tijdsbrug die de jongen droeg, waarop hij een vals liedje leekt te zingen toen dit wankel brugje bezweek voer daaronder een boot en waaruit de scheepshoorn een uitnodigend wijsje floot.…

In ’t ogenschijnlijk rechte laantje Waar ik sinds ik ik ben loop Zijn de bomen blijven bloeien Leeft er angst en zingt de hoop De takken van weerzijden Raken elkaar in top Nu is dat simpeler onderscheiden Er zit geen hullend blad meer op Bijna aan ’t end gekomen Je zal het altijd zien Rest een brugje te dromen Van verder moeten of misschien…

Op het brugje, waar jij zo mooi kunstfoto's maakte, staan nog maar enkele rietpluimen. Ik keek er somber naar en mijn ziel daalde af in het donkere water, waar ik visjes zocht. De honden roken het intense gemis in mij en zij blaften niet uit pure piëteit.…

Eens was het anders hier ter stee, Wanneer een voord den weg doorsnee, En 't brugje, naast die voord geleid, Den smaad droeg van zijn nieuwigheid. Ik vond een boek, dat meldt daarvan, Wat volgen moet, zo 't rijmen kan.…