Alle inzendingen over Carta Marina 1539

de Zweedse Carta Marina uit 1539 van IJsland en omringende zeeën met intens gruwelijke zeegriezels grillige kringen trollen golvenkoppen met toch ook geisers van ijs en vuur zoals bekend uit beeld film avontuur gevleugelden als de Stuttnefja de Haftyrðill Geirfugl en Álka werden eeuwenlang ook levend ontwaard naast Olaus Magnus kunstig gemaakte…

Ik dacht: ‘Meteen Marina even bellen om haar de blijde boodschap te vertellen.’ Toen hoorde ik een onbekende stem: ‘Dit gaat u absoluut niet lukken, mister. Uw vrouw staat in het bel-me-niet register.’…

Corona corona corona Hou jij nou maar afstand Van mij Corona corona corona Dan hoef ik er even niet bij Wil in mijn eigen bubbel Nou, dat gaat nu beter Op een afstandje kijken Ja, kijken naar jou Ja, kijken naar jou Corona corona corona Hou jij nou maar afstand van mij Corona corona corona Dan maak ik mezelf weer blij Even er…

mijn huis werd een doos met zwakke muren het was stil daarbinnen in dat huis zonder ramen mijn oren had ik niet nodig nergens noemde jij mijn naam geruisloos verdween ik in een verborgen bestaan op onze onmachtige liefde legde de nacht laf een deken het kleine meisje van Madrid woont in herinneringen op papier alles wat geschreven…

ik leerde je kennen........... via de moderne snelweg geheel niet tot mijn spijt de ontmoeting, was algauw daar en dat alles binnen een hele korte tijd wat ik toen nog niet kon weten....... jij was binnen 3 maanden al met mij klaar je was zo teder en zo lief ja, ik wist het zeker....... voor altijd mijn hartendief maar jij besliste anders…

steeds maar weer zoeken... altijd die valse hoop. opnieuw maar weer boeken. het lot gaat met mij op de loop. elke keer ben ik weer blij. eindelijk een eigen huisje. eindelijk een plekje voor mij. op het laatste nippertje..... vallen ze gauw weer af. het was maar een slippertje. ik vindt het gemeen en laf ! ik ben niet goed genoeg.…

DE ZON GLUURT DOOR DE GORDIJNEN. LAAT ZIJN STRALEN OVER JOUW GEZICHT SCHIJNEN. MIJN HART JUBELT VERBLIJD. LIEFDE HEEFT GEWONNEN VAN DE TIJD ! DE TIJD DIE MIJ STEEDS IN HAALDE. TIJD... WAARVAN IK BAALDE. NU IS DE TIJD WERKELIJK RIJP. EN GEEFT ME DE KANS.... DIE IK GRIJP ! ZACHT NESTEL IK ME NOG EVEN TEGEN JE AAN. EN VOEL ME WARM WORDEN VAN…

een babbeltje hier....... een praatje daar. altijd stond je voor me klaar begripvol luisterde jij naar mij. met raad en daad stond je me bij. je had wel een huwelijk achter de rug. maar daarvan schrok ik niet terug. maar toen vroeg je mij bij je te komen... het was de vraag waar ik alleen van kon dromen ! je woonde maar op een kamertje…

ik besloot zomaar te gaan bellen een babbelbox was wel erg leuk je kon er van alles vertellen ik lag meestal in een deuk toen leerde ik hem kennen natuurlijk was dat wel ff wennen vele gesprekken werden er gevoerd vriendschap waar op werd geloerd na een tijdje een afspraakje in het echt gevoelens waar je tegen vecht samen praten over van…

Geloof in jezelf in de kracht die je hebt, de kracht die jou door het leven leidt, door goede en slechte tijden. Geloof in de verborgen kwaliteiten die iedereen bezit en die je de juiste weg zullen wijzen. Geloof in morgen en in wat die dag je zal brengen en probeer alles van de zonnige kant te bekijken, want met een positieve kijk op…

verdwaasd loop ik door de stad... woorden razen door mijn hoofd.. die engerd bedreigt mijn schat. ik ben van mijn rust berooft. woede raast door mijn bloed. vreemde gedachtes spoken door mijn hoofd. het mag niet...maar het moet. maar ik zou niets doen, heb ik beloofd. maar mag hij dan steeds zijn gang blijven gaan ? mag hij altijd maar…

Over de fairway slierten witte nevels van de afgelopen nacht Op het glad geschoren gras glinsteren de kristallen zacht. Vaag zichtbaar aan de hemel nog een volle maan Sta wat voor me uit te staren, moet m´n eerste slag nog slaan Genietend van het ochtendgloren en de warmte die al voelbaar is Luisterend naar het klokgelui, oproepend voor de ochtendmis…

Als een brok graniet valt mijn leven uit elkaar en valt doorheen de nevel. Steeds omlaag en omlaag in het rulle zand. Heel snel om de pijn te breken. Het valt in ontelbare kleine zachte , verloren en dode stukjes in het zand. Daar worden die kleine, dode en verloren stukjes zo maar weggedrukt Door voetstappen in het zand. Harde en…

Ik was verliefd op mijn imago. Zij valt nu in duizend stukjes op de grond. Het imago om in al mijn sociale rollen geslaagd te zijn. Zelf de beste te wezen. Mijn imago wist ook “iedereen maakt fouten” En kon daar wel mee leven. Hoewel “wel moeilijk“ Men heeft daar nu een eind aan gemaakt. En heeft mijn imago In duizend stukken…

Ik zag het meisje fietsen doorheen de tijd die de mijne zou worden. Haar spiegelbeeld verdronk in het water van de rivier en liet alleen rimpels achter. Ik zag het meisje kijken naar de duizend sterren aan de hemel die ze herkende in de gebroken spiegel van haar kamer. Haar spiegelbeeld herkende zichzelf niet. Ik zag het meisje kijken…

Ik zit gevangen in een wereld die niet de mijne is. Ik zie de sleutels niet die me kunnen bevrijden uit mezelf. Ze vallen rondom maar ik grijp ze niet waarom niet ? Ik weet niet hoe het moet Weet ik het niet of.. durf ik niet. Zwaar als van steen zijn mijn vleugels. traag openen ze zichzelf om dan te breken tegen de tralies.…

Soms wil ik vluchten midden in de nacht zonder iets. Alleen mijn gedachten in grijze tinten verpakken en even gelukkig zijn. Vluchten naar een stad waar leven is en waar mensen samen echt zijn en terug komen tot zichzelf zonder zelfbedrog om wie ze werkelijk zijn of willen zijn. Echt ! Een stad waar eenzaamheid waar ,…

Het is oorlog in haar lichaam. Onder de huid vechten gevoel en ratio met elkaar om de overwinning. In stukken gevallen kan wilskracht ze niet meer samen brengen Verstand versus gevoel in de oorlog van het zijn. Waarbij haar eigen zelf verdwijnt, vlucht. Geen controle is nog mogelijk in de verwarring van het gevecht. Vreemde is zij…

In de stalen rivier van jou geest stroomt het water niet meer. Vervuild door de schijnaanpassing die je leven is. Zwemmend met de stroom mee om niet te verzuipen, aangepast aan de golfslag van het water. Maar afgesneden van de oever. Stroomopwaarts zwemmen ging al lang niet meer want verzuipen dreigde, en je wou naar de oever.…

Tot steen gestolde gevoelens zitten vast en groeien niet. Gestold en tot steen geworden doorheen heel mijn lichaam. Rond en door alles heen zitten hun tentakels, en verstikken alles. Want versteende gevoelens blijven onzichtbaar aanwezig onherkenbaar en stil. Ze bestaan en houden me gevangen in onwetendheid van vergeten verdriet en ontvluchte…

Woorden van leven vertellen het onzegbare verleden. Het mag , nu de tijd is gekomen om het onzegbare te verwoorden en uit het verleden te vertellen om te kunnen verder leven. Voorbij de tijd te gaan en te leren leven echt.…

Zulke mooie jongens, zowel van binnen als van buiten. Een ieder had wel iets speciaals, normaal gesproken dus heel ideaal. Je weet zeker dat hij van jou houdt, en dat je hem vertrouwt. Drie maanden is voor mij heel veel. Weet niet precies wat het is, maar daarna mis ik gewoon iets. Alles wat hij vanaf dat moment doet, is in mijn ogen niet…

Stuurloos zwalp ik als een schip op een zee van gevoelens. Het roer is weg, verzonken en heel diep overspoeld door golven van verdriet. Ik verdwijn aan de kim in de golven van mijn jeugd stuurloos ben ik geworden onzichtbaar gemaakt maar ik ben niet weg, alleen ziet men mij niet meer aan de horizon . En ik blijf verder zwalpen.…

Verbondenheid in de tijd vormt cirkels van liefde en maakt grenzen onverwacht vrij. De tijd laat je voelen aan het lijden en de pijn en aan het verdriet in het heengaan van een geliefde De geleende tijd mocht iets langer duren het verdriet iets minder maar de tijd gaat voorbij. De tijd gaat voorbij, stil, onopgemerkt bevroren…

Licht Het licht versnippert mijn gevoelens tussen heden en verleden. Tussen vandaag en morgen In een toekomst die de mijne is En zal worden Het licht doet pijn Omdat de weg ervoor de mijne niet meer is en de grens tussen weten en voelen afwezig is. Voelen is nu weten geworden. De krekels die langs de weg te horen zijn doen me denken…

Als een pop gevuld met zand speelt men met mij totdat ik breek en in stukken uiteen val en het zand al mijn gevoel in zich opneemt terwijl het heel langzaam uit mijn lichaam wegsijpelt tot ik niet meer besta En alleen leegte achterlaat.…

Er is een grote stilte Maar toch is iedereen blij En ook die mooie ketting De ketting die ze kreeg van mij Dat gevoel dat er is De warmte diep in mij Nog steeds is er die stilte En dat warme gevoel Maar dat kleine beetje zegt een heleboel…

Ik zie het eiland tussen de bomen liggen en denk aan vroeger, voor ik leefde en de glazen stolp begint zijn werk en daalt neer. Zij beschermt mijn hele zijn: als niemand ben ik afgesloten van de angst. Wil het uitschreeuwen, niemand hoort mij. Veilig achter het glas, men hoort mij niet. Alleen versteend verdriet en stille angst.…

Ik blijf bij jou Ook al hoor ik niets Ook al is er alleen maar stilte Enkel wanhopige stilte Op weg naar huis vind je mijn uitgestoken hand. Neem hem vast, grijp hem vast en laat hem niet meer los. Samen dragen we wat voor jou alleen te zwaar zou kunnen zijn. En ontmoeten we elkaar op weg naar huis, naar het onbekende. Ik blijf bij…

Waarom deze ruzie's ? Waarom schelden tegen mekaar, terwijl het anders kan. Waarom drijven we uit mekaar, omdat we niet met mekaar praten. We kunnen niet zonder mekaar maar ook niet met mekaar. Waarom omdat hij stier is en ik ram. Maar ik hou wel van jou heel erg, voor altijd. En ik wil je niet kwijt. Waarom,jij bent de enigste voor…