vluchten
Soms wil ik vluchten
midden in de nacht
zonder iets.
Alleen mijn gedachten
in grijze tinten verpakken
en even gelukkig zijn.
Vluchten naar een stad
waar leven is
en waar mensen
samen echt zijn
en terug komen tot zichzelf
zonder zelfbedrog
om wie ze werkelijk zijn
of willen zijn.
Echt !
Een stad waar eenzaamheid
waar , verdriet
reëel is .
Zonder de franje van een
verwachte hoop op
beter.
En stad dat geluk
mag tonen en blijdschap
erkennen, hevig leven.
Leven zoals men kan
tot in het diepste van de kern
zonder dat de mist
alles verstopt en
onherkenbaar waas
achterblijft.
Geplaatst in de categorie: emoties